W Nitrze na Słowacji dnia 24 stycznia 2019 roku odszedł po nagrodę do Pana ostatni spośród pięciu bohaterów wiary Słowaków werbistów, którzy w warunkach konspiracyjnych, potajemnie otrzymali w Polsce święcenia kapłańskie. Konsekratorem o. Antona był ksiądz biskup Bronisław Dąbrowski, orionista (1917-1997), sekretarz Konferencji Episkopatu Polski. A było to w Warszawie, 9 września w 1977 roku. Właściwie święceń tych obiecał udzielić sam sługa Boży ksiądz Prymas Stefan kardynał Wyszyński (1901-1981), ale tego dnia był obłożnie chory i poprosił, by wyręczył go ksiądz bp Dąbrowski. Święcenia te odbyły się w pełnej konspiracji, w prywatnej kaplicy bp. Dąbrowskiego o godzinie 22.00. Było tylko dwoje świadków: o. Leonard Szymański SVD, prowincjał Polskiej Prowincji Księży Werbistów oraz bezimienna siostra zakonna.
Anton Bezȧk urodził się 16.10.1926 roku w Chynoranach w diecezji Nitra na Słowacji (w ówczesnej Czechosłowacji). W 1944 roku wstąpił do nowicjatu werbistów w Zoborze koło Nitry. Rok później podjął studia filozoficzno-teologiczne w Nitrze. Pierwsze śluby zakonne złożył 8 września 1946 roku. W tym okresie Kościół katolicki w Czechach był bardzo prześladowany. Trzeba było mieć niemało odwagi, by w takiej sytuacji wstępować do zakonu. W nocy z 3/4maja 1950 roku podczas tak zwanej „Barbarskiej Noci” [Barbarzyńskiej Nocy] zamknięto wszystkie klasztory i seminaria duchowne, a seminarzystów zabierano do wojska lub skierowano do przymusowych robót. Jemu przypadła w udziale właśnie ta druga sytuacja. Następnie pracował jako biochemik w Kromanach. Widoki na ukończenie studiów seminaryjnych i otrzymania święceń kapłańskich równe były zeru.
Anton Bezȧk przeczekał długich 27 lat. Potajemnie odnawiał śluby zakonne przez 30 lat (śluby wieczyste złożył 22.08.1976 roku), zdawał egzaminy z przedmiotów teologicznych i przyjął święcenia diakonatu, by w końcu w Warszawie przyjąć święcenia kapłańskie. Prymicyjną Mszę św. odprawił następnego ranka w kaplicy Domu Misyjnego Księży Werbistów pod wezwaniem Ducha Świętego w Warszawie. Po powrocie do Czechosłowacji aż do 1989 roku nie mógł występować jawnie jako ksiądz. (W tym czasie był kapelanem sióstr zakonnych). Dopiero po tak zwanej Aksamitnej Rewolucji, jaka miała miejsce w Czechosłowacji (1989), wskutek której powstała między innymi samodzielna Republika Słowacka, a więc po 12 latach mógł się ujawnić jako ksiądz katolicki. W 1992 roku w drodze do Misyjnego Seminarium Duchownego Księży Werbistów w Pieniężnie, [gdzie 28 kwietnia miał otrzymać święcenia kapłańskie już w normalnych warunkach politycznych młodszy współbrat werbista ze Słowacji Jan Paluch, wraz z 18 diakonami-werbistami z Polski], o. Anton Bezȧk zatrzymał się w Warszawie. Chciał podziękować swojemu konsekratorowi, teraz już arcybiskupowi (od 1982) Bronisławowi Dąbrowskiemu za udzielone święcenia kapłańskie. Byłem świadkiem tego spotkania. Obydwaj byli przeszczęśliwi… Po ujawnieniu się jako ksiądz katolicki, o. Anton pracował wiele lat w duszpasterstwie. Spełniło się jego marzenie o byciu ojcem misjonarzem. W 2005 roku przeszedł w „stan spoczynku” i zamieszkał w domu prowincjalnym księży werbistów pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej w Nitrze, gdzie zmarł przed paru dniami.
Pogrzeb śp. o. Antona Bezȧka odbył się 28 stycznia w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny na Kalwarii w Nitrze. Wierzymy że, Matka Boża Wniebowzięta zawiodła swojego wiernego sługę „do krainy życia wiecznego”.
Alfons Labudda SVD
