W Zakonie Paulinów 16 stycznia obchodzone jest święto Najśw. Maryi Panny Królowej Pustelników, Matki i Opiekunki Zakonu.
Święto pod tym tytułem, obchodzone przed odnową liturgiczną Soboru Watykańskiego II, zatwierdziła Święta Kongregacja Obrzędów 29 stycznia 1963 r. Nasza rodzina paulińska wyraża przez ten obchód swą wielką wdzięczność dla Najświętszej Maryi Panny za Jej opiekę nad nami, zgodnie z artykułem 20. naszych Konstytucji: „W posługiwaniu naszego zakonu od początku jego istnienia Maryja spełniała wyjątkową rolę. Była obecna w życiu i działalności paulińskiej. Zakon nasz czcił Ją zawsze jako Matkę, Panią i Królową oraz gorliwie szerzył to nabożeństwo. Jesteśmy przekonani, że w ciągu burz dziejowych, których nie brakowało w historii zakonu, Jej opieka stanowiła ostoję świętości i skuteczność posłannictwa wśród narodów, do których Opatrzność Boża nas posyłała”.
Dlatego ukazywanie Maryi w misterium Chrystusa i Kościoła, naśladowanie Jej życia oraz krzewienie Jej czci jest szczególnym znamieniem paulińskiej duchowości. Podobnie też nasza działalność apostolska powinna posiadać charakter maryjny, zwłaszcza w powierzonych Zakonowi sanktuariach, wśród których naczelne miejsce zajmuje Jasna Góra w Częstochowie – „Jasna Góra … jest najbardziej newralgicznym punktem duszpasterstwa na całej ziemi polskiej…” /Jan Paweł II/.
Uroczystej Mszy św. konwentu klasztoru jasnogórskiego w święto Królowej Pustelników przewodniczył o. Michał Lukoszek, wikariusz generalny Zakonu Paulinów. Eucharystia została odprawiona o godz. 11.00 w Kaplicy przed Cudownym Obrazem, a koncelebrowali m.in. o. Arnold Chrapkowski, generał Zakonu Paulinów i o. Marian Waligóra, przeor Jasnej Góry.
„Ktoś stwierdził, że żyjemy w epoce grzechu przeciwko Bogu Stwórcy. Lansuje się idee, które próbują usprawiedliwić relacje sprzeczne z naturą człowieka, w imię prawa do wolności zezwala się zabijać nienarodzone dzieci, a w fałszywie rozumianym miłosierdziu gasi się życie osób starszych i dotkniętych chorobą – podkreślał w homilii o. Michał Lukoszek
– Na różne sposoby próbuje się wmówić ludziom, że nowoczesny człowiek to taki, który włącza się w ten nurt i styl życia, a jego celem jest głównie osiągniecie sukcesu oraz wygodnego i przyjemnego życia. Przypomina to jeden z apokaliptycznych obrazów, ten, w którym wąż czy smok za Niewiastą, która ucieka na pustynię wypuścił z gardzieli wodę, jakby rzekę, żeby ją uniosła. Bardzo łatwo jest poddać się temu nurtowi świata, który jest wygodny, ale przeciwny Bogu. To chyba najsubtelniejsza zasadzka, dzięki której można człowieka oderwać człowieka od Boga: pokusa wygody, pokusa wolności i niezależności”.
„W tej sytuacji, która może budzić w nas niepokój chcemy jednak przede wszystkim widzieć nadzieję, którą daje nam Pan Bóg. To On ostatecznie zwycięży. Daje nam przy tym wskazówkę, że droga zwycięstwa nakreślona jest przez Niewiastę, Maryję. Apokaliptyczna wizja ukazuje, że niewiasta chroni się na pustyni. Oczywiście nie jest to możliwe, abyśmy dosłownie udali się na pustynię, dlatego chcemy też tę pustynię zrozumieć symbolicznie, to przestrzeń osobistego spotkania z Bogiem, to nastawienie serca, które pozwala Bogu by zatroszczył się o człowieka, o jego potrzeby. To decyzja, w której człowiek zgadza się na to, aby sam Bóg był jego obrońcą. To również styl życia, w którym obiera się konsekwentne postępowanie według Bożych przykazań w duchu wierności Bogu Stwórcy” – kontynuował wikariusz.
