20 stycznia 1963 roku podczas niedzielnej mszy świętej bł. Jan XXIII, papież, ogłosił Wincentego Pallottiego świętym. Dokładnie pół wieku później (20 stycznia 2013 roku) cała rodzina pallotyńska uczciła to wydarzenie uroczystą Eucharystią sprawowaną w katedrze gnieźnieńskiej – miejscu, gdzie zaczęło się chrześcijaństwo narodu Polskiego.
Słowa, które zabrzmiały w czasie aktu kanonizacji, przypomniał na początku uroczystości przełożony prowincjalny Prowincji Zwiastowania Pańskiego ks. Adrian Galbas SAC: „… chodzi tu bowiem o obywatela rzymskiego [św. Wincentego Pallottiego, red.], który przez nieskalane życie i gorliwość o rozszerzenie Królestwa Jezusa Chrystusa stał się znakomitą ozdobą i chlubą duchowieństwa (…). Jego imię jak gdyby nowa perła zdobi koronę, która otacza skronie Kościoła rzymskiego (…). Ufamy, że mąż tej znakomitej cnoty i niezmordowanej przedsiębiorczości (…) potrafi nas na nowo zapalić do ożywionego i zdecydowanego przyjęcia odnowy życia chrześcijańskiego, do której skłania wszystkich ta doniosła chwila w Kościele”.
Jubileuszowej mszy świętej, w której cały rodzina pallotyńska w Polsce dziękowała Bogu za dar tamtej kanonizacji i za wszystkie widoczne owoce świętości Pallottiego, przewodniczył Jego Ekscelencja Ksiądz Arcybiskup Józef Kowalczyk, Prymas Polski. Obecni byli również Jego Ekscelencja Prymas Senior Ks. Arcybiskup Henryk Muszyński, Jego Ekscelencja Ks. Arcybiskup Henryk Hoser SAC, ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej oraz Księża Biskupi z Gniezna: Bogdan Wojtuś i Krzysztof Wętkowski.
W katedrze gnieźnieńskiej licznie zgromadzili się także księża diecezjalni, księża i bracia pallotyni, siostry pallotynki, a także zakonnicy innych zgromadzeń, alumni, osoby konsekrowane i świeccy – członkowie i przyjaciele Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.
Wielką radość z obecności tak licznej rodziny pallotyńskiej w swojej homilii wyraził Ksiądz Prymas. Przypomniał, że ostatni rok był w świecie pallotyńskim przygotowaniem do tej uroczystości. Rok, który upłynął pod hasłem „Świętość dla apostolstwa”, został zwieńczony ostatnią stacją, której tematem było hasło „Świętość przyszłością apostolstwa”. Motto tego spotkania Ksiądz Prymas uczynił swoim powitaniem: Widzę was w Bogu, przestaję z wami w Bogu, ściskam Was i pozdrawiam w Bogu, kocham Was w Bogu i w Bogu odnajduję się zawsze z Wami zjednoczony we wszystkich pracach Waszych; byśmy się zjednoczyli w Bogu w Królestwie Niebieskim dla wyśpiewywania na wieki Boskich zmiłowań (św. Wincenty Pallotti, OCL III, List 694, 245).
W homilii raz jeszcze przypomniał postać św. Wincentego, zwracając uwagę na jego otwartość i ducha służby. Podkreślił, że ten ceniony rzymski kapłan, choć nie był proboszczem żadnej parafii, z oddaniem pomagał najuboższym, opuszczonym, więźniom, będąc jednocześnie spowiednikiem dostojników Kościoła i osób konsekrowanych. Jego postawa i działalność winna być wzorem dla wszystkich jego duchowych spadkobierców.
Ksiądz Prymas życzył całej rodzinie pallotyńskiej dobrych owoców tego jubileuszu, dla umocnienia całego Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.
W uroczystości uczestniczył również chór i instrumentaliści Pallotyńskiej Diakonii Muzycznej pod kierownictwem ks. Radosława Wileńskiego SAC. Msza święta była transmitowana przez Telewizję Polonia.
jt, ZAK/Poznań-Gniezno
20 stycznia 2013 roku, w pięćdziesiątą rocznicę kanonizacji św. Wincentego Pallottiego, zakończyły się dla rodziny pallotyńskiej w Polsce całoroczne obchody jubileuszowe. Ostatnią stacją jubileuszową było Gniezno. W uroczystościach wzięli udział przedstawiciele wspólnot centralnych Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, świeccy członkowie ZAK, sympatycy i czciciele św. Wincentego Pallottiego oraz duchowieństwo i wierni Kościoła lokalnego.
