Franciszek
WIDEOPRZESŁANIE DO UCZESTNIKÓW MIĘDZYNARODOWEJ MODLITWY „PIELGRZYMI Z IGNACYM” Z OKAZJI ROKU IGNACJAŃSKIEGO
Watykan, 23 maja 2021 r.
[Multimedia]
Drodzy przyjaciele,
Cieszę się, że mogę połączyć się z wami w tej modlitwie z okazji Roku Ignacjańskiego, świętowania nawrócenia św. Ignacego. Mam nadzieję, że wszyscy, którzy czerpią inspirację z Ignacego i duchowości ignacjańskiej, będą mogli rzeczywiście przeżyć ten rok jako doświadczenie nawrócenia.
W Pampelunie, 500 lat temu, wszystkie ziemskie marzenia Ignacego w jednej chwili legły w gruzach. Kula armatnia, która go raniła, zmieniła bieg jego życia – i bieg świata. Z pozoru małe rzeczy mogą mieć wielkie znaczenie. Ta kula armatnia oznaczała również, że Ignacy poniósł porażkę w realizacji swoich życiowych planów. Ale Bóg miał dla niego większy plan. Boży sen o Ignacym nie koncentrował się na nim samym. Chodziło o pomaganie duszom. Był to sen o zbawieniu, o wyjściu na cały świat, w towarzystwie Jezusa, pokornego i ubogiego.
Nawrócenie to codzienny proces. Rzadko kiedy jest to wydarzenie jednorazowe. Nawrócenie Ignacego rozpoczęło się w Pampelunie, ale tam się nie skończyło. Nawracał się przez całe swoje życie, dzień po dniu. A to oznaczało, że przez całe życie stawiał Chrystusa w centrum. Czynił to poprzez rozeznanie. Rozeznanie nie polega na tym, by od razu podejmować właściwe decyzje, lecz na umiejętności nawigowania i posiadania busoli, która pozwala podjąć drogę pełną zakrętów i zwrotów, ale zawsze prowadzoną przez Ducha Świętego, który prowadzi nas do spotkania z Panem.
Podczas tej ziemskiej pielgrzymki spotykamy innych ludzi, tak jak Ignacy spotykał ich w swoim życiu. Ci inni są znakami, które pomagają nam utrzymać właściwy kurs i zapraszają nas do ciągłego nawracania się. To nasi bracia, to sytuacje, przez które także Bóg do nas przemawia. Słuchajmy innych. Odczytujmy znaki czasu. Sami także bądźmy drogowskazami dla innych, wskazującymi drogę do Boga. Nawrócenie zawsze dokonuje się w dialogu – w dialogu z Bogiem, w dialogu z innymi, w dialogu ze światem.
Modlę się, aby wszyscy, którzy czerpią inspirację z duchowości ignacjańskiej, mogli odbyć tę podróż razem jako Rodzina Ignacjańska. I modlę się, aby wielu innych odkryło bogactwo tej duchowości, którą Bóg dał Ignacemu.
Z całego serca wam błogosławię, aby ten rok był prawdziwą inspiracją do wyruszenia w świat, pomagania duszom i dostrzegania wszystkiego na nowo w Chrystusie. A także inspiracją, by pozwolić sobie pomóc. Nikt nie zbawia się sam: albo zbawiamy się we wspólnocie, albo się nie zbawiamy. Nikt nie wskazuje drugiemu drogi. Tylko Jezus wskazał nam drogę. My pomagamy sobie nawzajem ją odnaleźć i nią podążać.
Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec, Syn i Duch Święty. Amen.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
