Home DokumentyDokumenty Kościoła o życiu konsekrowanymJan Paweł IIJan Paweł II - Przemówienia i homilieJan Paweł II - Przemówienia i homilie - Przemówienia i homilie poświęcone życiu konsekrowanemu 2002.02.04 – Rzym – Jan Paweł II, Umacniajcie powołania do służby Bożej. Przemówienie do uczestników sesji plenarnej Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego

2002.02.04 – Rzym – Jan Paweł II, Umacniajcie powołania do służby Bożej. Przemówienie do uczestników sesji plenarnej Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego

Redakcja

 

Jan Paweł II

UMACNIAJCIE POWOŁANIA DO SŁUŻBY BOŻEJ. PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW SESJI PLENARNEJ KONGREGACJI DS. WYCHOWANIA KATOLICKIEGO

Rzym, 4 lutego 2002 r.

 

Czcigodni Księża Kardynałowie, drodzy Współbracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry!

Z radością spotykam się z wami na początku sesji plenarnej waszej dykasterii. Zwracając się z serdecznym pozdrowieniem do każdego z was, pragnę w sposób szczególny podziękować kard. Zenonowi Grocholewskiemu, waszemu prefektowi, za szlachetne i ciepłe słowa, w których wyraził wasze uczucia.

Wysłuchałem słów kardynała prefekta, który omówił program obrad, i zapoznałem się z materiałem roboczym, przygotowanym na te dni intensywnej refleksji. Kościół czerpie siłę z nieustannego dialogu braterskiego pomiędzy Kurią Rzymską a Konferencjami Episkopatów. Na co dzień dialog ten przebiega w formie korespondencji, ale potrzebne są też spotkania, pozwalające podzielić się doświadczeniami i wymienić opinie. Sesja plenarna jest jednym z takich momentów, dzięki którym rozwija się owocna współpraca i umacnia się jedność dążeń osób w nieustannej służbie na rzecz wspólnoty kościelnej.

Rola psychologii w formacji kapłańskiej

Analizujecie Wytyczne dotyczące zastosowania psychologii w rozmowach wstępnych z kandydatami do kapłaństwa oraz w ich formacji. Dokument ten ma być pożytecznym narzędziem dla formatorów, którzy muszą rozeznać zdatność i powołanie kandydatów, mając na względzie ich własne dobro i dobro Kościoła. Oczywiście korzystanie z pomocy nauk psychologicznych musi być włączone umiejętnie w proces rozwijania powołania w ramach pełnej formacji kandydata, bez umniejszania wartości opieki duchowej ani kosztem czasu na nią przeznaczonego. Wielkoduszna odpowiedź na powołanie otrzymane od Boga dojrzewa tylko w klimacie wiary; pozwala on właściwie zrozumieć znaczenie i pożytek zastosowania psychologii, która nie eliminuje wszystkich trudności i napięć, lecz umożliwia głębsze uświadomienie sobie, czym jest wolność, i właściwe korzystanie z niej w życiowych zmaganiach, w sposób otwarty i szczery, z niezbędną pomocą łaski.

Trzeba zatem zadbać o przygotowanie wyspecjalizowanych psychologów, którzy z wysokimi kwalifikacjami naukowymi będą łączyć głębokie zrozumienie chrześcijańskiej wizji życia i powołania do kapłaństwa i potrafią we właściwy sposób pomagać w koniecznej integracji wymiaru ludzkiego z wymiarem nadprzyrodzonym.

Wizytacje apostolskie w seminariach duchownych

Z zadowoleniem doceniam także wielki wysiłek, jaki wkładacie w organizację wizytacji apostolskich w seminariach, oraz wszystko, co czynicie, aby zapewnić ich pomyślny przebieg.

Ze względu na ogólną sytuację, w jakiej znalazł się Kościół, troska o seminaria ma dziś znaczenie szczególnie wyjątkowe. Trzeba uczynić wszystko, aby prowadzona w nich formacja była na najwyższym poziomie, zarówno z punktu widzenia intelektualnego, jak i duchowego. Kandydatów należy wdrażać do modlitwy, medytacji, osobistej ascezy, opartej na cnotach teologalnych, doskonalonych w życiu codziennym.

W sposób szczególny należy rozbudzać w sercach alumnów radość z własnego powołania. Sam celibat przeżywany dla Królestwa Niebieskiego musi być przedstawiany jako wybór, który wyraźnie pomaga radośnie głosić Chrystusa zmartwychwstałego. W tej perspektywie jest rzeczą ważną, aby pomóc seminarzystom w pogłębianiu miłości eklezjalnej i apostolskiej. Życie w komunii z Chrystusem, z przełożonymi, ze współbraćmi to najlepsze przygotowanie do przyszłych zadań duszpasterskich.

