W piątek 29 sierpnia w Uroczystość Matki Bożej od Straży, w szpitalu w Warszawie zmarł Nasz Drogi Współbrat ks. Edward Sobieraj. Urodził się 30 lipca 1940 roku w Świerku. Przeżył 74 lata, 57 jako zakonnik, 47 w kapłaństwie.
Uroczystości Pogrzebowe odbędą się w środę 3 września. Godz. 9.30 – PILASZKÓW Dom Opiekuńczo Leczniczy Opatrzności Bożej. Przejazd do Zduńskiej Woli. 14.30 – ZDUŃSKA WOLA Parafia św. Antoniego. Odprowadzenie do na cmentarz.
Requiescat in pace!
Ks. Edward SOBIERAJ
(1940 – 2014)
Ks. Edward Sobieraj urodził się 30 lipca 1940 w Świerkach w powiecie sieradzkim, został ochrzczony w Dąbrowie Wielkiej w rodzinie Edwarda i Franciszki. Z naturą wyposażoną w łagodne usposobienie, pogodę ducha i głęboką wiarę przekazaną przez rodziców wstąpił do Zgromadzenia Zakonnego Małe Dzieło Boskiej Opatrzności – Orioniści w 1956 r. W nim złożył pierwszą profesję 15.08.1957 i śluby wieczyste 15.08.1961 r. Głębokie przekonanie o swoim powołaniu pozwoliło mu przetrwać trudny czas formacji zakłócony przymusową służbą wojskową w latach 1961 – 1963. Otrzymał solidne wykształcenie teologiczne na KUL-u w Lublinie i na Uczelniach papieskich w Rzymie, które zwieńczył pracą magisterską i doktorską z teologii pastoralnej na KUL – w 1975 r.
Na przestrzeni lat 1975-1981 pełnił ważne posługi w formacji jako prefekt, wice-rektor i rektor w WSD Orionistów oraz wykładowca homiletyki w Zduńskiej Woli i WSD we Włocławku. Współbracia docenili Jego głęboki format duchowy i intelektualny wybierając go dwukrotnie na Kapitułę Generalną. Z wielkim oddaniem pracował w Sekretariacie Episkopatu Polski przy boku Abpa Bronisława Dąbrowskiego – zawsze dyskretny, lojalny i kochający Chrystusa i Kościół, Maryję, Papieża i dusze ludzkie. Brał czynny udział w przygotowaniu i organizacji Pielgrzymek Papieskich w latach 1983, 1987 i 1991 r., był tłumaczem oficjalnych delegacji watykańskich pod przewodnictwem Kardynałów Angelini, Colasuonno, Silvestrini. W rozmowach Okrągłego Stołu w 1989 r. uczestniczył jako obserwator ze strony Kościoła. Od 1990 r. na zlecenie władz Konferencji Episkopatu został przewodniczącym Kościelnej Rady Gospodarczej, powołując jej Fundację. W ramach tej Fundacji zorganizował Ośrodek Charytatywno-Kulturalny z Domami opiekuńczo-leczniczymi w Pilaszkowie i Ulesiu.
Jego zasługi i oddanie dla Kościoła w Polsce zostały docenione przez Papieża Jana Pawła II, który odznaczył go w 1993 r.. medalem papieskim „Pro Ecclesia et Pontifice” (Dla Kościoła i Papieża) i Prymasa Polski Kardynała Józefa Glempa, który odznaczył go w 2006 r. orderem „Ecclesiae populoque servitum praestanti” (Zasłużonemu w posłudze dla Kościoła i narodu).
Spotykając się z nim wyczuwaliśmy wielką dobroć i troskę o dzieła służące osobom chorym i cierpiącym. Z wielkim taktem i kulturą a przede wszystkim z miłością potrafił przebywać z osobami pełniącymi odpowiedzialne funkcje w Kościele i Państwie, ze współbraćmi orionistami i z ludźmi dotkniętymi cierpieniem. Jego uśmiech i szlachetne zainteresowania ubogacały wszystkich spotykających go w ziemskiej pielgrzymce i dają nam nadzieję spotkać go takim w Domu Ojca.
