Po raz drugi wręczono nagrody PRO REDEMPTIONE ustanowione przez Redakcję kwartalnika „Homo Dei” oraz Wydawnictwo Prowincji Warszawskiej Redemptorystów Homo Dei – w trzech kategoriach: za współpracę z kwartalnikiem, za troskę o formację kapłanów oraz za tworzenie nowych form pracy ewangelizacyjnej z młodzieżą. Wręczono po raz pierwszy także nagrodę honorową za całokształt życia i działalności.
W czasie dorocznego zjazdu misjonarzy i rekolekcjonistów Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, w środę 27 stycznia 2016 r., w klasztorze redemptorystów w Toruniu nagrody otrzymali:
- za długoletnią współpracę z kwartalnikiem „Homo Dei” – prof. Krystian Wojaczek;
- za troskę o formację kapłańską – o. prof. Piotr Jordan Śliwiński OFMCap;
- za tworzenie nowych formy pracy ewangelizacyjnej z młodzieżą – ks. dr Artur Godnarski.
- nagrodę honorową Pro Redemptione otrzymał pośmiertnie zmarły w 2015 r. o. dr hab. Gerard Siwek CSsRw uznaniu za wielki wkład w dzieło ewangelizacji poprzez słowo głoszone i pisane. Całe swoje redemptorystowskie i kapłańskie życie oddał Najświętszemu Odkupicielowi i obfitemu Odkupieniu.
Laudację na cześć laureatów wygłosili o. Piotr Koźlak – dyrektor Wydawnictwa Homo Dei oraz o. Marek Kotyński, z-ca red. naczelnego Kwartalnika, anatomiast statuetki i dyplomy wręczył o. Janusz Sok CSsR, Przełożony Prowincji. Gratulujemy!
Kapitułę Nagrody tworzą: ks. bp Andrzej Czaja, ordynariusz opolski, o. Janusz Sok, prowincjał redemptorystów, o. Piotr Koźlak, dyrektor Wydawnictwa Homo Dei, ks. prof. Piotr Mazurkiewicz (UKSW), ks. prof. Bogusław Migut (KUL), prof. Eugeniusz Sakowicz (UKSW).
Prezentacja laureatów
prof. Krystian Wojaczek – w uznaniu za długoletnią współpracę z kwartalnikiem „Homo Dei”
Ur. W Rybniku w 1950 r., tam także ukończył edukację na poziomie średnim. Swoją drogę akademicką rozpoczął w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL uzyskaniem tytułu magistra napisanej pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Adama Ludwika Szafrańskiego. Studia pod kierunkiem znanego wykładowcy wywarły znaczące piętno na osobowości młodego adepta teologii pastoralnej – to zdecydowało o jego wyborze na promotora doktoratu. Dysertacja doktorska na temat: Teologia pracy w nauczaniu Soboru Watykańskiego II. Studium dogmatyczno-pastoralne została obroniona 5 maja 1980 r. w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL. W tym samym roku podjął studia specjalistyczne w L’Institut de Pastorale et Catechese „Lumen Vitae” w Brukseli, filii L’Universite Louvain la Neuf. Kształtowanie poziomej relacji profesora ze studentami to spuścizna kształcenia w Lumen Vitae, która przeniesiona na grunt polski pozwoliła na bardzo dobry kontakt ze studentami, przede wszystkim jednak okazała się niezawodna w pracy warsztatowej z małżeństwami. Po powrocie w 1981 r. został zatrudniony jako pracownik naukowo-dydaktyczny w Katedrze Teologii Pastoralnej Ogólnej Instytutu Teologii Pastoralnej KUL, kierowanej przez ks. prof. Szafrańskiego. Był to precedens zatrudnienia pierwszego człowieka świeckiego na wydziale teologii w Polsce.
Oprócz pracy naukowej podjął współpracę w przygotowaniu do małżeństwa metodami aktywizującymi w małych grupach z Diecezjalnym Ośrodkiem Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Lubelskiej oraz duszpasterstwem rodzin przy Akademii Medycznej w Lublinie. Współorganizował Diecezjalne Studium Życia Rodzinnego Diecezji Lubelskiej. W 1989 r. odbył staż naukowy w Catholic University of America w Waszyngtonie.
Zaangażowanie zaowocowało książką: Kształtowanie katolickiej koncepcji małżeństwa. Studium pastoralne. Ukazał w niej dokonujący się proces transformacji ujmowania małżeństwa od prawno-moralnego w kierunku socjologiczno-teologicznego. Odkrycie to rozwija znacząco pracę warsztatową z małżeństwami przez zorientowanie jej wokół dynamicznie ujętej sakramentalności małżeństwa.
W 1994 r. przechodzi jako pracownik naukowo dydaktyczny do powstającego Uniwersytetu Opolskiego. Stopień doktora habilitowanego uzyskuje w 1997 r. w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie w oparciu o dorobek naukowy i wyżej wspomnianą książkę. Praca z rodzinami przyczyniła się do poszerzenia spektrum badań. Zostały one zogniskowane na więzi małżeńskiej, wpływie rozłąki małżonków z powodu wyjazdów zarobkowych za granicę na więź małżeńską, teologii małżeństwa i rodziny, oraz metodologii i metodyce pracy rodzinami.
Badania te zostały zauważone przez Przegląd Teologiczno-Duszpasterski „Homo Dei”. W 2004 r. pojawił się pierwszy wywiad zatytułowany: W małżeństwie nie wystarczy unikanie konfliktów, a w kolejnych latach następne.
