291
Br. Antoni Mierzejewski urodził się 4 czerwca 1938 r. w Kosewie, pow. Ostrów Mazowiecka, diecezja łomżyńska. Był synem Wincentego i Marianny z domu Wojsza. Na chrzcie otrzymał imię Franciszek. Antoni miał jednego brata – Jana. Do ósmego roku życia był pod opieką dziadków. Szczególny wpływ na jego wychowanie miała babcia, gorąca czcicielka św. Franciszka z Asyżu. Mając 11 lat Antoni zapisał się do Żywego Różańca, którego nigdy nie zaniedbał. W 1946 r. rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej. Ukończył ją w 1953 r. z dobrymi wynikami. Zaraz też zaczął zarabiać na utrzymanie domu rodzinnego.
Br. Antoni Mierzejewski od dłuższego
czasu chorował. Zmarł dnia 23 lipca 2010 r. w klasztorze w Woźnikach.
Pogrzeb odbył się dnia 26 lipca 2010 r. Spoczywa na cmentarzu przy
kościele klasztornym.
Br. Antoni Mierzejewski urodził się 4 czerwca 1938 r. w Kosewie, pow. Ostrów Mazowiecka, diecezja łomżyńska. Był synem Wincentego i Marianny z domu Wojsza. Na chrzcie otrzymał imię Franciszek. Antoni miał jednego brata – Jana. Do ósmego roku życia był pod opieką dziadków. Szczególny wpływ na jego wychowanie miała babcia, gorąca czcicielka św. Franciszka z Asyżu. Mając 11 lat Antoni zapisał się do Żywego Różańca, którego nigdy nie zaniedbał. W 1946 r. rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej. Ukończył ją w 1953 r. z dobrymi wynikami. Zaraz też zaczął zarabiać na utrzymanie domu rodzinnego.
W 1959 r. mając 21 lat, zgłosił się do Kolegium Serafickiego w
Kobylinie, które było prze-naczone dla spóźnionych powołań. Jednak po 3
miesiącach wrócił do domu, aby pomóc ojcu, ciężko pracującemu na roli. W
1962 r. powtórnie rozpoczął naukę w Kobylinie, tym razem również bez
powodzenia, gdyż władze komunistyczne zlikwidowały wtedy większość
niższych seminariów duchownych. Próbował kontynuować naukę w niższym
seminarium duchownym kapucynów w Nowym Mieście n. Pilicą, ale i to
seminarium uległo likwidacji. W tej sytuacji, w 1964 r. postanowił
wstąpić do franciszkanów Prowincji Wniebowzięcia NMP jako brat zakonny.
Na długie lata związał swoje życie z Osieczną.
Kobylinie, które było prze-naczone dla spóźnionych powołań. Jednak po 3
miesiącach wrócił do domu, aby pomóc ojcu, ciężko pracującemu na roli. W
1962 r. powtórnie rozpoczął naukę w Kobylinie, tym razem również bez
powodzenia, gdyż władze komunistyczne zlikwidowały wtedy większość
niższych seminariów duchownych. Próbował kontynuować naukę w niższym
seminarium duchownym kapucynów w Nowym Mieście n. Pilicą, ale i to
seminarium uległo likwidacji. W tej sytuacji, w 1964 r. postanowił
wstąpić do franciszkanów Prowincji Wniebowzięcia NMP jako brat zakonny.
Na długie lata związał swoje życie z Osieczną.
Dnia 4 października 1966
r. został tam przyjęty do nowicjatu i przyjął imię zakonne Antoni. W
następnym roku, 5 października, złożył pierwsze śluby zakonne, a 11
czerwca 1974 r. wieczystą profesję zakonną. Pozostał w Osiecznej, gdzie
przez 19 lat pracował jako gospodarz, 9 lat przebywał w Kobylinie,
również jako gospodarz i zaopatrzeniowiec, rok w Pakości. W marcu 1991
roku wstąpił do powstałej wtedy prowincji pw. św. Franciszka z Asyżu. Od
1992 r. do śmierci przebywał w Woźnikach. Kochał Matkę Bożą i lubił
śpiewać „Godzinki” ku Jej czci.
r. został tam przyjęty do nowicjatu i przyjął imię zakonne Antoni. W
następnym roku, 5 października, złożył pierwsze śluby zakonne, a 11
czerwca 1974 r. wieczystą profesję zakonną. Pozostał w Osiecznej, gdzie
przez 19 lat pracował jako gospodarz, 9 lat przebywał w Kobylinie,
również jako gospodarz i zaopatrzeniowiec, rok w Pakości. W marcu 1991
roku wstąpił do powstałej wtedy prowincji pw. św. Franciszka z Asyżu. Od
1992 r. do śmierci przebywał w Woźnikach. Kochał Matkę Bożą i lubił
śpiewać „Godzinki” ku Jej czci.
Br. Antoni Mierzejewski od dłuższego
czasu chorował. Zmarł dnia 23 lipca 2010 r. w klasztorze w Woźnikach.
Pogrzeb odbył się dnia 26 lipca 2010 r. Spoczywa na cmentarzu przy
kościele klasztornym.
Wszechmogący Boże, zmarły brat
Antoni dążył do Ciebie drogą doskonałego naśladowania Chrystusa, którego
umiłował. Spraw, aby cieszył się, gdy ukażesz się w chwale i razem ze
swoimi braćmi miał udział w szczęściu wiecznym. Przez Chrystusa, Pana
naszego. Amen.
