W kościele pw. Św. Ap. Piotra i Pawła w Dębnie o godz. 11.00 została odprawiona uroczysta suma dziękczynna za 70 – lecie pracy Salezjanów w Dębnie. Msza Św. Koncelebrowanej przewodniczył wikariusz inspektora ks. Adam Popławski.
Wśród koncelebransów byli obecni miejscowi współbracia oraz ci , którzy tutaj pracowali jako duszpasterze i asystenci.
Przez Dębno przewinęło się w ciągu dotychczasowej historii ok. 150 salezjanów. O godz. 13.00 na placu miejskim przy kościele rozpoczął się rodzinny Festyn Radości, gdzie nie zabrakło atrakcji dla dzieci i rodziców. Wielkim powodzeniem cieszył się też przejazd i pokaz przygotowany przez grupę 70 motocyklistów.
Z okazji jubileuszu ukazał się pamiątkowy album “70 lat Salezjanów w Dębnie 1946-2016”. Autorem części historycznej tej publikacji jest ks. dr Zenon Kapłon SDB, a stronę graficzną przygotował wychowanek salezjański z Dębna, Leszek Moszej-Włodkowski. Ta bogato ilustrowana publikacja prezentuje historię dzieła salezjańskiego oraz związanych z nią współbraci salezjanów. Na kartach książki przedstawione są również dzieła salezjańskie, wspólnoty parafialne oraz fotograficzna relacja z uroczystości Bożego Ciała z obecnego – 2016 roku. Całość książki została zaprezentowana na wystawie plenerowej, zlokalizowanej przed kościołem.
Ks. Adam Popławski SDB
“(…) na wezwanie prymasa Augusta Hlonda salezjanie oddelegowali kilku księży do dyspozycji administratora apostolskiego w Gorzowie Wielkopolskim, prosząc, aby przydzielono im parafie blisko siebie. Od lutego do września 1946 roku na Pomorzu Zachodnim salezjanie objęli opieką duszpasterską placówki duszpasterskie: Banie, Dębno, Stare Czarnowo, Swobnicę, Szczecin-Gumieńce, Widuchową. Pierwsza nazwa miasta Dąb Nowy od 1 stycznia 1946 została zmieniona na Dębno Lubuskie. Zatem pierwszy salezjanin, ks. Kołodziejczak na początku mar ca dotarł do miejscowości o nazwie Dębno Lubuskie i taka nazwa miasta jest dostrzegalna na korespondencji i drukach urzędowych z tamtych miesięcy. Po przejęciu już poświęconego kościoła i parafii, ks. Antoni Kołodziejczak rozpoczął poszu kiwanie niezbędnego sprzętu liturgicznego i zajął się spontaniczną organizacją życia katolickiej parafii.(…)”
