Home DokumentyDokumenty Kościoła o życiu konsekrowanymJan Paweł IISynod Biskupów o życiu konsekrowanym (1994 r.)Wypowiedzi Ojców Synodalnych Abp Ignace Antoine II Hayek, Wychowawcy pokoleń

Abp Ignace Antoine II Hayek, Wychowawcy pokoleń

Redakcja
 
Abp Ignace Antoine II Hayek
Patriarcha Antiochii Syryjczyków 

WYCHOWAWCY POKOLEŃ. WYPOWIEDŹ W TRAKCIE SYNODU

Rzym, XVIII Kongregacja Synodu, 14 października 1994 r.

 

W imieniu Syryjskiego Kościoła Katolickiego pragnę podziękować zakonnikom, zwłaszcza kapucynom, jezuitom, karmelitom i franciszkanom, którzy zwłaszcza od początku XVII w. pomagali naszej wspólnocie w zachowaniu więzów jedności z Kościołem katolickim.

Korzystam też ze sposobności, by podziękować ojcom dominikanom, którzy kierowali seminarium pw. św. Jana Ewangelisty w Mosulu w Iraku; ojcom benedyktynom, którzy prowadzili dwa seminaria: św. Efrema i św. Benedykta w Jerozolimie, a później w Charfet w Libanie; wreszcie franciszkańskim Misjonarkom Maryi, które w ostatnim okresie wspomagały nasz zakon efremitek.

Dzięki temu wspólnemu działaniu życie konsekrowane nabrało rozmachu. Zakon św. Efrema powstał ok. 1702 r. w Libanie, ale rewolta 1840 r. położyła kres jego istnieniu. Odrodził się ponownie w 1880 r. w Mardinie w Turcji, jednocześnie gałąź męska i żeńska, ale i ten podwójny zakon przestał istnieć w r. 1914, gdy wybuchła wojna. Ten sam los spotkał zgromadzenie żeńskie założone przez patriarchę Rahmaniego w 1915 r. w Libanie. Zgromadzenie to zostało niedawno odnowione przez mego poprzednika patriarchę Tappouniego. Dzięki Bogu przetrwało ono ostatnią wojnę w Libanie.

Zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie, liczne instytucje oświatowe prowadzone przez zakony wychowały wspaniałych ojców i matki rodzin. To smutne, że dzisiaj niektórzy zakonnicy usuwają się na ubocze i żyją w zamknięciu swoich domów.

Pełniąc swoją misję, zakonnicy winni poznawać obyczaje i tradycje danego kraju, a także wierzenia miejscowych Kościołów. Braki w tej dziedzinie przynoszą wielkie szkody jedności chrześcijan.

Jest także pożądane, aby zakonnicy zachowali, przynajmniej w niektórych krajach, strój zakonny. W krajach muzułmańskich jest on symbolem całkowitej konsekracji Bogu. Duchowni są niekiedy zwalniani z obowiązku służby wojskowej pod warunkiem, że będą się wyróżniać specjalnym strojem i odpowiednim postępowaniem.

Szkoły prowadzone przez zakonników nie powinny przejmować funkcji duszpasterskich parafii, na przykład jako miejsce gdzie uczniowie przyjmują pierwszą komunię czy uczestniczą we Mszy św. niedzielnej. W swoich szkołach zakonnice powinny wymagać od dziewcząt właściwego stroju.

Na zakończenie raz jeszcze wyrażam wdzięczność i szacunek członkom instytutów życia konsekrowanego, którzy poświęcają się służbie Kościołowi, a zwłaszcza tym, którzy umacniają wiarę naszych wiernych w Kościołach Wschodnich.

L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1995, nr 1 (169) s. 41-42


 

Copyright © Konferencja Episkopatu Polski

 

SERWIS INFORMACYJNY KONFERENCJI WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH W POLSCE

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda