Benedykt XVI
PRZEMÓWIENIE Z OKAZJI NAZWANIA IMIENIEM ŚW. GRZEGORZA OŚWIECICIELA JEDNEGO Z WATYKAŃSKICH DZIEDZIŃCÓW
Rzym, 22 lutego 2008 r.
Drodzy bracia i siostry!
Serdecznie witam wszystkich obecnych, przede wszystkim kard. Angela Comastriego, archiprezbitera Bazyliki św. Piotra, i kard. Giovanniego Lajola, przewodniczącego Gubernatoratu. Witam też Patriarchę Nersesa Piotra XIX, któremu dziękuję za miłe słowa, wyrażające uczucia wszystkich. Mym pozdrowieniem obejmuję również arcybiskupów, biskupów i dostojników całego ormiańskiego Kościoła katolickiego. Witam też przedstawicieli władz politycznych, delegacje i wszystkich, którzy zechcieli wziąć udział w tej doniosłej uroczystości, podczas której poświęcę tablicę z nazwą tego dziedzińca. Pragnę skorzystać z nadarzającej się dziś okazji, by z miłością pozdrowić ormiański Kościół apostolski, a także naród ormiański i wszystkich Ormian rozsianych po świecie.
Jest to niewątpliwie opatrznościowa okoliczność. Gromadzimy się tu u grobu apostoła Piotra, aby przypomnieć postać innego wielkiego świętego, którego imieniem będzie teraz nazwany ten dziedziniec. Miło mi przypomnieć, że mój czcigodny poprzednik Jan Paweł II poświęcił statuę św. Grzegorza Oświeciciela, która została tu umieszczona kilka miesięcy przed jego śmiercią. Za sprawą tego wielkiego świętego przed przeszło 17 wiekami Ormianie stali się narodem chrześcijańskim, więcej, pierwszym narodem, który w sposób oficjalny przyjął chrześcijaństwo. Nawrócenie Ormian jest wydarzeniem, które wywarło bardzo głęboki wpływ na tożsamość ormiańską, nie tylko w wymiarze osobistym, ale całego narodu. Słowo «Oświeciciel», którym określa się tego tak bliskiego wam świętego, uwypukla podwójną rolę, jaką św. Grzegorz odegrał w dziejach ormiańskiego nawrócenia. «Oświecenie» jest bowiem pojęciem, którego w języku chrześcijańskim używa się, aby opisać przejście z ciemności do światłości Chrystusa. To właśnie Chrystus jest w rzeczywistości wielkim Oświecicielem, opromieniającym swoim światłem całe życie człowieka, który Go przyjął i wiernie naśladuje. Św. Grzegorz został nazwany Oświecicielem właśnie dlatego, że w nim w nadzwyczajny sposób odbijało się oblicze Zbawiciela. Słowo «oświecenie» ma jeszcze inne znaczenie w języku ormiańskim, a mianowicie oznacza szerzenie kultury poprzez nauczanie. Przywodzi to na myśl mnichów-nauczycieli, którzy idąc w ślady św. Grzegorza, kontynuowali jego przepowiadanie, szerząc w ten sposób prawdę Ewangelii, która swym światłem objawia człowiekowi prawdę o nim samym i rozwija jego wielki potencjał kulturowy i duchowy.
Drodzy bracia i siostry, jeszcze raz dziękuję za udział w tym spotkaniu. Inaugurując «dziedziniec św. Grzegorza Oświeciciela», módlmy się, aby naród ormiański, dzięki wstawiennictwu swojego wybitnego i zasłużonego syna, nadal szedł drogami wiary i dawał się prowadzić, jak czynił przez wieki, Chrystusowi i Jego Ewangelii, która wycisnęła niezatarte piętno na jego kulturze. Z tym pragnieniem, które powierzam wstawiennictwu Maryi Dziewicy, wszystkim udzielam mego błogosławieństwa.
Za: www.opoka.org.pl
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
