W wieku 80 lat, 63 roku życia zakonnego, 57 roku kapłaństwa odszedł do Pana o. prof dr hab. hc Wenanty Zubert OFM. Uroczystości pogrzebowe odbędą się w Bazylice w sobotę 20 czerwca o godz. 10.30. Wyprowadzenie z kaplicy Szymona o godz. 10.15.
Dobry Jezu, a nasz Panie, Daj mu wieczne spoczywanie…
Prof. dr hab. Bronisław Wenanty Zubert
Kierownik Katedry Prawa Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w latach 1984-2009
Bronisław Zubert urodził się w 28 kwietnia 1935 r. w Katowicach-Ochojcu. Naukę w szkole podstawowej rozpoczął w 1942 r. W latach 1948-1950 kontynuował naukę w Niższym Seminarium oo. Franciszkanów w Nysie, a od roku 1950 w Jarocinie Wielkopolskim, którą zakończył w 1952 r. maturą prywatną. 20 sierpnia 1952 r. wstąpił do nowicjatu zakonu oo. Franciszkanów Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce i przyjął imię Wenanty. W 1953 r. złożył zakonne śluby czasowe, a następnie 15 grudnia 1956 r. śluby uroczyste. W latach 1953-55 odbył w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów w Opolu studia filozoficzne, a w latach 1955-1959 w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach studia teologiczne. 26 czerwca 1958 r., jako ekstern, złożył maturę przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Katowicach. 14 sierpnia 1958 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Na studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim został skierowany w roku 1959, w którym to rozpoczął studia kanonistyczne na Wydziale Prawa Kanonicznego. W 1962 r. ukończył studia uzyskując stopień magistra i licencjata prawa kanonicznego na podstawie pracy Przeszkoda wieku do małżeństwa w prawie żydowskim, rzymskim i germańskim, której promotorem był ks. prof. dr hab. Józef Rybczyk. Pracę jako asystent w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim podjął 1 października 1963 r. Dwa lata później, 1 października 1965 r. został mianowany starszym asystentem. Tytuł doktora prawa kanonicznego uzyskał 13 grudnia 1967 r. na podstawie rozprawy Małżeńska przeszkoda wieku w prawodawstwie Kościoła Zachodniego do Soboru Trydenckiego, którą również przygotował pod kierunkiem prof. Rybczyka. Trzy lata później, w 1970 r. po raz pierwszy został stypendystą Fundacji Aleksandra Humboldta w Instytucie Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologii Uniwersytetu Maksymiliana w Monachium. Przebywa na nim (z kilkumiesięczną przerwą od lutego do sierpnia 1972 r.), od 1 grudnia 1970 do końca listopada 1972 r. Pracę naukowo-badawczą jako stypendysta prowadzi z zakresu prawa małżeńskiego pod kierunkiem ks. prof. dra Audomara Scheuermanna, wybitnego uczonego w dziedzinie prawa kanonicznego. Po powrocie do kraju kontynuuje pracę naukowo-dydaktyczną jako adiunkt w KUL.
W 1981 r. habilituje się na podstawie pracy Wiedza konieczna o heteroseksualności i trwałości małżeństwa w nauce prawa kanonicznego i jurysprudencji (1517-1917). Studium historyczno-prawne. Za pracę tę otrzymuje w 1985 r. nagrodę rektora KUL. 14 października 1983 r. został powołany na stanowisko docenta na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Prawnych. W 1983 r. ponownie zostaje stypendystą Fundacji Aleksandra Humboldta i wraca do Monachium. Pobyt ten owocuje między innymi przygotowaniem do druku tłumaczenia na język niemiecki rozprawy habilitacyjnej. Książka Das notwendige Wissen über die Verschiedengeschlechtlichkeit und den Dauerchrakter der Ehe in Kanonistik und Rechtsprechung von der Reformation bis zur Promulgation des CIC (1517-1917). Rechtshistorische Untersuchung wydana została w Monachium w 1984 r. Po powrocie do kraju podejmuje zajęcia dydaktyczne w KUL z zakresu prawa zakonnego oraz od 1984 r. z prawa sakramentów. W 1984 r. zostaje Kuratorem Katedry Prawa Sakramentów. W styczniu 1991 r. wyjeżdża po raz kolejny na stypendium, tym razem na Katolicki Uniwersytet do Nijmegen (Holandia), gdzie przebywa przez pół roku.
W 1992 r. uzyskał tytuł profesora i został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego prawa kanonicznego, a w 1996 r. został mianowany profesorem zwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 15 czerwca do 15 września 1996 r. po raz trzeci zostaje stypendystą Fundacji Aleksandra Humboldta w Instytucie Prawa Kanonicznego w Monachium.
W 1978 r. zostaje powołany na stanowisko wykładowcy prawa kanonicznego w Wyższym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów w Katowicach – Panewnikach, w którym wykłada do chwili obecnej. W 1985 r. rozpoczyna pracę w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach, a następnie od 1988 r. podejmuje wykłady z zakresu prawa małżeńskiego na Wydziale Teologii KUL w Katowicach. W 1996 r. obejmuje kierownictwo Katedry Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologii Uniwersytetu Opolskiego w Opolu. W latach 1996 – 1998 prowadzi wykłady z zakresu prawa zakonnego i sakramentalnego w Spiskiej Kapitule na Słowacji, a 1998 – 2000 w Velehradzie w Czechach, w ramach licencjackiego studium prawa kanonicznego. Od 1 września 2008 r. do 1 października 2009 r. prof. dr hab. Bronisław W. Zubert OFM był kierownikiem Katedry Prawa Sakramentów i Instytutów Życia Konsekrowanego.
Ojciec Profesor przynależy do kilku towarzystw naukowych w kraju i za granicą. Jest członkiem Towarzystwa Naukowego KUL, Towarzystwa Kanonistów Polskich, Societas Humboldtiana Polonorum z siedzibą w Poznaniu, Consotiatio Internationalis pro Studio Iuris Canonici Promovendo (Rzym) oraz Iuris Medii Aevi Consotiatio (Waszyngton-Monachium).
W 2001 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2005 r. Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W 2011 r. został doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Pétera Pázmány w Budapeszcie.
Za: www.panewniki.franciszkanie.pl