Formacja studentów prawa kanonicznego

Zamierzacie również rozważyć kwestię formacji studentów prawa kanonicznego. Jest to zagadnienie ze wszech miar aktualne: prawo kanoniczne, oparte na dziedzictwie prawno-legislacyjnym o długiej tradycji, powinno być traktowane jako narzędzie, które przy poszanowaniu prymatu miłości i łaski zapewnia sprawiedliwy porządek w życiu zarówno całej wspólnoty kościelnej, jak i pojedynczych jej członków, należących do niej na mocy chrztu.

W obecnych warunkach Kościół potrzebuje specjalistów w tej dziedzinie, aby stawić czoło potrzebom prawno-duszpasterskim, które w porównaniu z przeszłością są dziś bardziej złożone. Propozycje w tym zakresie, które wypracujecie razem z Ojcami uczestniczącymi w sesji plenarnej, przybyłymi z różnych stron świata, pomogą wam sformułować wytyczne dla przyszłych działań dykasterii.

Współpraca zakonników i świeckich w dziele edukacji

Przedmiotem waszej uwagi w tych dniach będzie także rola osób konsekrowanych (zakonników i zakonnic) w dziedzinie wychowania. Kościół ma dług wdzięczności wobec osób konsekrowanych. Zapisały one, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich dwóch stuleci, karty świętości i oddania sprawie edukacji i ewangelizacji. W posynodalnej adhortacji Vita consecrata podkreśliłem ich niezastąpioną rolę w dziedzinie wychowania. Świadomy problemów, z jakimi zmaga się wiele rodzin zakonnych, ponawiam dziś zaproszenie, «aby na polu wychowawczym dawać radykalne świadectwo o dobrach Królestwa» (n. 96).

Wyjątkowy charakter wspólnoty wychowawczej w szkole katolickiej wynika z tego, że spotykają się tam osoby konsekrowane i świeckie. Zarówno jedni, jak i drudzy mogą i muszą wzbogacać dzieło wychowania swoimi doświadczeniami. Będzie to możliwe, gdy ich formacja duchowa, eklezjalna i zawodowa pomoże im realizować wspólną misję.

Duszpasterstwo powołań

W dziedzinie powołań cenna jest praca Papieskich Dzieł na rzecz Powołań w Kościele, które już od 1941 r. wspierają i rozwijają duszpasterstwo powołaniowe. W nim zaś rolę princeps — pierwszorzędną, odgrywa modlitwa, w duchu posłuszeństwa poleceniu Chrystusa: «Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo» (Mt 9, 38; Łk 10, 2). Dlatego wielką wartość ma Światowy Dzień Modlitw o Powołania, obchodzony już od trzydziestu dziewięciu lat, w którym wszystkie wspólnoty chrześcijańskie włączają się w żarliwą modlitwę, aby nie zabrakło licznych i świętych powołań kapłańskich i zakonnych.

Z zadowoleniem widzę, że z inicjatywy wspomnianych Papieskich Dzieł realizowany jest program kongresów kontynentalnych, poświęconych powołaniom do kapłaństwa sakramentalnego i życia konsekrowanego. W kwietniu tego roku, po zakończeniu owocnych przygotowań we wspólnotach diecezjalnych i regionalnych, w Montrealu odbędzie się III Kongres Północnoamerykański, zorganizowany po kongresach poświęconych Ameryce Łacińskiej i Europie. Wydarzeniu temu cały Kościół będzie towarzyszył modlitwą, o którą prosiłem w orędziu na przyszły Światowy Dzień Modlitw o Powołania. Ufam, że to ważne wydarzenie kościelne, którego data i miejsce w opatrznościowy sposób poprzedzają obchody Światowego Dnia Młodzieży w Toronto, przyczyni się do pomnożenia w Kościołach lokalnych nowych inicjatyw służących sprawie powołań oraz wzbudzi wielkoduszny entuzjazm wśród chrześcijan Nowego Świata.

Nie ustawajcie w waszej służbie, mającej na celu wspieranie duszpasterstwa powołań, podejmowanej w duchu radosnej wdzięczności Bogu za wciąż odnawiany dar powołań do kapłaństwa sakramentalnego i życia konsekrowanego. Z ufnością i w sposób konstruktywny analizujcie przyczyny niepokojącego braku powołań w niektórych częściach świata, a także podejmujcie poważny problem rozeznania powołania i formacji powołanych do służby Bożej.

Na zakończenie pragnę wam podziękować za codzienną służbę, którą jako Kongregacja pełnicie dla Kościoła, troszcząc się o seminaria, uniwersytety i szkoły, jednym słowem, w szerokim sektorze wychowania. Od instytucji wychowawczych oczekuje się, że będą wnosić istotny wkład w budowanie świata bardziej ludzkiego, opartego na wartościach sprawiedliwości i solidarności.

Zapewniając was o modlitwie w intencji prac sesji plenarnej, proszę dla wszystkich o pełnię światła Bożego i z serca udzielam wam mego błogosławieństwa.

L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 2002 nr 5 (243) s. 46-47


 

Copyright © Konferencja Episkopatu Polski

 

SERWIS INFORMACYJNY KONFERENCJI WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH W POLSCE

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda