Przyjęliśmy uchodźców w polskich domach i wspólnotach kościelnych, oferując im zamieszkanie, pracę i szkołę. Razem z nimi próbujemy budować nowy świat, nową przyszłość, Nowe Jeruzalem, o którym wspomina papież Franciszek. Ojciec Święty patrzy na migrację w sposób religijny i duchowy, a nie tylko polityczny czy społeczny – tłumaczy o. Jacek Gniadek SVD. Konsultor Rady KEP ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek omówił dziś w sekretariacie Episkopatu Polski papieskie orędzie na 108. Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy. Jest on obchodzony w czwartą niedzielę września (w tym roku 25 września).
Papież Franciszek przypomina w orędziu, że ostatecznym sensem ludzkiej „wędrówki” na świecie jest poszukiwanie prawdziwej ojczyzny, królestwa Bożego zainaugurowanego przez Jezusa Chrystusa, które znajdzie swoje pełne urzeczywistnienie, gdy On powróci w chwale. Pomimo różnych trudności, jesteśmy wezwani do odnowienia naszego zaangażowania w budowanie przyszłości bardziej zgodnej z planem Bożym; świata, w którym wszyscy mogli by żyć w pokoju i godności. Chodzi o realizację Bożego ładu, co wymaga przyjęcia Chrystusowej Ewangelii miłości, aby zostały wyeliminowane nierówności i dyskryminacje w obecnym świecie. Nikt nie może być wykluczony, zwłaszcza migranci i uchodźcy, osoby przesiedlone i ofiary handlu ludźmi.
Franciszek zwraca uwagę, że budować przyszłość z migrantami i uchodźcami oznacza także uznanie i docenienie tego, co każdy z nich może wnieść do procesu budowania. Przypomina, że wkład migrantów i uchodźców miał fundamentalne znaczenie dla rozwoju społecznego i gospodarczego naszych społeczeństw. I tak jest po dziś dzień.
„Jednak wkład ten mógłby być o wiele większy, gdyby był dowartościowany i wspierany przez ukierunkowane programy. Idzie o ogromny potencjał, gotowy do wyrażenia się, jeśli tylko da się jemu szansę” – pisze papież.
Dodaje, że obecność migrantów i uchodźców stanowi wielkie wyzwanie, ale także okazję do rozwoju kulturowego i duchowego wszystkich. Dzięki nim mamy możliwość lepszego poznania świata i piękna jego różnorodności.
Hasłem 108. Światowego Dnia Migranta i Uchodźcy są słowa “Budować przyszłość z migrantami i uchodźcami”.
– Budować razem oznacza uznanie i promowanie roli, jaką migranci i uchodźcy mają do odegrania w tworzeniu przyszłości, bo tylko w ten sposób możemy zbudować świat, który zapewni integralny rozwój wszystkich ludzi – mówi, nawiązując do hasła o. Jacek Gniadek SVD, konsultor Rady KEP ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek.
Werbista podkreśla, że papież Franciszek patrzy na migrację z perspektywy religijnej, teologicznej. – Ojczyzna ucznia Chrystusa jest w Niebie, więc z tej perspektywy każdy Jego uczeń na ziemi jest tylko pielgrzymem, można powiedzieć: migrantem. Migranci są postrzegani przez Kościół jako ludzie w drodze – dodaje o. Gniadek SVD.
Zakonnik przypomina też za Soborem Watykańskim II, że przyczyny zmuszające człowieka do zmiany miejsca życia bywają różne. Kościół, uznając prawo człowieka do migracji, zasadniczo nie rozróżnia migrantów ekonomicznych od uchodźców. Katolicka nauka społeczna używa terminu “uchodźca” w szerszym znaczeniu niż prawo międzynarodowe, stosujące go także do ofiar błędnych decyzji ekonomicznych i do ludzi wewnętrznie przesiedlonych.
– Wszyscy migranci są postrzegani przez Kościół jako ludzie, którzy są w drodze do określonego celu. Patrzymy na ruchy migracyjne w świecie jak na wyzwanie z punktu widzenia duchowego, a nie tylko politycznego czy społecznego – dodaje o. Gniadek.
Choć temat orędzia został przygotowany i ogłoszony 22 lutego, na dwa dni przed początkiem agresji rosyjskiej na Ukrainę, to jego treść “będziemy w sposób szczególny odczytywać w świetle tego, co się dzieje w Polsce i ze względu na wojnę na Ukrainie” – podkreślił o. Jacek Gniadek SVD. Jednak
Jego zdaniem, choć przekaz orędzia jest uniwersalny, to jednak wyraźnie możemy jego treść interpretować w kontekście wydarzeń w Ukrainie. Gdy papież mówi w orędziu o skrupulatnej pracy nad osobistym nawróceniem i przemianą rzeczywistości tak, aby coraz bardziej odpowiadała Bożemu zamysłowi; o odległym jeszcze Nowym Jeruzalem – “przybytku Boga z ludźmi” (Ap 21,3), przywodzi to na myśl fakt, że w Polsce nie ma obozów dla uchodźców, a większość z nich została przyjęta w polskich domach. – Przyjęliśmy ich w domach, we własnych wspólnotach kościelnych, oferując im zamieszkanie, pracę a dla dzieci szkołę, razem z nimi próbujemy budować nowy świat, nową przyszłość – dodaje werbista.
lk (KAI) / Warszawa
