Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagraniczne, Misjonarki Chrystusa Króla
Congregatio Sororum Missionarium Christi Regis pro Polonis Emigrantibus (MChr)
ul. Sióstr Misjonarek 10
61-680 Poznań
tel. (0-61) 825-48-26
fax: (0-61) 825-10-30
e-mail: [email protected] www
strona internetowa: www.mchr.pl
Zgromadzenie to zrodziło się z inspiracji Kardynała Augusta Hlonda, Założyciela Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. Pierwsze wzmianki o potrzebie takiego zgromadzenia pochodzą już z 1936 roku. W 1947 roku Ksiądz Prymas przekazał Ojcu Ignacemu Posadzemu – Generałowi Towarzystwa Chrystusowego – list ks. Zieji polecający p. Łucję Górską do współpracy, ze słowami: „sprawa w tej chwili nie wydaje się aktualną, ale warto te inspiracje poznać, by nimi w chwili Bożej pokierować". Na innym miejscu Kard. Hlond powiedział: „Siostry mogą piękną rolę odegrać, jako pomoc w pracy duszpasterskiej".
Te inspiracje przechowywał w swoim sercu Ks. Ignacy Posadzy, który uważał za swój obowiązek, aby nie odstępować od myśli i inicjatywy Księdza Kardynała Hlonda. Na I Kapitule Towarzystwa (1951) porusza sprawę założenia zgromadzenia żeńskiego, przedstawiając plan zmarłego Ks. Prymasa. Kapituła aprobuje projekt, ale warunki polityczne w kraju są jeszcze „nieodpowiednie".
Na II Kapitule w 1957 roku uchwała ta jest reaktywowana. Ojciec Posadzy, zachęcony przez Ordynariusza Ks. Abpa Baraniaka, przystępuje do rozpoczęcia nowego dzieła. Wędrując po świecie, spotyka się z polskimi emigrantami, widzi ich nędzę i opuszczenie duchowe. Już w czasach kleryckich organizował dla nich nabożeństwa słowa Bożego, poświęcając im czas wakacji. Żył pragnieniem niesienia światła Ewangelii zagubionym w obcym świecie Rodakom. W 1958 roku uznał, że chwila sposobna nadeszła i zaczął gromadzić kandydatki do nowego żeńskiego zgromadzenia.
W II połowie 1958 roku, Ojciec umieszcza pierwsze kandydatki u Sióstr Salezjanek w Rokitnie, gdzie uczestniczą w kursie katechetycznym. Sam sprawuje duchową opiekę nad kandydatkami, odwiedza je i głosi konferencje o potrzebach duchowych Polonii oraz o wartości powołania zakonnego. Równocześnie kontaktuje się z Przełożoną Generalną Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, „ponieważ to Zgromadzenie ma piękne osiągnięcia w działalności apostolskiej wśród Polonii".
Zarząd Generalny Sióstr Felicjanek wyraża zgodę na afiliację nowego instytutu do swojego Zgromadzenia, w charakterze odrębnej Prowincji p.n. Sióstr Felicjanek – Misjonarek. Ta koncepcja została zaaprobowana przez: Ks. Abp Antoni Baraniak – ordynariusz poznański i Ks. Kard. Stefan Wyszyński – Prymas Polski. W lipcu 1959 roku Ojciec Ignacy przyjmuje do postulatu 17 aspirantek. Pierwszym domem Sióstr zostaje dworek w Morasku, przekazany nowemu Zgromadzeniu przez Towarzystwo Chrystusowe.
21 listopada 1959 roku – Kościół zatwierdził nowe Zgromadzenie na prawie diecezjalnym. Zaczęły napływać dziewczęta chętne poświęcić się służbie dla naszych rodaków – emigrantów. O. Posadzy zapalał je duchem misyjnym oraz gorliwością w służbie Bogu i Polonii. Wlewał w nie zapał apostolski, aby szły do polskich tułaczy, głosić Chrystusa i pozyskać ich dusze dla Boga.
Już w 1961 roku pierwsze Siostry zostają wysłane na placówkę duszpasterską w kraju. Zapotrzebowanie na pracę Sióstr rośnie, powstają placówki Sióstr przy parafiach księży Towarzystwa Chrystusowego na Pomorzu Szczecińskim oraz we Władysławowie. W następnych latach Zgromadzenie zakłada kolejne placówki w diecezji poznańskiej, warszawskiej i tarnowskiej.
