Urodził się dnia 3 stycznia 1933 r. w Orłowie (pow. Maków Mazowiecki). Był szóstym z dziesięciorga rodzeństwa. Nauki początkowe w czasie okupacji pobierał w domu. Jesienią 1944 r. został wraz z całą rodziną deportowany na wschód do wsi Obryte. Po powrocie kontynuował naukę w szkole w Orłowie. W roku 1949 wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego Misjonarzy Świętej Rodziny w Szczytnej Śląskiej, a w roku 1952 rozpoczął nowicjat w Kazimierzu Biskupim. Tam w roku 1956 złożył wieczyste śluby zakonne.
Po studiach seminaryjnych dnia 26 maja 1960 roku z rąk J.E. Ks. Arcybiskupa Antoniego Baraniaka przyjął w katedrze poznańskiej święcenia kapłańskie. Pierwszą jego placówką duszpasterską była Tarnówka k. Złotowa. Przez wiele lat pełnił obowiązki wikariusza lub katechety na kolejnych placówkach (Kazimierz Biskupi, Złotów, Bąblin, Międzylesie, Wesoła, Gliwice, Żernica, Wielki Klincz). W roku 1984 przybył do domu zakonnego w Otwocku-Świdrze, który okazał się ostatnią placówką ks. Stefana. Mieszkał tam ponad 30 lat. Do 1999 roku, pełnił funkcję kapelana Sióstr Szensztackich a wedle swoich możliwości i zdrowia pomagał również duszpasterzom parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
28 maja 2000 roku w Górce Klasztornej obchodził jubileusz 40-lecia święceń kapłańskich, a 10 lat później w Świdrze jubileusz złotych kapłańskich godów.
15.03.1995 roku w swoim testamencie napisał: „Mam świadomość, że kiedyś trzeba będzie się pożegnać z tym światem. Od dłuższego czasu o tym myślę i modlę się o szczęśliwą śmierć”.
Ta nadeszła 16 grudnia 2014 roku. Po krótkim pobycie w szpitalu i w hospicjum, w okresie Adwentu Roku Życia Konsekrowanego Pan wezwał swego sługę do siebie. Ks. Stefan Pietraczyk MSF przeżył 81 lat, w zakonie 62 w kapłaństwie 54.
Znając wiarę Ks. Stefana, ufność w Boże miłosierdzie, jak również gotowość na spotkanie z Panem, ufamy, że znajdzie on w Bogu miłosiernego Ojca.
(Sekretariat MSF na podstawie autobiografii ks. Stefana)
