Niedziela Palmowa, zwana w liturgii również niedzielą Męki Pańskiej, wprowadza w atmosferę tajemnic Wielkiego Tygodnia. W dniach poprzedzających Triduum Paschalne jerozolimska liturgia stacyjna jeszcze intensywniej nawiązuje do wydarzeń ewangelicznych. W piątek poprzedzający Niedzielę Palmową nabożeństwo stacyjne ma miejsce we wnętrzu bazyliki Bożego Grobu. Czci się tego dnia Matkę Bożą Bolesną. Uroczysta Msza Św. jest sprawowana na Kalwarii.
W sobotę przed Niedzielą Palmową, wspólnota franciszkańska udaje się do Betfage, skąd następnego dnia po południu wyruszy procesja z palmami i gałązkami oliwnymi. Ewangelie dość szczegółowo opisują triumfalny wjazd Jezusa do świętego miasta. Wiwatujące tłumy towarzyszyły Mesjaszowi, który schodził ze szczytu Góry Oliwnej jej zachodnim zboczem, kierując się ku świątyni. Ten triumfalny wjazd był dla wyznawców Chrystusa szczególnym znakiem. Tak działo się już od IV wieku, jeśli wierzyć relacji hiszpańskiej pątniczki Egerii. Opisywała ona, że od wczesnego popołudnia modlono się na Górze Oliwnej, a po odczytaniu Ewangelii o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy, biskup i zgromadzeni wierni, naśladując Pana, wyruszali w procesji: „Wszystek lud idzie przed nim (biskupem) z hymnami i antyfonami i odpowiadając: «Błogosławiony, który przychodzi w Imię Pańskie». Wszystkie zaś dzieci, nawet te, które jeszcze nie potrafią chodzić, bo są maleńkie i niesione są na plecach przez rodziców, trzymają gałązki, jedne palmowe, inne oliwne i prowadzą biskupa w ten sposób, w jaki prowadzono Pana” (Itinerarium 31, 3-4). Każdego roku w Jerozolimie uroczystości w godzinach porannych mają swoje liturgiczne centrum w bazylice Grobu Pańskiego. Podczas porannej Mszy św. przy Bożym Grobie łaciński patriarcha Jerozolimy pobłogosławił oliwne gałązki i palmowe liście, które rozdał koncelebrującym kapłanom oraz zgromadzonym wiernym. Uroczysta procesja trzykrotnie obeszła kaplicę Zmartwychwstania. Wybrzmiały hymny radości i chwały dla Jezusa, który przychodzi w imię Pańskie. Z racji wspólnej z prawosławnymi Wielkanocy, celebracje rozpoczęto już o godz. 7.00.
Z kolei o 14.30 rozpoczęła się uroczysta procesja z Betfage na Górze Oliwnej w stronę kościoła św. Anny, w murach Starego Miasta. Poprowadził ją Patriarcha Jerozolimski kard. Pierbattista Pizzaballa. Na wschodnim zboczu Góry Oliwnej pielgrzymi z całego świata oraz licznie zgromadzeni katolicy Ziemi Świętej najpierw wysłuchali ewangelii opowiadającej o uroczystym wjeździe Mesjasza. Na placu przy franciszkańskim klasztorze, uformowała się jerozolimska procesja. Na początku szli skauci, następnie wspólnoty parafialne, grupy pielgrzymów oraz siostry zakonne. Procesję zamykali klerycy seminarium franciszkańskiego i patriarchalnego, przedstawiciele duchowieństwa oraz hierarchowie Kościoła Ziemi Świętej. Obok łacińskiego patriarchy Jerozolimy szedł o. Kustosz Ziemi Świętej, delegat apostolski w Jerozolimie i nuncjusz apostolski w Izraelu oraz biskupi, opaci i zwierzchnicy chrześcijańskich, nie tylko katolickich, wspólnot.
W popołudniowym nabożeństwie uczestniczą niemal wszyscy pielgrzymi katoliccy obecni w Jerozolimie. We wspólnej procesji wzięli udział przede wszystkim miejscowi chrześcijanie: z Jerozolimy, z Nazaretu, Akko i Jafy oraz wielu innych parafii Ziemi Świętej. Udział w jerozolimskiej procesji palmowej był dla nielicznych pątników ważnym doświadczeniem rzeczywistości Ojczyzny Zbawiciela. Dla miejscowych chrześcijan zaś był on prawdziwą manifestacją ich religijnej tożsamości. Mimo mniej licznego udziału pielgrzymów, słychać było wielojęzyczne śpiewy, chociaż najczęściej słychać było pieśni po łacinie i arabsku. W wypowiedziach franciszkanów wybrzmiewała nuta tęsknoty za liczniejszymi grupami pielgrzymów. Jednak bez pokoju w Ojczyźnie Chrystusa trudno oczekiwać, że będą przybywać do miejsc świętych.
Trasa procesji prowadziła obok kościoła „Ojcze Nasz”, mijając sanktuarium Wniebowstąpienia na szczycie Góry Oliwnej, gdzie Jezus pożegnał się ze swoimi uczniami obiecując im dar Ducha Świętego oraz zapewniając ich, że zostanie z nimi aż do skończenia świata. Kierując się ku dolinie Cedronu oczom pątników ukazała się wspaniała panorama Świętego Miasta. Schodząc po zboczu wypełnionym największym żydowskim cmentarzem uczestnicy rozpamiętywali najpierw tajemnicę płaczu Jezusa nad Jerozolimą a następnie Jego modlitwę, konanie oraz zdradę i pojmanie w Ogrodzie Oliwnym. Z Doliny Cedronu procesja weszła przez bramę św. Szczepana w mury Starego Miasta. Historyczna brama Złota lub Piękna, przez którą Pan Jezus jako oczekiwany Mesjasz został uroczyście wprowadzony do świątyni, od XIV wieku jest zamurowana. Według miejscowej tradycji brama ta zostanie ponownie otwarta na przyjście Jezusa jako sędziego na końcu świata. Jerozolimska procesja zakończyła się przy bazylice św. Anny, obok Sadzawki Owczej. Zgromadzonym przy ołtarzu polowym uczestnikom procesji patriarcha Jerozolimy udzielił błogosławieństwa relikwiami Krzyża Świętego.
(opr. M.C. Paczkowski OFM)
