Wczoraj wieczorem (16.05) w wypadku samochodowym zginął ks. Józef Kubicki, chrystusowiec. Od 10 lat kierował biurem Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski. 30 maja obchodziłby 60 urodziny.
Nominację na dyrektora biura Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski ks. Józef Kubicki otrzymał od kard. Józefa Glempa 22 grudnia 2000 roku.
Co roku koordynował Dzień modlitwy za Kościół na Wschodzie. Osobiście przewodniczył w II Niedzielę Adwentu modlitwie Apelu Jasnogórskiego na Jasnej Górze. Podkreślał, że najcenniejszy dar Kościoła w Polsce dla Kościoła na Wschodzie to duchowni, zakonnice i świeccy, którzy wyjeżdżają do krajów Europy Wschodniej, Rosji i Azji Środkowej. Mówił też, że każda modlitwa i ofiarowane cierpienie to bezinteresowny dar serca w intencji ekumenizmu i odradzającego się Kościoła na Wschodzie.
W II Niedzielę Adwentu co roku prowadzona jest ogólnopolska zbiórka na rzecz parafii i dzieł prowadzonych przez katolików na Wschodzie. Na ręce ks. Kubickiego docierały prośby o wsparcie od parafii na Wschodzie i na realizację przedstawionych projektów dzielono uzyskane ze zbiórki pieniądze. Ks. Kubicki dbał, by ofiarodawcy, który przekazywali wsparcie dla prac Zespołu otrzymali podziękowanie.
Wspierając Kościół na Wschodzie, organizował szkolenia dla wyjeżdżających do pracy ewangelizacyjnej.
Często sam także udawał się na Wschód. Brał udział w uroczystościach kościelnych i odwiedzał pracujących tam księży i siostry. W ostatni weekend odwiedził Siostry od Aniołów w Wilnie.
Ks. Józef Kubicki zginął 16 maja 2011 r. w wypadku samochodowym w Marysinku pod Warszawą. Jechał na uroczystość święceń kapłańskich w Poznaniu, gdzie jest dom generalny chrystusowców.
Urodził się 30 maja 1951 r. w Krzepielowie w województwie zielonogórskim. Po maturze wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Ziębicach. Następnie ukończył studia filozoficzne oraz teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa w Poznaniu, otrzymując dyplom magistra teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Śluby wieczyste złożył 20 kwietnia 1976 r. Rok później, 9 maja 1977 r., z rąk bp. Tadeusza Ettera przyjął w katedrze poznańskiej święcenia kapłańskie.
Przez rok pracował jako wikariusz w parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej w Chociwlu (archidiecezja szczecińsko-kamieńska). W latach 1970-1982 skierowano go do Referatu Powołaniowego Towarzystwa Chrystusowego do Ziębic (archidiecezja wrocławska), gdzie prowadził rekolekcje powołaniowe dla młodzieży męskiej oraz głosił rekolekcje parafialne na terenie Polski i za granicą. W latach 1982-1989 był prefektem i wychowawcą oraz wicerektorem w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. W roku 1990 został skierowany do parafii pw. Świętego Ducha w Szczecinie-Zdrojach, gdzie był proboszczem do końca sierpnia 1999 r.
W latach 1990-99 pełnił również funkcję wicedziekana w dekanacie Szczecin-Osiedle Słoneczne, był diecezjalnym dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych, obrońcą węzła małżeńskiego w szczecińskim Sądzie Metropolitalnym oraz spowiednikiem studentów Kolegium Teologicznego w Szczecinie.
W latach 1996-1998 dojeżdżał na Papieski Wydział Teologiczny do Poznania, gdzie ukończył podyplomowe studium licencjackie i doktoranckie oraz w 2002 r. napisał i obronił na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu rozprawę doktorską „Sakrament bierzmowania we współczesnym duszpasterstwie polskim. Na podstawie doświadczeń archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej".
Od 1 września 1999 r. był referentem ds. misyjnych w Towarzystwie Chrystusowym. Od 31 stycznia 2001 r. pracował w Zespole Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie.
(md © Biuro Prasowe KEP 2011)
Za: www.episkopat.pl
O godz. 14.00 na Cmentarzu na Miłostowie (Poznań, ul. Kępa 1, wjazd od ul. Gnieźnieńskiej), w kaplicy cmentarnej, rozpoczną się obrzędy pogrzebowe. Śp. ks. Józef spocznie w kwaterze chrystusowców, obok swoich współbraci.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!
