W imieniu całej Rodziny pallotyńskiej a zwłaszczaWspółbraci należących do polskich Prowincji
Chrystusa Króla i Zwiastowania Pańskiego,
oraz Wspólnoty SAC w Czarnej (k. Końskich)
pragniemy przekazać smutną wiadomość,
że w dniu 3 stycznia 2010 roku, w wieku niemal 93 lat,
odszedł do chwały Pana Ks. Ludwik Bajgrowicz SAC
(1917-2010). Msza pogrzebowa odbędzie się we czwartek 7 stycznia o godzinie 12.00
w kościele-sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni
w Czarnej (k. Końskich).
Złożenie ciała do grobu na cmentarzu parafialnym
w Czarnej.
urodził
się 11 kwietnia 1917 r. w Korczynie k. Krosna. 15 kwietnia 1917
r. został przedstawiony przez rodziców, Józefa i Annę z d. Szulik,
do sakramentu chrztu św. w kościele parafialnym w Korczynie. W dniu 20
maja 1932 r. został bierzmowany przez kard. Adama Sapiehę w parafii
Wieprz. W tym samym roku, 2 września rozpoczął naukę w Gimnazjum Collegium
Marianum w Wadowicach na Kopcu. W roku 1936 podjął decyzję wstąpienia
do pallotyńskiego nowicjatu i 24 września przyjął strój Stowarzyszenia
w Sucharach z rąk ówczesnego prowincjała – ks. Jana Maćkowskiego.
Pierwszy rok nowicjatu odbył Sucharach. Drugi połączony był z ukończeniem
nauki w Gimnazjum na Kopcu i zdaniem matury.
Pierwszą
konsekrację w Stowarzyszeniu złożył 24 września 1938 r. w Sucharach,
a wieczną – 24 września 1941 r. na ręce ks. Jana Maćkowskiego.
Studia filozoficzne i teologiczne, z powodu zawieruchy wojennej, odbywał
w różnych miejscach: w Sucharach (1938/39), w Wadowicach na Kopcu (1939/1940)
w Ołtarzewie (1940-42), ponownie w Wadowicach (1942/43), a czwarty rok
teologii z racji powstania kończył w Kleczy.
W tym
czasie ks. Ludwik Bajgrowicz przyjął wszystkie tzw. święcenia niższe,
które doprowadziły go święceń diakonatu, jakie otrzymał 19 grudnia
1942 r. w Krakowie przez posługę ks. bp. Stanisława Rosponda. Kilka
miesięcy później, 2 maja 1943 r. w Kalwarii Zebrzydowskiej, ks. Ludwik
przyjął sakrament święceń kapłańskich z rąk Metropolity krakowskiego
ks. kard. Adama Sapiehy.
Tuż
po święceniach w latach 1943-45 z powodu wojny ks. Ludwik Bajgrowicz
przebywał w dom rodzinnym w Korczynie. Długi szlak życia kapłańskiego
naznaczony był podejmowaniem różnych posług i zadań, jakie powierzali
mu przełożeni w Bydgoszczy (lata: 1945-1946) jako prefekt młodzieży;
w Radomiu (1946 i 1951-54) jako rekolekcjonista, prefekt, rektor wspólnoty
i administrator parafii; w Poznaniu (1946-1948) jako wikariusz; w Częstochowie
(1948-1949) jako rektor wspólnoty; w Warszawie (1949-1951) jako duszpasterz;
w Szczecinie (1954-1965) jako budowniczy i rektor kościoła i wspólnoty;
w Kielcach-Karczówce (1965-1968) jako misjonarz-rekolekcjonista; w Ratowej
(diecezja płocka – rok 1967) jako kustosz, kapelan i rektor kościoła;
w Chełmnie nad Wisłą (1968-69) jako proboszcz parafii; w Wadowicach
(1969-1972) jako misjonarz-rekolecjonista.
Najdłużej
– bo aż 22 lata – ks. Ludwik Bajgrowicz przebywał
we Wrzosowie. W latach 1972-1994 pełnił posługę misjonarza-rekolekcjonisty,
wieloletniego rektora i duszpasterza przy kaplicy publicznej pw. Najświętszej
Bożej Rodzicielki Matki Kościoła. W tym czasie również zamiłowanie
do pracy rekolekcjonisty zamienił na troskę o zbudowanie i wyposażenie
domu rekolekcyjnego.
W 1994
r., w zasłużonym już wieku, ks. Ludwik otrzymał przeniesienie do
Otwocka (ul. Żeromskiego) w charakterze duszpasterza-emeryta.
Pobyt ten trwał jednak trwał zaledwie dwa lata, gdyż pragnienie pracy
duszpasterskiej okazało się silniejsze ponad wiek i Przełożeni skierowali
go 25 sierpnia 1996 r. do Czarnej, gdzie jeszcze ponad 13 lat mógł
posługiwać jako duszpasterz i spowiednik przy sanktuarium Matki Bożej
Wychowawczyni.
Na
koniec swojej długiej i pracowitej wędrówki kapłańskiej przez
życie doczesne, ks. Ludwik Bajgrowicz doznał
poważnych problemów zdrowotnych. Ostatnie dni spędził
w szpitalu, otoczony troską Współbraci ze Wspólnoty w Czarnej. W nocy
z 2 na 3 stycznia 2010 r., odszedł
do Pana przeżywszy niemal 93 lata, z czego w Stowarzyszeniu
– 73 i w kapłaństwie – 66.
+A.I.D.G+
