Do wszystkich Braci w Zakonie – niech Pan obdarzy Was pokojem!
W ciągu ostatnich trzech miesięcy od odkrycia nowego koronawirusa byliśmy świadkami jego stopniowego rozprzestrzenienia się z jednego określonego regionu w Chinach do ponad 115 krajów. Praktycznie cała społeczność ludzka angażuje się w wielką bitwę, próbując powstrzymać jego dalsze rozprzestrzenianie się, opiekować się zarażonymi (ponad 126 000) i opłakiwać bliskich, którzy zmarli (ponad 4 500). Wpływ gospodarczy na narody, rodziny, jednostki, a przede wszystkim na biednych, będzie niewątpliwie katastrofalny.
We wczesnych stadiach tej pandemii mogliśmy czuć się chronieni, odporni, oddaleni, a być może nawet trochę obojętni na wirusa i jego wpływ. Jednak w miarę, jak wirus nadal rozprzestrzeniał się nieubłaganie, znajdujemy się w centrum kryzysu. Wciąż istnieje wiele naukowych aspektów wirusa, które nie są jeszcze w pełni poznane. Nie szanuje on żadnych granic ani ograniczeń: fizycznych, społecznych, psychologicznych, religijnych lub kulturowych. Jego strategiczna zdolność do przeskakiwania z jednego regionu na drugi czyni go szczególnie zjadliwym. Odpowiedzi opracowywane i wdrażane przez rządy w celu powstrzymania jego rozprzestrzeniania się nakładają na wielu z nas ograniczenia na korzystanie z naszych swobód osobistych, jakich wielu z nas nigdy nie doświadczyło. A jednak środki te są konieczne, aby zapobiec dalszemu rozwojowi wirusa. Specjalne modlitwy kierowane są do tych, którzy służą na pierwszej linii jako personel medyczny, tych, którzy zajmują się badaniami w celu znalezienia szczepionki, a rządy walczą o znalezienie skutecznych odpowiedzi, aby zapewnić bezpieczeństwo i dobre samopoczucie swoich ludzi.
W tym momencie zamierzam napisać do Was, aby pomóc w rozwiązywaniu lęków i niepokoju. Tym z nas, którzy mieszkają w krajach, które do tej pory były w nieproporcjonalnym stopniu dotknięte, pragnę zachęcić do pozostania silnymi w wierze. Dla osób mieszkających w krajach, w których występuje mniej infekcji, zachowajcie czujność we wszystkich sprawach. W tym szczególnym okresie liturgicznym Wielkiego Postu wierzący Chrześcijanie są zaproszeni do towarzyszenia Jezusowi, wspominając wielkie walki i kryzysy, z jakimi się zmagał, przypominając także Jego śmierć na krzyżu jako ofiarę czystej miłości. Ale ani cierpienie, ani śmierć nie miały ostatniego słowa w Jego życiu, ani nie powinny mieć dla nas. Nadzieja zapewniona przez Zmartwychwstanie oraz codzienne akty sprawiedliwości, miłosierdzia i miłości powinny inspirować nas do patrzenia poza wszelki strach, wszelki niepokój i dostrzegania obecności Jezusa, który wciąż mówi nam te same słowa, co do swoich umiłowanych przyjaciół i uczniów: „Nie bójcie się! Jestem z Wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata!”
W trakcie tej globalnej epidemii nie zapominajmy o milionach ludzi na całym świecie, którzy cierpią z powodu innych kryzysów. Nasze serca kierują się w szczególny sposób do ludności Syrii, Demokratycznej Republiki Konga, Wenezueli, Mindanao (Filipiny), republik Sudanu i Sudanu Południowego, Palestyny, Libanu oraz do braci i sióstr mieszkających w innych częściach świata, gdzie ludzka godność, podstawowe prawa i podstawowe przetrwanie fizyczne są zagrożone. Skorzystajmy z zaproszenia, by wyjść poza wszelkie podziały, wszystkie lęki i szukać dróg prowadzących do autentycznego dialogu, współpracy i promowania dobrobytu całej ludzkości, zwłaszcza tych biednych i wykluczonych. Pogłębiajmy także nasze zaangażowanie w miłość i troskę o środowisko naturalne, nasz wspólny dom.
Niech Pan błogosławi każdemu z Was, moi drodzy Bracia, i pozwólmy, aby siła naszych przekonań, nasze zaangażowanie w ewangeliczny styl życia inspirowany przez św. Franciszka z Asyżu, pozwoliły nam być wiernymi świadkami potęgi miłość i nadziei, które nasza wiara ofiaruje nam i wszystkiemu co żyje.
Pozdrawiam Was bratersko w Chrystusie i św. Franciszku,
Br. Michael A. Perry, OFM
Minister Generalny i Sługa
Rzym, 12 marca 2020 r.