Wspólnotę Księży i Braci Pallotynów reprezentowali wyżsi przełożeni obu prowincji: ks. Adrian Galbas SAC (Prowincja Zwiastowania Pańskiego) i ks. Józef Lasak SAC (Prowincja Chrystusa Króla), księża, bracia i alumni, którzy przyjechali z różnych stron Polski. Siostry Pallotynki reprezentowały siostry z zarządu prowincjalnego z s. M. Bernadettą Turecką SAC – przełożoną prowincjalną oraz siostry z Gniezna, Poznania, Gdańska, Chojnic, Warszawy, Ołtarzewa i Rudnika nad Sanem. Świeccy członkowie Zjednoczenia i sympatycy św. Wincentego przybyli z Gniezna, Poznania, Chojnic, Gdańska, Torunia i Konstancina-Jeziorny.
„Dzisiaj cały świat pallotyński dziękuje Bogu za dar kanonizacji Wincentego Pallottiego i za wszystkie widoczne owoce jego świętości. W to dziękczynienie włączają się polscy pallotyni z obu prowincji, siostry pallotynki, świeccy członkowie Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego oraz ci wszyscy, którym Pallotti jest bliski i drogi. Czynimy to tu, na Wzgórzu Lecha, w tej czcigodnej gnieźnieńskiej katedrze, u relikwii
św. Wojciecha, o których bł. Jan Paweł II powiedział, że są największym skarbem naszego narodu” – tymi słowami powitał wszystkich przybyłych na zakończenie jubileuszowych obchodów ks. Adrian Galbas SAC.
Mszy świętej w gnieźnieńskiej katedrze, która zapoczątkowała wspólne świętowanie, przewodniczył prymas Polski arcybiskup Józef Kowalczyk. Koncelebransami byli: biskup Krzysztof Wętkowski, arcybiskup senior Henryk Muszyński, biskup senior Bogdan Wojtuś (diecezja gnieźnieńska), arcybiskup Henryk Hoser SAC (diecezja warszawsko-praska), ks. Arkadiusz Sosna – prowincjał ojców szensztackich oraz wszyscy bardzo licznie przybyli kapłani.
W wygłoszonym słowie Bożym ksiądz prymas, odwołując się do wysłuchanych czytań, zauważył, iż
św. Wincenty odnalazł swoją misję w słowach księgi proroka Izajasza: „[…] dziel swój chleb z głodnym, do domu wprowadź biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziej i nie odwracaj się od współziomków”
(Iz 58, 7). Wierny temu powołaniu, miał w styczniu 1850 roku oddać swój płaszcz ubogiemu, za co zapłacił ciężkim zapaleniem płuc, a w ostateczności – śmiercią. Nawiązując z kolei do zakończenia obchodów roku jubileuszowego, abp Józef Kowalczyk przytoczył słowa listu apostolskiego bł. Jana Pawła II Novo Millenio Ineunte jako zadanie na przyszłość dla całej pallotyńskiej rodziny: „Po entuzjazmie jubileuszowych uroczystości nie powracamy do codziennej szarzyzny. Przeciwnie, jeśli nasze pielgrzymowanie było autentyczne, pozwoliło nam niejako rozprostować nogi przed drogą, która nas czeka”.
W czasie procesji z darami do ołtarza zostały zaniesione: kosz z owocami jako wyraz jedności członków rodziny pallotyńskiej reprezentujących różne stany; bukiet kwiatów symbolizujący piękno wszystkich inicjatyw i planów zrodzonych w roku jubileuszowym; relikwiarz z relikwiami św. Wincentego Pallottiego będący darem dla wspólnoty nowicjatu sióstr pallotynek w Afryce, a także woda i wino oraz hostia.
Piękno liturgii uświetniła pallotyńska diakonia muzyczna. Wszyscy, którzy nie mogli osobiście uczestniczyć w jubileuszowej uroczystości w Gnieźnie, mieli możliwość połączenia się z uczestnikami za pośrednictwem Telewizji Polonia, która transmitowała Mszę świętą.
Po Eucharystii uczestnicy liturgii udali się do domu sióstr pallotynek przy ulicy Hożej w Gnieźnie. Tam, przy poczęstunku przygotowanym przez siostry, wszyscy ci, którzy stali się sobie bliscy przez osobę św. Wincentego Pallottiego, kontynuowali wspólne świętowanie
S. Joanna Jażdżewska SAC
RZYM: Słowo Księdza Generała
Do Przełożonych Generalnych i Wyższych SAC oraz Przewodniczących Krajowych Rad Koordynacyjnych Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego
Drodzy bracia i siostry Rodziny Pallotyńskiej!
Raz jeszcze serdecznie pozdrawiam z okazji święta naszego Założyciela, św. Wincentego Pallottiego, którego uroczyste obchody przeżyliście na pewno bardzo głęboko.
