367
Za ukazanie, że „święci maluczcy” są „wielkimi świętymi”, oraz dopełniania się w ich życiu refleksji intelektualnej z oblubieńczą miłością Chrystusa podziękował papież prowadzącemu tegoroczne rekolekcje watykańskie francuskiemu karmelicie bosemu, o. François-Marie Léthelowi. Ojciec Święty skierował do niego w kaplicy Redemptoris Mater kilka osobistych słów, a także specjalny list dziękczynny. Po zakończeniu rekolekcji Benedykt XVI przyjął w Sali Klementyńskiej życzenia imieninowe, które w imieniu zgromadzonych przekazał dziekan Kolegium Kardynalskiego, kard. Angelo Sodano.
Natomiast w liście Ojciec Święty zaznaczył, że szczególnym powodem do wdzięczności, jest „droga, jaką prowadził nas przez swoje rozważania: duchowy szlak, dla którego inspiracją było świadectwo czcigodnego mego poprzednika Jana Pawła II, którego zbliżająca się beatyfikacja podsunęła temat świętości, zgłębiony przez spotkanie z żywymi postaciami niektórych świętych, krążących niczym gwiazdy wokół Słońca, którym jest Chrystus, Światłość świata". Papież zwrócił jednocześnie uwagę, że rekolekcje współbrzmiały tym samym dobrze z katechezami, jakie w ostatnich latach wygłosił podczas audiencji generalnych, po to, by „lepiej poznać i pokochać Kościół taki, jakim ukazuje się on w życiu, w dziełach i w nauczaniu Świętych: poczynając od Apostołów i poprzez długie zastępy Ojców oraz innych starożytnych pisarzy, teologów i mistyków okresu średniowiecza, ze szczególnym uwzględnieniem licznej grupy kobiet, aż po szereg Doktorów Kościoła".
ml, st (KAI) / Watykan
List Ojca Świętego skierowany do o. François Marie Lethela
Motywem szczególnego uznania jest droga, którą Czcigodny Ojciec, pomógł nam przejść w medytacjach: drogę duchową inspirowaną świadectwem mojego czcigodnego poprzednika Jana Pawła II, którego zbliżająca się beatyfikacja zasugerowała temat świętości, do pogłębienia poprzez spotkanie z żywymi postaciami niektórych Świętych, niczym świecących gwiazd, krążących wokół Słońca, którym jest Chrystus, Światłość Świata.
Poprzez takie ujęcie wpisał się Ojciec bardzo dobrze w program katechez rozwijanych przeze mnie w tych latach w czasie Audiencji Generalnych, w celu lepszego poznania i umiłowania Kościoła, tak jak on prezentuje się w życiu, w dziełach i nauczaniu Świętych: począwszy od Apostołów, poprzez wielką grupę złożoną z Ojców i innych pisarzy starożytnych, przez teologów i mistyków średniowiecznych, zwłaszcza liczną grupę kobiet, docierając aż do Doktorów Kościoła, których prezentowanie właśnie kończę. Ta linia refleksji i kontemplacji nad tajemnicą Chrystusa, ukazaną w pewnym sensie w życiu Jego najwierniejszych naśladowców, stanowi podstawowy element, który odziedziczyłem od Papieża Jan Paweł II i który niosę z pełnym przekonaniem i radością.
Wiem dobrze, drogi Bracie, że moją wdzięczność, traktujesz także jako zwróconą do Zakonu Karmelitańskiego, do którego przynależysz. Doceniam i podzielam to uczucie rozciągając je na szerszy wymiar eklezjalny, jako że te Rekolekcje Wielkopostne dały nam odczuć, bardziej niż kiedykolwiek, Kościół jako komunię świętych. Nasze uznanie kieruje się ku Kościołowi, ożywianemu działaniem Ducha Świętego i ku Jego Matce, Najświętszej Maryi Pannie. Niech Dziewica Maryja i święty Józef, Jej Oblubieniec i Opiekun Kościoła powszechnego, którego uroczystość dzisiaj obchodzimy, i któremu Ojciec poświęcił poranną medytację, wyproszą dla Ojca obfitość darów niebieskich, których zadatkiem jest specjalne Błogosławieństwo Apostolskie, które rozciągam także na wszystkich bliskich Ojca sercu.
Za ukazanie, że „święci maluczcy” są „wielkimi świętymi”, oraz dopełniania się w ich życiu refleksji intelektualnej z oblubieńczą miłością Chrystusa podziękował papież prowadzącemu tegoroczne rekolekcje watykańskie francuskiemu karmelicie bosemu, o. François-Marie Léthelowi. Ojciec Święty skierował do niego w kaplicy Redemptoris Mater kilka osobistych słów, a także specjalny list dziękczynny. Po zakończeniu rekolekcji Benedykt XVI przyjął w Sali Klementyńskiej życzenia imieninowe, które w imieniu zgromadzonych przekazał dziekan Kolegium Kardynalskiego, kard. Angelo Sodano.
