Home WiadomościZ kraju Pożegnania: ks. Henryk Kietliński SAC

Pożegnania: ks. Henryk Kietliński SAC

Redakcja

Radca generalny, przełożony prowincjalny, postulator i kapelan środowisk Powstania Warszawskiego.

Urodził się 6 listopada 1932 r. w Leszczydole-Nowinach k. Wyszkowa, w rodzinie Józefa i Anny z d. Żuchowska, którzy prowadzili niewielkie gospodarstwo rolne.1 stycznia 1933 r. został ochrzczony w parafii Wyszków (w diecezji płockiej) i tam też w 1943 r. otrzymał Sakrament Bierzmowania. Miał pięcioro rodzeństwa, cztery siostry i jednego brata Wacława, który zginął w 1939 r. w okolicach Ołtarzewa. Henryk, podczas okupacji niemieckiej ukończył szkołę powszechną i włączył się do służby w Szarych Szeregach, jako łącznik Zgrupowania AK „Obroża”. Po wojnie ukończył w Wyszkowie szkołę średnią.

Do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego wstąpił w Ołtarzewie 3 września 1949 r. i tam odbył nowicjat. Pallotyńską sutannę otrzymał 8 września 1949 r. z rąk ks. prowincjała Stanisława Czapli. Na jego też ręce złożył pierwszą profesję – 15 sierpnia 1951 r. w Wadowicach na Kopcu, a także wieczną – trzy lata później w Ołtarzewie. Tu też w latach 1950-52 uzupełniał liceum ogólnokształcące, uzyskując maturę w Liceum Korespondencyjnym nr 1 w Warszawie, a następnie w latach 1952-58 odbył studia filozofii i teologii. 16 czerwca 1963 r. przyjął w Ołtarzewie Sakrament Święceń Kapłańskich, udzielony mu przez posługę pasterską Zygmunta Choromańskiego, warszawskiego biskupa pomocniczego i sekretarza generalnego Episkopatu Polski.

Bezpośrednio po święceniach został skierowany na studia teologii pastoralnej i socjologii religii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które ukończył stopniem magistra i licencjata. W 1964 r. został mianowany rektorem domu warszawskiego i pełniącym obowiązki proboszcza przy miejscowym kościele rektoralnym. Po zakończeniu kadencji rektorskiej został skierowany do Ołtarzewa, gdzie podjął wykłady w Seminarium Duchownym. W latach 1967-71 prowadził tu wykłady z liturgiki, katechetyki i teologii pastoralnej. W 1971, na XIII Zebraniu Generalnym został wybrany radcą generalnym i do 1977 sprawował tę funkcję. Podczas pobytu w Wiecznym Mieście studiował teologię apostolstwa świeckich na Uniwersytecie Laterańskim.

Podczas pobytu w Rzymie został wybrany 25 marca 1978 r. na przełożonego polskiej Prowincji Chrystusa Króla. 10 kwietnia przybył do Warszawy i dwa dni później z nową Radą Prowincjalną objął sprawowanie swego urzędu. Pełnił go do 24 marca 1984 r. Szczególnym polem działalności nowego prowincjała była apostolska formacja laikatu. Już na początku swego prowincjalstwa pisał w liście: „Jesteśmy jednak świadomi, że naszym szczególnym zadaniem w Kościele jest apostolska formacja laikatu, czyli przygotowanie katolików świeckich do podjęcia dzieła ewangelizacji we współczesnym świecie. Na tym polega wielkość i charyzmat św. Wincentego Pallottiego – [który] starał się wszelkimi środkami rozpalać miłość apostolską i budzić odpowiedzialność za Kościół w sercach wszystkich wiernych. Naszym świętym i podstawowym obowiązkiem jest realizować charyzmat św. Założyciela w naszych czasach” (List do wszystkich Członków Prowincji Polskiej Chrystusa Króla, 15 IV 1978). Inną dziedziną, którą zajął się ks. H. Kietliński wraz z Zarządem Prowincjalnym, były liczne starania o pozwolenia na budowy kościołów, kaplic, domów Stowarzyszenia oraz punktów duszpastersko-katechetycznych.

Po zakończeniu kadencji prowincjała pozostał w Radzie Prowincjalnej jako pierwszy radca (1984-93), a następnie 1 września 1993 r. został mianowany dyrektorem Ośrodka Postulacji przy Zarządzie Prowincjalnym. W związku z tym był postulatorem procesów kanonizacyjnych bł. ks. Józefa Jankowskiego SAC i bł. ks. Józefa Stanka SAC oraz procesów beatyfikacyjnych innych pallotyńskich męczenników za wiarę: ks. Franciszka Bryji (†1942), ks. Franciszka Kiliana (†1941), br. Pawła Krawczewicza (Krawcewicza †1945), ks. Norberta Pellowskiego (†1942) i ks. Jana Szambelańczyka (†1941) i ks. Stanisława Szulmińskiego (†1941).

Od 7 stycznia 2001 r. był także kapelanem kapelan Środowiska Żołnierzy Zgrupowania Armii Krajowej „Kryska”. Został awansowany do stopnia majora Wojska Polskiego. Za działalność Został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2 VIII 2009) przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, podczas spotkania z kombatantami, które odbyło się w Parku Wolności Muzeum Powstania Warszawskiego.

W 2001 r. obronił pracę doktorską na UKSW, przygotowaną pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Witolda Zdaniewicza (choć rozpoczął ją wcześniej na KUL pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Józefa Majki): Struktura społeczna i akcje pastoralne a życie religijne. Studium historyczno-socjologiczne na przykładzie diecezji tarnowskiej w latach 1950-60. Jest też autorem książki Moje dialogi z Janem Pawłem II (Ząbki 1998, 2004).

Ks. Henryk Kietliński zmarł 4 marca 2017 w godzinach wieczornych. Przeżył 84 lata, 65 lat konsekracji w Stowarzyszeniu i 59 w kapłaństwie.

Oprac. ks. Stanisław Tylus SAC


Pogrzeb śp. ks. Henryka odbędzie się 8 marca 2017, o godz. 11.00 w pallotyńskim kościele seminaryjnym pw. Królowej Apostołów w Ołtarzewie.
Doczesne szczątki ks. Henryka zostaną pochowane w kwaterze pallotyńskiej na cmentarzu ołtarzewskim.

SERWIS INFORMACYJNY KONFERENCJI WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH W POLSCE

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda