Kolejny rok naszego życia już za nami. Dla wspólnoty MSF w Papui Nowej Gwinei był to czas zmierzenia się z nowymi wyzwaniami: przygotowanie do wizytacji z Prowincjalatu i jednocześnie uczestniczenie w przygotowaniach i udział święceniach biskupich naszego Współbrata Ks. Dariusza Kałuży MSF – historycznego wydarzenia dla naszego Zgromadzenia na terenie „rajskiej wyspy”. Przy tej okazji była tez obecność pani Sylwii. Dla niej, jako dziennikarki, była to niepowtarzalna możliwość spojrzenia na misyjne podwórko „od kuchni”, a przy okazji usłyszenia i nagrania głosów /czasem nieporadnych/ serca tych, którym jest dane i zadane być z Pauasami na dobra na złe…
W tyglu spotkań owego czasu, każdemu z nas, towarzyszyły pragnienia przychylenia „nieba” wszystkim przybyszom; owszem i obawy…, aby podróżowanie Wizytatorów /Ks. Piotra Gałązki MSF i Ks. Kazimierza Swiderskiego MSF/, gości i pani dziennikarki nie spotkały jakieś przykre niespodzianki. Dzięki Panu Bogu, czas wizytacji i święceń i „wywiadów” upłynął raczej owocnie i spokojnie. Czy tak też to odebrali przybyli do PNG Goście, to zostawiam ich osobistym komentarzom.
Po wizytacji prowincjalnej, po powrocie bpa Dariusza do swego „domu” nastał czas realizacji /i negocjacji/ prośby nowego Ordynariusza w Goroce: który tuż po nominacji powiedział nam: „mam nadzieje, że nie zostawicie mnie samego…” I stało się faktem, że dwaj Współbracia, dotychczas pracujący w diecezji Mendi, już wkrótce będą w diecezji Goroka. Ufam, ze ”transfer”, wobec zaistniałej potrzeby, Ks. Krzysztofa Sokola MSF i Ks. Przemysława Wieczorkowskiego MSF, chociaż nie odbył się bez trudności, to jednak temu przejściu towarzyszyła „pieczęć” zgody i zrozumienia zarówno Ks. Prowincjałe jak również Ks. Biskupa w Mendi. Mam nadzieje, że ich praca i wszelkie działania bogatego w doświadczenia na misjach Ks. Piotra Michalskiego MSF, który przeszedł z diecezji Madang do Goroki, na nowej niwie Pana jest i będzie zanurzona w wypełnienie woli Bożej Opatrzności.
Miniony rok – Rok Miłosierdzia – to z pewnością wytężony czas zgłębiania owej tajemnicy Boga, który w swym Jedynym Synu okazał miłosierdzie ludziom i całemu światu. Przeto byliśmy dumni z faktu, że parafie w Muli – Ks. Damian Szumski MSF i Parafia w North Goroka – Ks. Bogdan Cofalik MSF stały się „Bramami Miłosierdzia”; ze Bp. Donald Lippert OFM Cap. powołał Ks. Roberta Ablewicza MSF do posługi jako „Ojciec Miłosierdzia. Ks. Robert, będąc w Rzymie, otrzymał specjalne błogosławieństwo od Ojca Św. Franciszka. Nasz Współbrat swoja misje wypełniał bardzo gorliwie i diecezjanom z radością rozdawał miłosierdzie i błogosławieństwo Pana. Nie uszło to uwadze Bpa Donalda, który pod koniec ub. roku , jakby idąc „za ciosem”, powołał Ks. Roberta na Duszpasterza młodzieży z „linkiem” odpowiedzialności za powołania w diecezji Mendi. Życzę mu, aby wzywał pomocy Mistrza, gdy podczas „połowów” będą mu się rwały sieci…
Spoglądając wstecz na miniony rok 2016, dziękuje Bogu za wszelkie Jego dary przekazywane nam na różne sposoby do niesienia codziennego krzyża, za rocznice objawień Matki Bożej w La Salette – z wezwaniem do pokuty, za wszelkie ubogacenia ze spotkań z ludźmi, którzy żyją Bogiem, jak i z tymi, którzy co dopiero „raczkują” na drodze poznania Jego Obecności i za laskę okazywana naszemu Zgromadzeniu w głoszeniu dobrej nowiny w wielu zakątkach świata.
Na miniony czas trzeba nam tez spojrzeć, ze tu ziemi zaczyna się wieczność… Właśnie tam, do przestrzeni bez czasu, Pan Bóg powołał m.in. naszych Śp. Współbraci Ks. Anrzeja Rabija MSF, Ks. Stanislawa Sałate MSF i Ks. Kazimierza Boryne MSF. Tu w PNG często jest wspominana obecność sp. Ks. Andrzeja Rabija, który w latach 90-tych, jako Prowincjał MSF wizytował nasza wspólnotę wśród Papuasow. To właśnie za Jego czasów został erygowany dom zakonny MSF w Goroce.
Kończąc moje pobieżne refleksje pragnę podziękować Zarządowi Generalnemu i Prowincjalnemu Zgromadzenia MSF za wszelka duchowa i materialna pomoc. W imieniu wspólnoty zakonnej w PNG przesyłam szczególne podziękowania Ks. Ekonomowi Piotrowi Krupie MSF, Ks. Norbertowi Maierowi MSF, Ks. Jerzemu Soltysiakowi MSF i Ks. Kazimierzowi Świderskiemu MSF za nieustanne generowanie środków mających na celu niesienie pierwiastków wiary o Chrystusie Panu ludziom, do których zostaliśmy posłani. W strumień podziękowań pragnę zanurzyć także Księży Rektorów naszych domów zakonnych i wspierających nasze misje Księży diecezjalnych. Naszymi modlitwami obejmujemy niestrudzona armie Przyjaciół Misji w Polsce i zagranica. Staramy się być wdzięczni Panu Bogu za ofiarowujących swoje cierpienia za misje i misjonarzy. Przy okazji dziękuje za wszelkie teksty „ku pokrzepieniu serc” i życzenia przesyłane przez Ks. Grzegorza Kałdowskiego MSF, Sekretarza i Ks. Roberta Ciżewskiego MSF.
Ks. Stanisław Banasiński MSF (Rektor)
Goroka dnia 16 stycznia 2016 roku