Benedykt XVI w improwizowanym przemówieniu podziękował o. Léthelowi za ukazanie, że scientia fidei (poznanie wiary) i scientia amoris (poznanie miłości) z sobą współistnieją i nawzajem się uzupełniają, że wybitny umysł i wielka miłość są ściśle ze sobą zespolone, a wielka miłość widzi więcej niż sam rozum. Zauważył, że zrządzeniem Opatrzności obecne rekolekcje dobiegają końca w uroczystość św. Józefa, jego patrona, a także patrona Kościoła powszechnego: pokornego świętego, pokornego robotnika, który był godzien stać się opiekunem Odkupiciela.
Natomiast w liście Ojciec Święty zaznaczył, że szczególnym powodem do wdzięczności, jest „droga, jaką prowadził nas przez swoje rozważania: duchowy szlak, dla którego inspiracją było świadectwo czcigodnego mego poprzednika Jana Pawła II, którego zbliżająca się beatyfikacja podsunęła temat świętości, zgłębiony przez spotkanie z żywymi postaciami niektórych świętych, krążących niczym gwiazdy wokół Słońca, którym jest Chrystus, Światłość świata". Papież zwrócił jednocześnie uwagę, że rekolekcje współbrzmiały tym samym dobrze z katechezami, jakie w ostatnich latach wygłosił podczas audiencji generalnych, po to, by „lepiej poznać i pokochać Kościół taki, jakim ukazuje się on w życiu, w dziełach i w nauczaniu Świętych: poczynając od Apostołów i poprzez długie zastępy Ojców oraz innych starożytnych pisarzy, teologów i mistyków okresu średniowiecza, ze szczególnym uwzględnieniem licznej grupy kobiet, aż po szereg Doktorów Kościoła".
ml, st (KAI) / Watykan
List Ojca Świętego skierowany do o. François Marie Lethela
Czcigodny Ojciec
François Marie Lethel OCD
Prałat Sekratarz Papieskiej Akademii Teologii
Z całego serca pragnę wyrazić moją wdzięczność za tę cenną posługę jaką Ojciec nam wyświadczył, mnie i moim współpracownikom Kurii Rzymskiej, głosząc w tych dniach, rekolekcje Wielkopostne. Dzięki trudowi włożonemu w ich wygłoszenie, mogliśmy wejść w czas Wielkiego Postu, tak jak Matka Kościół nam to zaleca, idąc za Bożym Słowem: stając się bardziej uważnymi na słowo Boże.
Motywem szczególnego uznania jest droga, którą Czcigodny Ojciec, pomógł nam przejść w medytacjach: drogę duchową inspirowaną świadectwem mojego czcigodnego poprzednika Jana Pawła II, którego zbliżająca się beatyfikacja zasugerowała temat świętości, do pogłębienia poprzez spotkanie z żywymi postaciami niektórych Świętych, niczym świecących gwiazd, krążących wokół Słońca, którym jest Chrystus, Światłość Świata.
Poprzez takie ujęcie wpisał się Ojciec bardzo dobrze w program katechez rozwijanych przeze mnie w tych latach w czasie Audiencji Generalnych, w celu lepszego poznania i umiłowania Kościoła, tak jak on prezentuje się w życiu, w dziełach i nauczaniu Świętych: począwszy od Apostołów, poprzez wielką grupę złożoną z Ojców i innych pisarzy starożytnych, przez teologów i mistyków średniowiecznych, zwłaszcza liczną grupę kobiet, docierając aż do Doktorów Kościoła, których prezentowanie właśnie kończę. Ta linia refleksji i kontemplacji nad tajemnicą Chrystusa, ukazaną w pewnym sensie w życiu Jego najwierniejszych naśladowców, stanowi podstawowy element, który odziedziczyłem od Papieża Jan Paweł II i który niosę z pełnym przekonaniem i radością.
Wiem dobrze, drogi Bracie, że moją wdzięczność, traktujesz także jako zwróconą do Zakonu Karmelitańskiego, do którego przynależysz. Doceniam i podzielam to uczucie rozciągając je na szerszy wymiar eklezjalny, jako że te Rekolekcje Wielkopostne dały nam odczuć, bardziej niż kiedykolwiek, Kościół jako komunię świętych. Nasze uznanie kieruje się ku Kościołowi, ożywianemu działaniem Ducha Świętego i ku Jego Matce, Najświętszej Maryi Pannie. Niech Dziewica Maryja i święty Józef, Jej Oblubieniec i Opiekun Kościoła powszechnego, którego uroczystość dzisiaj obchodzimy, i któremu Ojciec poświęcił poranną medytację, wyproszą dla Ojca obfitość darów niebieskich, których zadatkiem jest specjalne Błogosławieństwo Apostolskie, które rozciągam także na wszystkich bliskich Ojca sercu.
BENEDICTUS PP XVI
Watykan, 19 marca 2011 r.
