Home DokumentyDokumenty Kościoła o życiu konsekrowanymDykasteria ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia ApostolskiegoListy i przemówienia 2014.04.02 – Watykan – List Kard. João Braz de Aviz, prefekta Kongregacji, do osób konsekrowanych w Polsce

2014.04.02 – Watykan – List Kard. João Braz de Aviz, prefekta Kongregacji, do osób konsekrowanych w Polsce

Redakcja
 
Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego
i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego

LIST KARD. JOÃO BRAZ DE AVIZ,  PREFEKTA KONGREGACJI, DO OSÓB KONSEKROWANYCH W POLSCE

Watykan,  2 kwietnia 2014 r.

 

Czcigodny Ojcze
Czcigodna Matko

Zaraz po wizycie ad limina apostolorum  Biskupów z  Konferencji Episkopatu Polski to Dykasterium pragnie podzielić się z Wami odczuciem wdzięczności naszemu Panu za cuda Jego miłości, którymi On z tak wielką hojnością zechciał obdarzyć polską ziemię  poprzez ewangeliczne świadectwo swoich synów i córek, którzy naśladując Chrystusa drogą rad ewangelicznych, dają wspaniale świadectwo zapału miłości, poprzez dzieła charytatywne i posługę apostolską.

Wasi Pasterze wyrazili wielką wdzięczność za obecność i żywotność  życia konsekrowanego w Polsce. Nadzwyczajne bogactwo i różnorodność charyzmatów  są ogromnym darem miłości Boga do Kościoła. Wierność  charyzmatowi  oraz Konstytucjom i Regułom, wyraźnie świadczą o  pragnieniu wzrastania w świętości i pogłębiania relacji komunii oraz współodpowiedzialności z Kościołem lokalnym. Ponadto wyraża się to w piękny sposób poprzez różnorodne dzieła charyzmatyczne, które każdy Instytut rozwija z  prawdziwą fantazją miłości  i stałą uwaga w odczytywaniu znaków czasu oraz  pełną miłości troską  o potrzeby Ludu Bożego.

Na osobne przypomnienie zasługuje fakt licznej bezpośredniej obecności duszpasterskiej życia konsekrowanego w Polsce poprzez zaangażowanie tak wielu zakonników nie tylko w prowadzenie parafii, rektoratów i sanktuariów, ale także i przede wszystkim w gorliwą współpracę z klerem diecezjalnym i z laikatem w sakramentalnej posłudze spowiedzi i kierownictwa duchowego, rekolekcji, spotkań, konferencji, dni skupienia i w tym wszystkim, co służy wzrostowi i dojrzewaniu duchowemu i chrześcijańskiemu.

Obecność życia konsekrowanego kontemplacyjnego jest jedną z piękniejszych stron Waszej współczesnej historii. Te święte miejsca, prawdziwe oazy ducha, w których można przebywać, odpocząć, napoić i nakarmić ducha, aby podjąć na nowo, jak prorok Eliasz, długą drogę życia, pozostają punktami oparcia dla wszystkich, dla pasterzy, dla księży, dla konsekrowanych, dla ludu Bożego, aby pamiętali i głosili wszystkim priorytet Ducha i najwyższą wartość modlitwy. 

Uderzył nas w szczególny sposób fakt, że Biskupi przedstawili życie konsekrowane w pełni jego charakterystycznych form, ponieważ obok tradycyjnych form konsekracji (życie kontemplacyjne, życie aktywne i apostolskie) mówili o nowych formach, które często są ignorowane; chodzi o instytuty świeckie (niektóre z nich powstałe w kraju), dziewice i wdowy konsekrowane i pustelników.

