Duszpasterstwo młodzieży jako wyraz tego, że “Deus Caritas est” stanowi istotę przesłania i zachęty, jakie ks. Pascual Chávez kieruje do Salezjanów. Na zakończenie Kapituły Generalnej 26, Zgromadzenie Ks. Bosko rozpoczęło weryfikację swojej działalności duszpasterskiej, która potwierdza nierozerwalną więź pomiędzy ewangelizacją i wychowaniem.
Przełożony Generalny Salezjanów, ks. Pascual Chávez, skierował nowy List
okólny, poświęcony Duszpasterstwu Młodzieży. Jest to ważny list,
ponieważ ściśle łączy się z posłannictwem salezjańskim i, jak tego
zażądała Kapituła Generalna 26, wpisuje się w drogę odnowy
duszpasterstwa salezjańskiego.
List ten opublikowany w Dokumentach Rady Generalnej nr 407, dostępny już
w języku włoskim i angielskim na stronie sdb.org, ukazuje “co”
(sytuacja aktualna), “jak” należałoby uczynić (perspektywy na
przyszłość), a przede wszystkim “dlaczego” salezjańskie duszpasterstwo
młodzieżowe. Komentując fragment z Ewangelii św. Marka, towarzyszący
tematowi listu – “Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające
pasterza. I zaczął ich nauczać” (6, 34) – ks. Chávez wyjaśnia, że
“pierwszą reakcją współczucia duszpasterskiego Jezusa jest
ewangelizacja, jednakże nierozdzielna z jego zaangażowaniem na rzecz
zaspokojenia podstawowych potrzeb ludzkich, jak chociażby pożywienie”.
Znaczenie tego listu jest podkreślone przez wyraźną prośbę Przełożonego
Generalnego, aby uczynić ten tekst “przedmiotem studium ze strony
Inspektorów, Rad Inspektorialnych, dyrektorów i formatorów”. Za
wskazaniem tym postępuje gorzkie stwierdzenie, że “wzorzec duszpasterski
Zgromadzenia nie jest w pełni znany, a jeszcze w mniejszym stopniu
przyswojony, nawet w Inspektoriach najbardziej dynamicznych, i przez
działaczy duszpasterskich najbardziej gorliwych”. Tak więc jest rzeczą
konieczną, zdaniem Przełożonego Generalnego, aby salezjanie dokonali
prawdziwej rewolucji kulturalnej i zwrócili się do młodzieży:
działalności duszpasterskiej, która jest wezwana do stania się
objawieniem Boga, istotnie wyrazem tego, że “Deus Caritas est”.
Powtórnie przywołując wzorzec “Oratorium z Valdocco”, Przełożony
Generalny nakreśla szlak przemierzony przez Zgromadzenie poprzez
Kapituły Generalne, od 1965 do 2004 roku, przybliżając wielkie cele,
jakie zostały osiągnięte.
Po nakreśleniu obrazu aktualnej sytuacji następuje opis sektorów, w
ramach których działa, w jedności i w całej swej różnorodności,
salezjańskie duszpasterstwo młodzieżowe.
Przyszłość salezjańskiego duszpasterstwa młodzieży jest następnie
wyznaczona przez pewne perspektywy, już omawiane i wskazane przez
Kapitułę Generalną 26: przyswojenie i realizowanie stylu salezjańskiego
duszpasterstwa młodzieżowego; duszpasterstwo, jak to wskazuje Wiązanka
na rok 2010, wyraźnie ewangeliczne, ukierunkowane na orędzie Chrystusa i
wychowanie młodych do wiary; pogłębienie wymiaru powołaniowego w każdej
propozycji duszpasterskiej; szczególna uwaga zwrócona na młodzież
najuboższą i zagrożoną, będąca cechą charakteryzującą każdą placówkę i
dzieło salezjańskie, oraz nowe określenie placówek salezjańskich w celu
uczynienia ich bardziej znaczącymi. Na tym poziomie znajduje się także
animacja duszpasterska, coraz bardziej połączona i skoordynowana,
dykasteriów Posłannictwa Salezjańskiego: Duszpasterstwa Młodzieży,
Komunikacji Społecznej i Misji.