„Starodawnym zwyczajem paulińskim przychodzimy dzisiaj, aby ponowić nasze przymierze z Maryją Królową Pustelników. Chcemy Jej dziękować za opiekę nad nami i zawierzać nas samych, jak i wszystkich, za których jesteśmy odpowiedzialni przed Bogiem. W oddaniu się Maryi chcemy widzieć ratunek i pomoc przed rwącymi nurtami bezbożnego świata, które każdego z nas niezwykle łatwo mogą wciągnąć i pochłonąć. Razem z Maryją chcemy pozostawać na pustyni spotkania z Bogiem i oddania się Jemu” – mówił o. Lukoszek.
Tradycyjnie już 16 stycznia każdego roku paulini uroczyście odnawiają też Akt Zawierzenia Matce Bożej.
o. Stanisław Tomoń
BPJG/ es
Ponowienie przymierza z Maryją — Matką i Opiekunką Zakonu
W święto Królowej Pustelników, Matki i Opiekunki Zakonu, corocznie 16 stycznia, każda wspólnota odnawia zawierzenie się Maryi. W akcie tego zawierzenia wyrażamy Jej podziękowanie, oddajemy się całkowicie na dalszą Z Nią współpracę w służbie Kościoła oraz wzywamy Jej opieki nad nami’ (norma 66). Ponowienie przymierza Z Maryją należy połączyć ze Mszą świętą konwentualną, której przewodniczy przeor danego klasztoru. Po homilii celebrans wspólnie ze wszystkimi, będąc w postawie klęczącej, wypowiada jeden Z niżej podanych aktów:
Matko i szczególna Opiekunko naszego Zakonu, W dniu Twego święta «Królowej Pustelników», pragniemy ponowić nasze przymierze miłości z Tobą. Przyjmij najpierw nasze gorące dziękczynienie.
Będziemy wszyscy powtarzać: DZIĘKUJEMY Cl, MARYJO!
– Za to, że błogosławiony Euzebiusz rozproszone sługi Twoje złączył razem w jeden wielki płomień.
Dziękujemy Ci, Maryjo!
– Za to, żeś w swojej dobroci obrała Jasną Górę i inne sanktuaria, jako miejsca Twojej szczególnej obecności.
Dziękujemy Ci, Maryjo!
– Za to, żeś nas synów św. Pawia Pustelnika powołała, abyśmy służyli ludowi Bożemu,
Dziękujemy Ci, Maryjo!
– Za to, żeś w trudnych chwilach, jako Matka miłosierdzia podtrzymywała istnienie Zakonu okazując nam swoją niezawodną pomoc.
Dziękujemy Ci, Maryjo!
– Za to, że nigdy nie brakowało wśród nas świątobliwych i wiernych Twoich czcicieli,
Dziękujemy Ci, Maryjo!
W porywie wdzięczności, przynagleni łaską naszego świętego powołania, oddajemy się dzisiaj Tobie na nowo, jako Twoja wieczysta własność, dlatego wołamy:
Oddajemy się Tobie, Maryjo!
– Weź w swoje władanie cały nasz Zakon, wszystkich Jego członków, wszystkie nasze wspólnoty, szczególnie naszą młodzież zakonną,
Oddajemy się Tobie, Maryjo!
– W dniach wielkich zmagań dobra ze złem, w godzinie próby wiernej miłości, chcemy Ci pomagać, dlatego,
Oddajemy się Tobie, Maryjo!
Prowadź każdego z nas oraz całą naszą Rodzinę Paulińską do pełnego rozwoju w świętości i działania apostolskiego, w służbie Kościoła i jego zbawczej misji.
Czuwaj nad nami w każdej godzinie życia, a szczególnie w ostatniej chwili przejścia do wieczności, byśmy razem z Tobą wielbili Boga w Trójcy Świętej Jedynego na wieki wieków.
Amen.
Na zakończenie wszyscy obecni w kaplicy ojcowie i bracia paulini, ze wzniesionymi ku górze rękoma, klęcząc, odśpiewali trzykrotnie ‘Monstra te esse matrem’ (‘Okaż się nam Matką’).
/powyższy tekst wg: Liturgia Godzin na uroczystość św. Pawła, Pierwszego Pustelnika; Święto Matki Bożej, Królowej Pustelników; wspomnienie Najśw. Maryi Panny, Matki i Pośredniczki łask. Wyd. Zakonu Paulinów Paulinianum. Częstochowa-Kraków 2004, s.63n./