Pragniemy teraz podzielić się z Wami niektórymi wyzwaniami. W każdej rzeczywistości ludzkiej są obecne światła i cienie, strony pozytywne i negatywne, nadzieje, wyzwania, sukcesy i porażki. Jeśli jest prawdą trudną do podważenia, że świateł jest o wiele więcej niż cieni, to jednak nie brak także i cieni. Zaczyna się zauważać, czasem w sposób wyraźny, ryzyko sekularyzacji i wzrastającą pokusę drobnomieszczańskiego stylu życia. Minęło definitywnie niebezpieczeństwo komunizmu ateistycznego i materialistycznego, który był jednak wrogiem wyraźnym i widocznym. Dzisiaj natomiast życie konsekrowane musi stawić czoło innemu wrogowipodstępnemu i niewidzialnemu, ale nie mniej z tego powodu niebezpiecznemu, mianowicie życiu duchowemu pustemu od środka wskutek przejmowania postaw laickich i zsekularyzowanych. Ryzyko to wchodzi do domów zakonnych poprzez rozpowszechnioną mentalność i dominujące wokół poglądy. Jeśli Pan Jezus przestaje być jedynym Mistrzem, inni zajmą Jego miejsce; jeśli zapomina się o jedynym Panu, odżywa pokusa złotego cielca. Można dostrzec pewne przejawy tego w zmniejszeniu się liczby powołań, przede wszystkim żeńskich, w starzeniu się personelu zakonnego, w nadmiarze pracy, w pewnych zamknięciach. Wobec tego wszystkiego wydaje się nam sprawą konieczną i naglącą, aby zapoczątkować refleksję nad zmianami w tożsamości i w jakości samej idei życia konsekrowanego. Na przykład konieczne jest przejście od stylu skoncentrowanego na prowadzeniu dzieł do refleksji nad charyzmatem założycielskim. Jak cały Kościół, także życie zakonne musi z mocą i odwagą nieść świadectwo Ewangelii Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego.

Jak powiedzieliśmy Waszym Pasterzom, uważamy za konieczny coraz bardziej szczery dialog i coraz prawdziwszą współpracę. Lepiej iść naprzód nawet powoli niż biec każdy w inną stronę. W sposób szczególny postawy niektórych osób mających bezpośredni kontakt z mass mediami wydają się działać bardziej na rzecz rozbicia niż jedności; chór śpiewa dobrze, jak wiemy, tylko wtedy, gdy wszyscy śpiewacy interpretują tę samą melodię, choć ich głosy różnią się brzmieniem.

Kończąc, pragniemy zapoznać Was z niektórymi inicjatywami, zaplanowanymi przez Dykasterium jako wyraz służby życiu konsekrowanemu, aby wzrastało ono w jedności i w świętości.

Przede wszystkim chodzi o celebrowanie Roku Życia Konsekrowanego, którego kalendarium załączamy wraz ze wskazaniami przygotowawczymi. Przy okazji tego wydarzenia Dykasterium opublikuje listy okólne (mamy nadzieję, że co cztery miesiące), skierowane do wszystkich osób konsekrowanych w Kościele i podejmujące różne tematy związane z życiem konsekrowanym. Pierwszy list, pod tytułem Radujcie się, został już ogłoszony.

Przygotowuje się rewizję dwóch dokumentów: Verbi sponsa – o żeńskim życiu kontemplacyjnym oraz Mutuae relationes. Prace nad nową redakcją tego ostatniego już trwają w naszym Dykasterium i w Kongregacji ds. Biskupów; zajmują się tym dwie komisje: jedna mniejsza, studyjna, a druga robocza, w której uczestniczą biskupi i wyżsi przełożeni.

Myśli się też o przygotowaniu wskazań na temat zarządzania dobrami kościelnymi; kilka dni temu (8-9 marca br.) odbyło się w Rzymie międzynarodowe sympozjum na ten temat.

Jest w przygotowaniu także dokument o braciach, który ukazuje motywy charyzmatu i nauczania w związku z wyzwaniami dzisiejszych społeczeństw.

Dziękuję Wam jeszcze za wiadomości przesłane nam z okazji wizyty ad limina i korzystam z okazji, aby przesłać najserdeczniejsze pozdrowienia

Watykan, 2 kwietnia 2014 r.

Kard. João Braz de Aviz, prefekt  

____________________________

Rev. P.
Janusz Sok C.Ss.R
Konferencja Przełożonych Wyższych Zakonów Męskich w Polsce

Rev.da Madre
Leticja Niemczura, CSSJ
Konferencja Przełożonych Wyższych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych

Archiwum KWPZM

SERWIS INFORMACYJNY KONFERENCJI WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH W POLSCE

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda