Ks. Andrzej Mikołajczyk zmarł w dniu 12 sierpnia 2013 roku w godzinach porannych w szpitalu przy ulicy Lindleya w Warszawie. Odszedł do Pana w: 74 roku życia, 46 roku kapłaństwa i 54 roku życia zakonnego.
Pogrzeb odbędzie się dnia 17 sierpnia w kościele pw. Boskiego Zbawiciela w Krakowie-Zakrzówku.
Ks. Andrzej Mikołajczyk urodził się w dniu 10 lipca 1939 roku w Krakowie. Wychowywał się wśród licznego rodzeństwa w domu Bolesława i Eleonory zd. Kubieniec. W 1953 roku ukończył naukę w Szkole Podstawowej w Prądniku Czerwonym. Następnie, w latach 1953-1955, uczęszczał do Zasadniczej Szkoły Metalowo-Budowlanej w Krakowie. Po jej ukończeniu pracował jako tokarz.
Przykład życia religijnego rodziców był zapewne jednym z powodów, dla których poszedł on za głosem powołania zakonnego i kapłańskiego. Jak możemy przeczytać w świadectwie moralności, wystawionym przez miejscowego duszpasterza w 1958 roku: „Andrzej Mikołajczyk pochodzi z rodziny prawdziwie pobożnej i głęboko religijnej. Matka jego przystępuje codziennie do Komunii świętej, a ojciec zawsze na pierwsze piątki miesiąca. W tym też duchu wychowują wszystkie swoje dzieci.” Potwierdzeniem tej opinii jest fakt, że również dwaj jego bracia: Jan i Michał poszli za głosem powołania i są kapłanami archidiecezji krakowskiej.
W dniu 7 września 1958 roku wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Boskiego Zbawiciela w Bagnie. Otrzymał wówczas habit oraz imię zakonne Fryderyk. W dniu 8 września 1959 roku złożył pierwszą profesję zakonną w Bagnie. Po czym, w latach 1959-1961, kontynuował naukę w zakresie szkoły średniej i przygotowywał się do zdania egzaminu dojrzałości w Krakowie. W latach 1961-1967 studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Bagnie. Profesję wieczystą złożył w dniu 8 września 1962 roku w Bagnie na ręce ks. Zenona Zgudziaka, ówczesnego prowincjała. W czasie studiów seminaryjnych, w dniu 8 stycznia 1966 roku, powrócił do używania swojego imienia ze chrztu świętego i zrezygnował z używania imienia zakonnego.
W dniu 24 czerwca 1967 roku przyjął on w Krakowie święcenia kapłańskie z rąk bpa Juliana Groblickiego. Pierwsze szlify duszpasterskie zdobywał on w parafii p.w. Św. Katarzyny w Tarnowskich Górach-Lasowicach, gdzie zastępował miejscowego proboszcza w sierpniu 1967 roku. Pierwszą placówką ks. Andrzeja był dom zakonny w Krakowie przy ul. Łobzowskiej 22, gdzie w latach 1967-1968 pełnił funkcję pomocy duszpasterskiej. W tymże czasie uzyskał on także zgodę przełożonych na uczestnictwo w studium pastoralnym prowadzonym przez OO. Franciszkanów w Krakowie.
W latach 1968-1969 ks. Andrzej mieszkał i posługiwał jako wikariusz w salwatoriańskiej parafii w Trzebnicy. Wychodząc naprzeciw potrzebom personalnym archidiecezji wrocławskiej, przełożeni skierowali ks. Mikołajczyka do parafii w Gryfowie Śląskim, gdzie w latach 1969-1970, posługiwał jako wikariusz. W latach 1970-1972 ks. Andrzej Mikołajczyk pracował ofiarnie jako wikariusz w parafii p.w. Św. Anny w Świerklanach w diecezji katowickiej. W 1972 roku, decyzją przełożonych został przeniesiony do domu zakonnego w Bielsku-Białej, gdzie w latach 1972-1975 pełnił funkcję wikariusza w parafii p.w. NMP Królowej Polski. Za zgodą przełożonych ks. Mikołajczyk łączył wówczas obowiązki duszpasterskie ze studiami z teologii pastoralnej, które rozpoczął w 1972 roku w Katowicach. W 1975 roku został przeniesiony do nowego ośrodka duszpasterskiego w Piastowie.
W związku ze zmianą miejsca zamieszkania uzyskał zgodę na kontynuację rozpoczętych studiów na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W dniu 21 czerwca 1976 roku uzyskał tytuł magistra teologii w zakresie homiletyki na tejże uczelni. W tym samym roku rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1976 roku, decyzją przełożonych zakonnych, został mianowany przełożonym domu zakonnego w Piastowie i odpowiedzialnym za prace budowlane. Zaangażował się on wówczas w dynamiczny rozwój ośrodka duszpasterskiego w Piastowie i szeroko zakrojoną pomoc duszpasterzom miejscowej parafii.
W 1979 roku pojawiły się pierwsze objawy pogarszającego się stanu zdrowia ks. Andrzeja, co sygnalizował on w swoim liście do przełożonych. Mimo tych przeszkód, ks. Mikołajczyk aktywnie działał na rzecz erygowania parafii. Jego starania przyniosły pozytywny efekt w dniu 12 kwietnia 1981 roku. Wówczas to, na mocy dekretu ks. kard. S. Wyszyńskiego dokonano podziału istniejącej parafii p.w. MB Częstochowskiej w Piastowie i powołano do życia rektorat. Trzy lata później, 15 listopada 1984 roku, erygowano parafię p.w. Michała Archanioła. Ks. Andrzej Mikołajczyk został mianowany administratorem i późniejszym proboszczem tejże parafii. W latach 1981-1987 pełnił on także funkcje: przełożonego, ekonoma i wicesuperiora domu zakonnego w Piastowie.
Od 1984 roku stan zdrowia ks. Andrzeja uniemożliwił mu dalszą aktywną posługę duszpasterską. Odtąd aż do śmierci podejmował jakże niełatwy apostolat cierpienia. Przez 29 lat niósł krzyż swojej choroby i ofiarowywał swoje cierpienia Jezusowi. W tym czasie przebywał w domu zakonnym w Piastowie, gdzie odkrył dla siebie nowy apostolat, jakim było pisanie książek o tematyce religijnej. Był on autorem między innymi: trzech tomów zawierających sylwetki polskich świętych i błogosławionych, wyniesionych do tej godności przez Jana Pawła II; biografii bł. Edmunda Bojanowskiego; św. siostry Faustyny Kowalskiej, królowej Jadwigi a także św. Alberta Chmielowskiego i bł. Bernardyny Jabłońskiej.
opracował: ks. Ireneusz Kiełbasa SDS
Za: www.sds.pl.
