„Nienaruszalna tajemnica spowiedzi pochodzi bezpośrednio z objawionego prawa Bożego i jest zakorzeniona w samej naturze sakramentu, do tego stopnia, że nie dopuszcza żadnego wyjątku w kontekście eklezjalnym, ani tym bardziej w cywilnym” (Nota). Co oczywiste, nie oznacza to w żaden sposób jakiejkolwiek formy współegzystencji ze złem i tolerancji wobec przypadków nadużyć, nie ma tu miejsca na żaden kompromis tak co do zapobiegania jak i zwalczania wszelkim formom zła. Na penitencie spoczywają bowiem bardzo poważne zobowiązanie autentycznego żalu za wyrządzone wyznane zło oraz silna intencja, aby nie nigdy nie powtórzyć popełnionego grzechu.
W Nocie jest przedstawiony następnie temat forum wewnętrznego pozasakramentalnego i kierownictwa (towarzyszenia) duchowego, w którym w wolności przedstawia się tajemnicę swojego sumienia kierownikowi duchowemu w poszukiwaniu wskazań i wsparcia w słuchaniu oraz wypełnianiu woli Bożej.
Trzecia część dokumentu dotyka tematów tajemnicy zawodowej, tajemnicy papieskiej (pontyfikalnej) oraz upomnienia braterskiego.
Penitencjaria Apostolska jest absolutnie pewna, iż „obrona pieczęci sakramentalnej i świętości spowiedzi nigdy nie będzie stanowić jakiejkolwiek formy współegzystencji ze złem, przeciwnie, stanowią one jedyne prawdziwe antidotum na zło, które zagraża człowiekowi i całemu światu; są one realną możliwością poddania się miłości Boga, zgody na nawrócenie i przemianę poprzez tę miłość, poprzez uczenie się konkretnego odpowiadania na nią w swoim życiu” (Nota).
O. dr Robert Leżohupski OFMConv
