Śp. S. Zenobia od Królowej Polski
(Cecylia Masłoń) 1938-2023
Karmelitanka Dzieciątka Jezus
misjonarka
10 lutego 2023 roku, w domu prowincjalnym w Balicach k. Krakowa, w wieku 84 lat, odeszła do wieczności s. Zenobia Masłoń, długoletnia misjonarka w Rwandzie i Burundi, przeżywszy w Zgromadzeniu Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus 64 lata, w tym 48 lat w posłudze misyjnej. Urodziła się 18.09.1938 roku w Żabnie, w diecezji tarnowskiej. Rodzicami jej byli Jan i Julia zd. Żelazo. W wieku 17 lat wstąpiła do Zgromadzenia w Sosnowcu. Członkiem zgromadzenia była już jej ciocia, s. Apolonia Żelazo (1919-2011), a następnie wstąpiły także jej dwie młodsze rodzone siostry: s. Fabiola Amalia (1941-2017) i s. Zuzanna – również misjonarka. Siostra Zenobia pierwszą profesję zakonną składała w Sosnowcu 25.05.1958 r. na ręce m. Georgii Sroki, a śluby wieczyste złożyła w Czernej 25.05.1963 r. na ręce m. Agnes Grudniewskiej, w obecności Ojca Założyciela Sługi Bożego o. Anzelma Gądka OCD.
Początkowo posługiwała w Zgromadzeniu jako krawcowa, hafciarka i zakrystianka we wspólnotach: w Sosnowcu, Wielogłowych, Czernej, Jeziornej i Klarysewie k. Warszawy. W każdej z tych wspólnot ofiarnie pracowała i gorliwie realizując charyzmat Zgromadzenia przez modlitwę i pracę. Czyniła to zwłaszcza pod kierunkiem osobistych wskazań Ojca Założyciela, które otrzymywała od niego w listach (zob. poniżej).
Gdy po Soborze Watykańskim II Zgromadzenie podjęło decyzję rozpoczęcia pracy misyjnej, s. Zenobia zgłosiła swoje pragnienie wyjazdu do Afryki, gdzie siostry miały wspomóc prace ojców karmelitów bosych w Burundi. Od marca 1973 r. rozpoczęła w Sosnowcu intensywną naukę języka francuskiego przygotowując się do wyjazdu. W celu doskonalenia znajomości języka przebywała pół roku we Francji, skąd 16.03.1974 r. z Paryża udała się do Burundi, dołączając do pierwszych misjonarek Zgromadzenia, które rozpoczęły tam pracę 8.12.1973 r.
Na pierwszej placówce misyjnej, w Mpinga, a następnie w Musongati s. Zenobia zajmowała się szyciem i pracą w ogrodzie, równocześnie ucząc się tubylczego języka kirundi, także na kursie państwowym. Pracę apostolską rozpoczęła jako kierowniczka miejscowych katechistów, jednocześnie pełniąc w kościele posługę zakrystianki. W 1976 r. została wybrana na przełożoną domu w Musongati. We wrześniu 1981 r. założyła nową placówkę misyjną w Shanga. Tam ofiarnie oddawała się pracy w zakrystii, katechumenacie oraz niosąc pomoc najuboższym. W tej wspólnocie misyjnej obchodziła swój jubileusz 25-lecia profesji zakonnej. W lipcu 1985 r. zmuszona była opuścić Burundi, ponieważ nie otrzymała przedłużenia wizy pobytowej. Udała się więc do sąsiedniej Rwandy na placówkę misyjną w Rugango, gdzie rozpoczęła pracę w katechumenacie i zakrystii. Po trzynastu latach (1998) powróciła do Burundi, do Musongati, gdzie podjęła ponownie pracę, jako odpowiedzialna za katechumenat oraz zajęła się na szeroką skalę działalnością charytatywną w parafii. Pełniła w tym okresie urząd pierwszej radnej wikarii misyjnej. W latach 2002-2004 przebywała na nowej fundacji zgromadzenia w Gitega-Songa, gdzie pomagała przy budowie nowego klasztoru przeznaczonego na dom nowicjatu i działalność przedszkolną. Od 2004 r. pełniła posługę przełożonej domu w Musongati, a po skończonej kadencji znów przez pewien czas przebywała w Rugango (Rwanda), pomagając w pracach domowych i zajmując się szyciem. Stan zdrowia nie pozwalał jej na szerszą działalność. W 2008 r. podczas wypoczynku w Ojczyźnie obchodziła w Sosnowcu swój Jubileusz 50-lecia profesji zakonnej.
Ostatnią placówką misyjną s. Zenobii była znów Gitega. Mimo słabego zdrowia zajmowała się jeszcze organizowaniem pomocy dla ubogich osób starszych w rozległej parafii. W domu nowicjatu szyła i reperowała siostrom odzież zakonną, chętnie pomagając w pracach domowych wspólnoty. Zawsze, a szczególnie w tym ostatnim okresie, największym jej apostolstwem było pokorne świadectwo życia zakonnego i posługi miłości we wspólnocie. Siostry Afrykanki z wielkim szacunkiem i wdzięcznością wspominają jej życie i przykład wierności dawany najmłodszym członkiniom Zgromadzenia.
