Urodził się 7 listopada 1939 r. w Luborczy, w rodzinie rolnika Pawła i Anieli z d. Głuszek. Sakrament Chrztu św. otrzymał 22 listopada w parafii Koniecpol, w diecezji kieleckiej. Miał dziewięcioro rodzeństwa, z czego dwoje zmarło. Po śmierci ojca w 1945 r., pozostawał na utrzymaniu matki i starszego rodzeństwa. W Luborczy ukończył 7 klas szkoły podstawowej i aż do 27 roku życia pracował w gospodarstwie rodzinnym. Gdy zdecydował się na wstąpienie do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, ks. Bolesław Galon, proboszcz parafii Koniecpol, dał piękne świadectwo życia religijnego Stefana, podkreślając, że mimo dużej odległości od kościoła (6 km), zawsze był obecny na niedzielnej Mszy św. i często przystępował do Sakramentów świętych. A sam Stefan w liście do Zarządu Prowincjalnego pisał: „Pragnąłem od dawna, aby pójść do zakonu i służyć Panu Bogu, ale nie miałem możności, ponieważ miałem na utrzymaniu Mamusię i siostrę. Gdy mam wolne chwile, spędzam [je] na modlitwie i czytaniu religijnych książek. Obecnie tak ułożyła mi się sytuacja w domu, że mogę teraz już odejść” (list z 29 czerwca 1966 r.).
Jako kandydat na brata rozpoczął 17 sierpnia 1966 r. nowicjat w Ząbkowicach Śląskich. Już 8 września przyjął sutannę z rąk ks. prowincjała Stanisława Martuszewskiego. Tam też na ręce ks. Martuszewskiego złożył 8 września 1968 r. pierwszą konsekrację, a wieczną – cztery lata później w Ołtarzewie – na ręce ks. Jana Pałygi.
Szlak działalności apostolskiej br. Stefana w Stowarzyszeniu prowadził przez Ząbkowice Śląskie (1968-69), Ołtarzew (1969-70), Poznań (1970-71), Ołtarzew (1971-73), Ząbkowice (1973-76), Chełmno (1976), Otwock (1976-81), Częstochowę (1981), Kielce (1981-83), Otwock (1983-85), Częstochowę (1985-91), Kielce Karczówkę (1991-2002) i Kielce ul. Fosforytowa (2002-16). Podejmował różne prace apostolskie, ale głównie był ogrodnikiem, zakrystianem i furtianem. Od 1991 r. związał się na stałe z Kielcami, gdzie wykonywał różne prace w wielu dziedzinach życia domowego i w parafii (np. zbieranie tacy, pomoc w udzielaniu Komunii św. itp.).
W ostatnich kilkunastu latach życia cierpiał na różne choroby. Dawały one znać o sobie coraz bardziej. Niedomagał już na serce i staw biodrowy. Po ostatniej operacji stawu biodrowego zmuszony był zamieszkać od 16 lutego 2016 r. w Pallotyńskim Domu Opieki im. św. Wincentego we Wrzosowie k. Radomia. Na tydzień przed śmiercią przewieziono go do szpitala w Radomiu, gdzie zmarł 9 listopada 2016 r. o godz. 21.30. Ostatnia diagnoza lekarza stwierdzała niewydolność krążenia. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 12 listopada w kościele parafialnym pw. św. Wincentego Pallottiego w Kielcach, przy ul. Fosforytowej 6. Przewodniczył im ks. Józef Lasak, pierwszy radca Stowarzyszenia. Kazanie wygłosił ks. prowincjał Zenon Hanas. W uroczystościach uczestniczyło ok. 40 kapłanów, współbraci Zmarłego jak i okolicznych księży diecezjalnych, a także rodzina Zmarłego i wierni. Został pochowany na Cmentarzu Nowym w Kielcach, w kwaterze pallotyńskiej. Ceremonie pogrzebowe na cmentarzu poprowadził ks. Zygmunt Rutkowski, rektor i proboszcz z Kielc.
Brat Stefan był człowiekiem oddanym Bogu i Stowarzyszeniu. odznaczał się obowiązkowością, ofiarnością i zatroskaniem o sprawy Stowarzyszenia we wszystkich domach, w których przebywał. Z natury był pogodny i radosny, pozytywnie nastawiony do życia. W kontaktach z innymi przejawiał spontaniczną życzliwość i serdeczność, z charakterystycznym dla niego słowem „serdeńko”. Do końca życia pozostał człowiekiem skromnym i ubogim.