Rok Jubileuszowy z okazji 50 rocznicy kanonizacji naszego Założyciela był wyjątkowym wydarzeniem historycznym dla rodziny pallotyńskiej. Wszyscy członkowie naszej Rodziny wykazali ogromny entuzjazm i zaangażowanie w jego celebracji. W różnych częściach świata obchodzony był z wielką kreatywnością. Jako następca świętego Wincentego Pallottiego składam każdemu z was z osobna serdeczne podziękowanie za wszystko i czynię to w imieniu św. Wincentego! Wiemy doskonale, że on sam nigdy nie pragnął dla siebie, ani chwały, ani honorów. Jednakże na nas, jego duchowych synach i córkach spoczywa odpowiedzialność, aby jego osoba była znana i kochana przez jak największą liczbę ludzi oraz by jego charyzmat był do dyspozycji całego Kościoła.
Tuż przed głównymi uroczystościami zamykającymi obchody jubileuszu, 13 stycznia 2013 roku otrzymałem z Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej, od ks. kard. Tarcisio Bertone, piszącego w imieniu papieża Benedykta XVI, wspaniałe przesłanie skierowane do całej Pallotyńskiej Rodziny. Jak sami możecie zobaczyć, jest to coś więcej aniżeli zwyczajne orędzie. Mamy tu do czynienia z konkretnym projektem, propozycją naszej nieustannej odnowy duchowej i apostolskiej w duchu charyzmatu Założyciela. Ojciec Święty zwraca również uwagę na istotne znaczenie i wagę charyzmatycznej wizji Pallottiego – wezwanie do ożywiania wiary i rozpalania miłości w Roku Wiary i w obliczu wyzwań Nowej Ewangelizacji. Papieskie przesłanie stanowi dla nas niezwykle cenny dar w roku jubileuszowym. Jest kolejnym wyrazem uznania, ze strony Kościoła, wielkości naszego Założyciela.
Rok jubileuszowy przyczynił się do zaistnienia wielu twórczych i pozytywnych inicjatyw. Koniecznym jest kontynuowanie tego procesu, aby zachęcić do prawdziwej odnowy duchowej w naszym życiu osobistym i wspólnotowym, w duchu Założyciela. To będzie nasz najlepszy wkład w Rok Wiary. Dlatego też przekazuję Wam orędzie Ojca Świętego. Niech posłuży ono poszerzeniu horyzontów, będzie przedmiotem dogłębnej refleksji i modlitwy, zarówno indywidualnej jak wspólnotowej. Gorąco proszę, aby tekst orędzia dotarł do wszystkich członków SAK i ZAK drogą pocztową czy też w formie e-mail. Gdzie to tylko będzie możliwe niech odbędą się spotkania wspólnotowe poświęcone modlitwie, rozważaniu i dyskusji nad treścią przesłania. Niech duchowe wskazówki Ojca Świętego będą dla nas wytycznymi realizowanymi w życiu osobistym i podejmowanej działalności apostolskiej.
Dziękując za współpracę w roku jubileuszowym życzę każdemu z was, przez pośrednictwo Maryi Królowej Apostołów i świętego naszego Ojca Założyciela Wincentego Pallottiego, obfitości Bożego błogosławieństwa.
Z pamięcią w modlitwie i braterskim pozdrowieniem,
Ks. Jacob Nampudakam SAC
Przełożony Generalny
Za: InfoSAC 02/02/2013 [5]
RZYM: Przesłanie do Rodziny Pallotyńskiej na 50 rocznicę kanonizacji św. Wincentego Pallottiego
SEKRETARIAT STANU
N. 197.477 Watykan, 13 stycznia 2013 roku
Przewielebny Księże,
na zakończenie uroczystości waszej Rodziny życia apostolskiego, obchodzonych z okazji 50 rocznicy kanonizacji św. Wincentego Pallottiego, papież Benedykt XVI pragnie włączyć się w hymn dziękczynienia i uwielbienia Boga za liczne dobra duchowe udzielone w tym specjalnym roku jubileuszowym, mając na uwadze to, co w wiernej kontynuacji zostało dokonane w czasie prawie dwóch wieków życia pallotyńskiego. W trakcie przeżywania tego roku, synowie i córki duchowe mogli zaczerpnąć cenne pouczenia płynące z postaci i dzieła Założyciela oraz z owocności charyzmatu wzbudzonego w nim przez Ducha Świętego, działającego dalej w Kościele. Święty Wincenty zauważył, że w jego czasach wiara oziębła; starał się więc ożywić ją, aby każdy wierzący mógł świadczyć o żyjącym Bogu. Jego dzieło – Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego – miało właśnie za cel ożywianie wiary, aby wszystkich ludzi doprowadzić do jedności w wierze Chrystusowej. Święty rozwijał i popierał dla realizacji tego celu bardzo konkretne inicjatywy, takie jak: ożywianie pamięci i szacunku dla instytucji już istniejących Kościele; szerzenia uporządkowanej nauki katolickiej; popieranie dzieł miłosierdzia tak co do duszy, jak i ciała, których spełnianie nakazuje przykazanie miłości – nie ma bowiem bardziej skutecznych środków do ożywienia wiary jak dzieła miłości, gdyż Bóg z istoty swojej jest miłością; troska o piękny wygląd kościołów; popieranie przystępnego wyjaśniania Ewangelii i prowadzenie rekolekcji dla osób należących do różnych grup społecznych; wspieranie wszelkich innych dzieł, jakie stosownie do potrzeb i czasu okażą się odpowiednie do ożywiania wiary.
