Benedykt XVI
PRZESŁANIE DO 200. KAPITUŁY GENERALNEJ
BRACI MNIEJSZYCH KONWENTUALNYCH W ASYŻU
Watykan, 28 stycznia 2013 r.
Przewielebny Ojciec Marco TASCA
Minister generalny Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych
Z okazji Waszej 200. Kapituły generalnej, która odbywa się w Asyżu, pragnę połączyć się z Wami duchowo, którzy przeżywacie to wydarzenie łaski. Tobie, drogi Bracie, i wszystkim Braciom kapitulnym przesyłam moje serdeczne pozdrowienie.
Zamierzacie przejrzeć Konstytucje i Normy Waszego Instytutu, aby dostosowań je do nowych wymagań eklezjalnych.
To zadanie nabiera szczególnej odpowiedzialności, ponieważ chodzi o przedstawienie całej Rodzinie zakonnej tekstów odniesienia, do których każdy będzie musiał dostosować własne doświadczenie życia braterskiego i apostolskiego.
Niech Bóg błogosławi te Wasze zamiary! Aby były one owocne, potrzeba, abyście zachowali wiernie spuściznę duchową Waszego Założyciela i Ojca, Świętego Franciszka z Asyżu, w sposób szczególny jego wiarę, jego bycie związanym we wszystkim i na wszystko z Chrystusem i z Jego wolą, w celu naśladowania jego nauki i przykładu (patrz Rnz 1,1; 22,2: ŹF 4; 56).
Bądźcie gorliwymi robotnikami w służbie dzisiejszym ludziom, często zagubionym w pustyniach świata, i wspomóżcie ich w wierze.
Wielu chrześcijan, niestety, jeżeli nie oddalają się od wiary, likwidując samą kwestię Boga, żyje wiarą słabą i prawie wygasłą, ograniczają się do wierzenia w sposób ogólny i niezaangażowany, lub żywią się formami duchowości autoreferencjalnych i zamkniętych na transcendencję.
Jest waszym zadaniem ukazać im tę «prawdziwą wiarę» która jest darem z Wysoka i której zawsze towarzyszy «niezachwiana nadzieja i doskonała miłość» (zob. Modlitwa przed Krucyfiksem, 1: ŹF 403), aby mogli zjednoczyć własną egzystencję w Bogu i dać pełen przejaw humanizacji życia osobistego i społecznego.
W tym celu jest Wam pomocny Rok wiary, który tworzy dla wszystkich wierzących «zachętą do autentycznego i odnowionego nawrócenia się do Pana» (List. ap. Porta fidei, 6).
Wasze życie konsekrowanych jest życiem, które tylko wiara czyni możliwe i może usprawiedliwiać. Nie wybiera się faktycznie ślubów posłuszeństwa, ubóstwa i czystości dla nich samych, ale dlatego że wyrażają całkowity dar własnej egzystencji dla naśladowania żyjącego Chrystusa.
Wola przyjęcia w całym jej bogactwie formy życia Jezusa (zob. Adh. ap. Vita consecrata, 14; 16; 18; 22; 29; 31) włącza Was «w uprzywilejowaną drogę do świętości» (ibid., 35) i stawia Was w Kościele jako awangardy i straże ludu chrześcijańskiego zwróconego do dóbr przyszłych (zob. XIII Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów, Przesłanie do Ludu Bożego, 7).
Jeżeli więc dla każdego chrześcijanina jest aktualne przypomnienie, że wiara nie powinna być nigdy uważana za oczywistą (zob. Porta fidei, 2), pamiętajcie zawsze, że dla Was wiara jest bazą, centrum, rytmem, ogniem, oddechem życiowym, zarówno na poziomie osobistym, jak i w życiu braterskim.
Ostatnie Zgromadzenie synodalne o nowej ewangelizacji zgłębiło horyzont misji chrześcijańskiej w świecie współczesnym.
Żyjemy w czasach, które wymagają przemyślenia głoszenia ewangelicznego w nowych scenariuszach, nie zawsze sprzyjających posiewowi wiary.
Umiejcie dostrzec wyzwanie transformacji kulturowych, które zachodzą, abyście odpowiedzieli w sposób twórczy naglącym potrzebom Kościoła powszechnego.
W naszych czasach potrzeba głoszenia prostego i bezpośredniego Ewangelii, uczynionego z łagodnością i odwagą, jak też odważnej inkulturacji wiary, która potrafi łączyć prawdę z miłością.
Aby to zrealizować, Wy, Bracia Mniejsi Konwentualni macie do dyspozycji głębokie korzenie Waszego charyzmatu i długą historię, napisaną przez odważnych świadków Chrystusa i Ewangelii.
Jesteście wezwani do kroczenia tą drogą z odnowionym zapałem, aby się zapuścić z prorocką wolnością i mądrym rozeznaniem, na oryginalne drogi apostolstwa, kultywując ścisłą współpracę z biskupami i innymi elementami Wspólnoty eklezjalnej.
Rozległe horyzonty ewangelizacji i nagląca konieczność świadczenia wszystkim przesłania ewangelicznego, bez rozróżnienia, tworzą obszar Waszego apostolatu.
Wielu oczekuje jeszcze na poznanie Jezusa, jedynego Zbawiciela człowieka, i nierzadkie sytuacje niesprawiedliwości i trudności moralnych i materialnych stawiają pytania wierzącym.
Dlatego konieczne jest przede wszystkim utrzymanie ciągłego zjednoczenia z Panem, kontemplując Jego oblicze na modlitwie, jak też – autentyczne nawrócenie osobiste i wspólnotowe.
Tylko serca całkowicie otwarte na działanie łaski są zdolne interpretować znaki czasów i usłyszeć wołanie ludzkości potrzebującej nadziei i pokoju.
Drodzy Bracia Mniejsi Konwentualni, niech się zawsze objawia na różnych polach Waszej posługi eklezjalnej wierne przylgnięcie do Chrystusa i Jego Ewangelii.
Dziewica Niepokalana niech Was chroni, wspomaga i niech będzie pewną przewodniczką drogi Waszej Rodziny zakonnej, aby mogła doprowadzić do wypełnienia każdego swojego projektu dobra.
Z tymi życzeniami, podczas gdy zapewniam o moim wspomnieniu w modlitwie za każdego z Was i za prace kapitulne, z serca udzielam Wam mojego Błogosławieństwa, które chętnie poszerzam na cały Zakon i na tych, których spotkacie w Waszym codziennym apostolacie.
Z Watykanu, 28 stycznia 2013 r.
Benedictus PP. XVI
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