Ważny moment w rozwoju Zgromadzenia miał miejsce w lipcu 1978 roku, gdy pierwsze Misjonarki Chrystusa Króla opuściły Ojczyznę, by udać się do braci emigrantów w dalekiej Kalifornii. W następnych latach nastąpiły dalsze wyjazdy Sióstr na kolejne placówki Zgromadzenia. Obecnie pracujemy na 32 placówkach zagranicznych: w Anglii, Australii, Białorusi, Brazylii, Hiszpanii, Kanadzie, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, na Węgrzech oraz we Włoszech. Nasza posługa jest zróżnicowana, w zależności od potrzeb oraz rodzaju środowiska polonijnego w danym kraju.
Ks. Ignacy Posadzy, Założyciel Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej, urodził się 17 lutego 1898 roku w Szadłowicach k. Inowrocławia. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. W 1917 r. młody Ignacy zgłosił się do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Studia filozoficzne i teologiczne odbywał w Münster i Fuldzie. Jako student zetknął się z polskimi robotnikami sezonowymi w Niemczech, z ich problemami i opuszczeniem duchowym. Gromadził tych ludzi, pouczał, odprawiał dla nich nabożeństwa Słowa Bożego. Wtedy postanowił, że kiedy zostanie kapłanem, poświęci tym ludziom czas wakacyjny.
Po wojnie wrócił do wolnej Polski. 19 lutego 1921 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Biskupa Kloskiego w Gnieźnie. W kolegiacie farnej rozpoczął pracę duszpasterską. Zasłynął jako dobry kaznodzieja i gorliwy spowiednik. Po 3 latach został prefektem seminarium męskiego, potem żeńskiego. Od 1922 r. Ksiądz Ignacy poświęcał czas wakacji Polakom – Emigrantom, odwiedzając ośrodki polonijne w Europie i Azji Mniejszej, a 1929 roku w Brazylii, Argentynie i Urugwaju. O problemach emigracji polskiej pisał reportaże do gazet, zapoznając z problemem polskich emigrantów nasze społeczeństwo.
Na polecenie Ks. Kardynała Hlonda, Prymasa Polski, przeprowadził inspekcję polskich placówek duszpasterskich w Brazylii, Argentynie i Urugwaju w latach 1930-31. Z tej podróży powstała książka „Drogą pielgrzymów". W rok później został zaproszony przez Księdza Prymasa do tworzenia zgromadzenia męskiego, Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, w Potulicach. Był jego długoletnim przełożonym. W czasie II wojny światowej, ukrywając się przed okupantem, utrzymywał łączność z rozproszonymi członkami Towarzystwa. Po odzyskaniu niepodległości, na polecenie Księdza Prymasa, kierował księży Chrystusowców na Ziemie Odzyskane, aby tam organizowali życie Kościoła.
Ojciec Ignacy, wierny inspiracjom Kardynała Hlonda, przystąpił w 1958 roku do tworzenia żeńskiego zgromadzenia do pomocy duszpasterskiej księżom Towarzystwa Chrystusowego, pracującym wśród Polonii. Nową wspólnotę zakonną erygował Ksiądz Arcybiskup Antoni Baraniak, Metropolita Poznański, dnia 21 listopada 1959 roku. Założyciel darzył ojcowską miłością Zgromadzenie Sióstr Misjonarek od początku jego istnienia. Po złożeniu rezygnacji z funkcji przełożonego Towarzystwa, więcej troski i uwagi poświęcał misjonarkom. Do końca swoich dni interesował się młodą wspólnotą i każdą siostrą z osobna.
Dnia 17 stycznia 1984 roku w Puszczykowie Ojciec Ignacy Posadzy zakończył swoją ziemską wędrówkę. Jego ciało spoczęło na miłostowskim cmentarzu w Poznaniu. W telegramie kondolencyjnym Ojciec Święty Jan Paweł II napisał: „Dziękuję Wszechmocnemu Bogu za długie życie i dzieło Człowieka ukształtowanego przez łaskę i Szafarza łaski, (…) Człowieka wiary, kontemplacji i apostolstwa".