Także w dzisiejszych czasach dostrzega się znaki głębokiego kryzysu, jak to ukazują słowa papieża Benedykta XVI: „Prawdziwym problemem w tym momencie naszych dziejów jest to, że Bóg znika z horyzontu ludzi, kiedy gaśnie pochodzące od Boga światło, ludzkość traci orientację, czego niszczące skutki stają się coraz bardziej widoczne” (List Ojca Świętego do biskupów Kościoła katolickiego, 10 marca 2009 roku).
Jubileusz Rodziny Pallotyńskiej zbiega się częściowo z Rokiem Wiary. Ojciec Święty ogłosił go, aby „rozbudził w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, z ufnością i nadzieją” i stał się także stosowną „okazją, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii, która jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i jednocześnie źródłem, z którego wypływa cała jego moc”, żeby „świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej wiarygodne” (List apostolski Porta fidei, nr 9). Prawdziwym niebezpieczeństwem dla wiary jest to, że idole współczesnego czy też postmodernistycznego świata mogą zająć miejsce Boga. Czynią one ludzi niewolnikami, nakładając na nich ciężar nowych i delikatnie przenikających bałwochwalstw, które wszyscy dostrzegają. Mając to na uwadze, Papież zaprasza wszystkich członków Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego do wielkodusznego zaangażowania, aby odnajdywać drogi Ewangelii dla dzisiejszego człowieka, inspirując się orędziem przekazanym przez św. Wincentego Pallottiego: „Ożywiać wiarę i rozpalać miłość, i w ten sposób prowadzić wszystkich ludzi do Chrystusa”. Duchowa i apostolska droga członków Rodziny Pallotyńskiej, ukazująca się w tym roku jubileuszowym w kontemplacji życia i świętości Założyciela, znajduje potwierdzenie w słowach encykliki Deus caritas est: „Wiara ukazuje nam Boga, który dał swojego Syna za nas i budzi w nas zwycięską pewność, że to prawda: Bóg jest miłością! W ten sposób przemienia w nas niecierpliwość i nasze wątpliwości w pewną nadzieję, że Bóg trzyma w swoich rękach świat, i że mimo wszelkich ciemności On zwycięża, jak to we wstrząsających obrazach ilustruje w sposób radosny Apokalipsa. Wiara, która jest świadoma miłości Boga objawionej w przebitym sercu Jezusa na krzyżu, ze swej strony prowokuje miłość. Jest ona światłem – w gruncie rzeczy jedynym – które zawsze na nowo rozprasza mroki ciemnego świata i daje nam odwagę do życia i działania” (nr 39).
Żywa wiara i czynna miłość, to dwie kolumny, na których św. Wincenty Pallotti mocno opierał swoje świetliste życie i swoje wielkoduszne dzieło; były to jednocześnie dwie siły wewnętrzne, które pobudzały i podtrzymywały wiele inicjatyw apostolskich, tak wielorakich w jego życiu. „Cańtas Chństi urget nos” (2 Kor 5,14), było jego hasłem, które przedkładał swoim współpracownikom jako motywację ich zaangażowania. Dojrzałym owocem jego gorliwości jest założenie Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, które – już w owym czasie -dowartościowywało współpracę w Kościele wszystkich kategorii wiernych -świeckich, duchownych i osób konsekrowanych – ożywiając wiarę każdego z nich, aby stali się autentycznymi apostołami i nosicielami ognia Bożej miłości.
Przekazując Rodzinie Pallotyńskiej te refleksje, które zrodziły się w 50 rocznicę kanonizacji Świętego Założyciela, Następca św. Piotra zawierza całe Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego niebiańskiej opiece Najświętszej Maryi, Królowej Apostołów i wzoru miłości, i św. Wincentemu Pallottiemu, wypraszając nowe dary Ducha Świętego dla owocnej służby w dziele nowej ewangelizacji, i z serca udziela Apostolskiego Błogosławieństwa.
Z wyrazami szacunku,
Tarcisio Kard. Bertone
Sekretarz Stanu
Za: InfoSAC 02/02/2013 [5]