W 2008 r. otrzymał z rąk Prezydenta Lecha Kaczyńskiego tytułu profesora. Dalsze jego badania skoncentrowały się na profilaktyce kryzysu małżeństwa. Nasz Laureat jest autorem metody uprzedzania kryzysu, która została opublikowana w książce pt. Profilaktyka kryzysu małżeństwa. Podstawy i praktyka. Lublin 2013.
o. prof. Piotr Jordan Śliwiński OFMCap – w uznaniu za troskę o formację kapłańską
Pod koniec szkoły podstawowej natknął się na Ruch Światło-Życie, a później odnowę charyzmatyczną. To właśnie oaza miała zasadniczy wpływ na formację duchową i intelektualną. Po szkole średniej kolejnym etapem kształcenia była dwuletnia szkoła pielęgniarska. W 1986 r. wstąpił do Prowincji Krakowskiej Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Po przejściu wszystkich etapów formacji duchowej i intelektualnej został w 1992 r. wyświęcony na prezbitera. Podjął studia z filozofii teoretycznej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Gregoriańskiego zakończone w 1998 r. obroną doktoratu zatytułowanego „Rozumowanie przez analogię w polskiej filozofii analitycznej”. Następnie nauczał także w WSD Kapucynów w Krakowie oraz na UJ na kierunku Elektroniczne Przetwarzanie Informacji.
Rok 2004 jest przełomowym, ponieważ należy do ścisłego grona osób rozpoczynającej działalność Szkoły dla Spowiedników. Będąc przez parę lat jej dyrektorem stał się na pewno najbardziej znaną osobą, czy nawet osobowością związaną z tą szkołą. Dlaczego szkoła i jej prowadzący warci są podkreślenia tej działalności i wręczenia nagrody. Program Szkoły dla Spowiedników uzyskał aprobatę Komisji Duchowieństwa Episkopatu Polski, która objęła ją swoim patronatem.
Nagrodę Pro Redemptione w uznaniu za troskę o formację kapłańską otrzymała osoba z grona pierwszych, którzy tworzyli środowiska sprzyjające kształtowaniu kapłanów w aspekcie sakramentu pojednania.
ks. dr Artur Godnarski – w uznaniu za tworzenie nowych form pracy ewangelizacyjnych z młodzieżą
Ur. w Nowej Soli w 1969 roku. Od młodości był ministrantem, lektorem, przeszedł pełną formację w Ruchu Światło-Życie; od 1980 miał doświadczenie formacji wzrostu i posługi w ramach Odnowy Charyzmatycznej. Wstąpił do WSD w Paradyżu i ukończył klasyczne studia zwieńczone obroną pracy magisterskiej z dogmatyki na PWT we Wrocławiu i przyjął w 1994 r. święcenia prezbiteratu w katedrze w Gorzowie Wlkp. Pracował jako młody kapłan w Gubinie. W 1995 r. dla młodzieży zakłada Szkołę Biblijną, mającą na celu wprowadzenie uczestników w doświadczenie relacji z Bogiem jako żyjącą Osobą z którą można toczyć dialog, w tym samym roku zakłada Szkołę Nowej Ewangelizacji w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej św. Tymoteusza i jest członkiem ACCSE/2000 (Stowarzyszenia Katolickich Szkół Ewangelizacji) skupionych przy Watykanie
Od 1995 roku ma doświadczenie współpracy w dziele Nowej Ewangelizacji z Jose H. Prado Floresem z Meksyku – twórcą kerygmatycznej Szkoły Nowej Ewangelizacji jak i o. Emiliano Tardifem z Dominikany – twórcą Wspólnoty Sług Jezusa Żyjącego.
Od 1997 dekretem bp. Adama Dyczkowskiego przeznaczony do dzieła Nowej Ewangelizacji w ramach powstającej Wspólnoty św. Tymoteusza jako Katolickiego Stowarzyszenia w służbie Nowej Ewangelizacji. Założył pierwszy Dom Wspólnoty św. Tymoteusza, gdzie zamieszkuje wraz ze świeckimi zaangażowanymi w dzieło Nowej Ewangelizacji. Następnie wraz z bp. Edwardem Dajczakiem podejmuje pracę nad przygotowaniem i prowadzeniem Ogólnopolskiej Inicjatywy Ewangelizacyjnej „Przystanek Jezus”.
Od 2002r. przejmuje wraz z braćmi ze Wspólnoty budynki kapelanii Wojska Polskiego w Gubinie gdzie powstaje Młodzieżowe Centrum Formacji wraz z kościołem rektoralnym pw. Maryi Gwiazdy Nowej Ewangelizacji. Wraz ze Wspólnotą i wolontariuszami Młodzieżowego Centrum Formacji prowadzi rekolekcje kerygmatyczne, parafialne misje ewangelizacyjne, rekolekcje dla księży, kleryków, sióstr zakonnych, środowisk młodzieżowych; przygotowuje wraz ze Wspólnotą Ogólnopolskie Kongres Nowej Ewangelizacji. We współpracy z Zespołem KEP ds. NE i pod patronatem Papieskiej Rady do spraw Krzewienia Nowej Ewangelizacji realizuje projekt powstania Kampusu Nowej Ewangelizacji w Gubinie wraz z Międzynarodową Platformą Cyfrową dla Nowej Ewangelizacji Nubes Dei. W tym celu w gronie przyjaciół powołalui Fundację Cogito Ergo Credo.
Zostaje powołany przez Konferencję Episkopatu Polski do grona Zespołu KEP ds. Nowej Ewangelizacji gdzie do dziś pełni posługę sekretarza ściśle współpracując z bp. Grzegorzem Rysiem. W 2016 r. – Roku Nadzwyczajnego Jubileuszu mianowany Misjonarzem Miłosierdzia przez papieża Franciszka i odpowiedzialny jest za przygotowanie Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie.
Więcej (zdjęcia) na: www.redemptor.pl