W 2012 r. przebywając w Polsce, s. Zenobia z radością uczestniczyła w Krakowie w święceniach kapłańskich swojego bratanka ks. Pawła Masłonia, dziękując Bogu za dar kapłańskiego powołania w rodzinie. 28 stycznia 2020 r. w Gitega, podczas uroczystości poświęcenia szkoły wybudowanej przez Zgromadzenie, jako votum na 100-lecie Zgromadzenia, Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Misji, Bp Jerzy Mazur SVD, który przewodniczył ceremonii, wręczył s. Zenobii Masłoń medal „BENEMERENTI IN OPERE EVANGELIZATIONIS” [Zasłużona w dziele ewangelizacji] za wieloletnią posługę misyjną w Rwandzie i Burundi oraz świadectwo miłosierdzia wobec najuboższych i najsłabszych.
Osłabiona chorobą i ofiarnym życiem, s. Zenobia – na prośbę m. Błażei Stefańskiej, przełożonej generalnej – powróciła z pracy misyjnej do Polski 22.04.2021 r., w Roku Jubileuszowym Zgromadzenia i zamieszkała w Balicach, w domu prowincjalnym krakowskiej prowincji. Nadal dane jej było wspomagać misje – swoim cierpieniem i modlitwą. W okresie pandemii przeszła niebezpieczne dla jej wyczerpanego organizmu zakażenie covidem z powikłaniami. W ostatnich miesiącach życia musiała przebywać w łóżku. Wyznała kiedyś, że jest to dla niej bardzo trudne, gdyż zawsze prowadziła bardzo czynny tryb życia. Mówiła więc z prostotą do Pana Jezusa: „Nie rób mi tego, ja zawsze biegałam!”
Ostatnie dni jej życia to prawdziwe rekolekcje, jakie odbywały się od 4-12 lutego 2023 r. w domu prowincjalnym w Balicach. Siostra brała w nich udział w swojej celi, będąc już bardzo osłabioną. Prosiła, by s. Damaris, opiekująca się nią, odmawiała brewiarz głośno przy jej łóżku, w ten sposób zawsze chciała łączyć się z modlitwą wspólnoty. Przez ostatnie noce siostry czuwały przy niej, do końca była świadoma. W przeddzień śmierci wyznała, że chce odnowić swoje śluby zakonne, i to uczyniła, ponawiając swoje całkowite oddanie Chrystusowi.
Nasza siostra misjonarka Zenobia Masłoń odeszła do wieczności podczas swoich rekolekcji, 10 lutego 2023 r. o godz. 5.30, w obecności modlących się przy niej sióstr, w roku jubileuszowym 50-lecia misji Zgromadzenia w Afryce (Burundi, Rwanda, Kamerun), w które i ona przez 48 lat wkładała swoją piękną cząstkę trudu. Siostry Afrykanki na wieść o śmierci s. Zenobii wznosiły dziękczynienie Bogu za jej życie i powołanie misyjne oraz świadectwo życia karmelitanki Dzieciątka Jezus.
Czytając listy Sługi Bożego o. Anzelma Gądka kierowane przed laty do s. Zenobii, można dziś stwierdzić, że spełniły się w niej nadzieje Ojca Założyciela co do jej życiowego powołania i zdobywania świętości. Czytamy w nich m.in. takie oto słowa:
„Droga Siostro! Tak porządkuj życie twoje na drodze dziecięctwa i w ukochaniu Dzieciątka Jezus i Jego Matki, żeby powiedziano o Tobie, żeś nikomu nie dała się prześcignąć w cnotach dziecięctwa Bożego” (1958). Rozmyślaj więc dzieje tego Najmniejszego Króla – rozkochaj się w Nim – niech Ono będzie ci radością, a ty Jego radością (1959).
Wiem i cieszę się, że kochasz swoje powołanie, wiem i cieszę się, że nie chcesz być malowaną Karmelitanką, ale wielką i wielkoduszną pragniesz być w pokorze i w modlitwie, w umartwieniu i weselu, w radosnej ofierze dla Dzieciątka Jezus i dla Zgromadzenia. Niech prowadzi cię Maleńki Jezus – niech wychowuje cię Matka Jezusowa. Czy będziesz przy żłóbku, czy przy tabernakulum, czy pod krzyżem – wzorem niech Ci będzie wyniszczenie Jezusowe, a życiem ofiara ze siebie. Tak będziesz ofiarą miłości dla Miłościwej Miłości (1960).
Drogim jest [mi] to Dziecko, któremu na imię Zenobia, bo ono jest od Matki, Królowej, więc królewskim dzieckiem, z rodowym tytułem Karmelitanki Dzieciątka Jezus. Więc życzę ci, byś kochała Matkę Najświętszą jak ją kochało Dziecię Jezus i byś kochała Dzieciątko Jezus, jak Je kochała Jego Matka. Nie wiem, czy jest piękniejsze życzenie – dla Ciebie jednak ta miłość niech będzie zapewnieniem twego powołania i ukoronowaniem Dziecięctwa w niebie (1962).
Módl się też razem z potrójnym Kościołem, aby to Królestwo Jezusowe zapanowało swą władzą nad wszystkimi sercami, by stało się królestwem prawdy i życia, królestwem łaski i świętości, królestwem pokoju. Cała korzyść będzie po twojej stronie, bo wczujesz się w życie i dzieje Jezusa Chrystusa” (b.d.).
Pogrzeb s. Zenobii odbył się 14 lutego 2023 r. w kościele parafialnym pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mydlnikach, k. Krakowa, gdzie została pochowana na miejscowym cmentarzu, obok współsióstr.
Droga Siostro Zenobio, wstawiaj się u tronu Bożego Dzieciątka za Zgromadzeniem, proś Go o nowe powołania i pamiętaj o Siostrach w Afryce.
Opracowała: s. Konrada Dubel, cscij
