Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE W KLASZTORZE URSZULANEK ŚWIĘTEGO KAROLA W MEDIOLANIE
Mediolan, 22 maja 1983 r.
To wizyta poza programem… Ale przecież od czasu do czasu trzeba zrobić coś poza programem! Bardzo się cieszę, że mogę was zobaczyć, spełniając w ten sposób także wolę Pana Prezydenta Republiki Włoskiej, który szczególnie nalegał, abym odwiedził Siostry Urszulanki św. Karola. Ale ta wizyta jest również moją własną wolą, ponieważ – jak zapewne wiadomo – noszę imię waszego patrona od chrztu. Mam więc nadzieję, że Urszulanki św. Karola będą się za mnie gorliwie modlić, jako że noszę imię Karol. Polecam się waszym modlitwom.
Z serca wam błogosławię, dodając odwagi wszystkim na waszej ewangelicznej drodze – na tej uprzywilejowanej drodze, na którą wezwał was nasz Pan Jezus Chrystus. Życzę wam, abyście odnajdywały głębokie szczęście na tej drodze, w waszym powołaniu i byście angażowały się na rzecz zbawienia innych, współczesnego świata.
Módlcie się wiele za Kościół. Jesteście – zgodnie z waszym powołaniem – oblubienicami Boskiego Oblubieńca; jesteście oblubienicami, które zawdzięczają to swoje zaślubienie, tę swoją miłość Duchowi Świętemu. Dziś cały Kościół obchodzi Jego Zesłanie i ta część Kościoła, którą jesteście wy – wasze Zgromadzenie – powinna w sposób szczególny celebrować swoją wierność.
Z serca wam błogosławię, razem z waszym Kardynałem Arcybiskupem i polecam się waszym modlitwom.
Po udzieleniu błogosławieństwa, odnosząc się do Prezydenta Pertiniego, Ojciec Święty dodał:
„Polecam się waszym modlitwom – nie tylko za moją osobę, ale także za jego osobę i jego misję wobec Ojczyzny włoskiej i świata. Niech Pan mu błogosławi.”
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
