Józef Varakukala urodził się 25 lipca 1925 roku w Pooniar w indyjskim stanie Kerala na terenie diecezji Palai w rodzinie Dominika i Marii z domu Vettath. Oboje rodzice byli urzędnikami państwowymi. Miał pięciu braci i cztery siostry. Został ochrzczony 4 sierpnia 1925 roku w kościele pw. Matki Bożej w rodzinnej miejscowości. Tam też w 1936 r. przyjął sakrament bierzmowania.
Po ukończeniu gimnazjum prowadzonego przez Zgromadzenie Karmelitów Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej (CMI) w Mannanam w stanie Kerala wstąpił 14 października 1943 roku do nowicjatu tego zgromadzenia przyjmując zakonne imię Józef Ivans. Rok później, 15 października 1944, złożył pierwsze śluby zakonne, a 15 października 1948 r. śluby uroczyste. Święcenie kapłańskie przyjął 30 maja 1953 r. w Changanachery. W latach 1954-1960 studiował na uniwersytecie w Madras uzyskując magisterium z języka angielskiego i literatury angielskiej. W latach 1960-1976 wykładał język angielski w kolegium św. Józefa w Calicut w stanie Kerala prowadzonym przez jego zgromadzenie. Pełnił równocześnie funkcję kapelana katolickich studentów w tym kolegium.
W 1978 r. został wysłany przez przełożonych do pracy duszpasterskiej w diecezji Gary w Stanach Zjednoczonych, gdzie posługiwał do 1987 r. Był wikariuszem w trzech parafiach. Wykładał ponadto przez cztery lata teologię w gimnazjum diecezjalnym w Hammond w stanie Indiana. Gdy w roku 1982 uzyskał amerykańskie obywatelstwo, zrezygnował z dotychczasowego nazwiska Varakukala, zastępując je zakonnym imieniem Ivans.
Podczas pobytu na terenie diecezji Gary poznał polską wspólnotę karmelitów bosych w Munster i przez wiele lat utrzymywał z nią przyjacielskie relacje. Często odbywał tam swoje doroczne rekolekcje i dni skupienia. W 1987 r. zwrócił się do o. Benignusa Wanata, ówczesnego prowincjała Polskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych, z prośbą o pozwolenie wstąpienia w jej szeregi. Swoje pragnienie przejścia motywował słowami: „Co do powodu mego pragnienia wstąpienia do ojców karmelitów w Munster, to odczuwałem przez kilka ostatnich lat gorące przynaglenie, coś w rodzaju wewnętrznego głosu powołania, by poświęcić więcej czasu i wysiłku na pogłębienie i wzmożenie mego życia wewnętrznego. Ponadto byłem zżyty z karmelitami w przeciągu mego całego życia i spędziłem 44 lata jako syn Matki Bożej z Góry Karmel, czułem, że najlepszą drogą dla mnie w pracy nad odnowieniem i wzrostem mego własnego życia duchowego będzie przyłożenie się do bliższego studiowania i wierniejszego spełnienia – i to w atmosferze bardziej temu sprzyjającej aniżeli tam, w Indiach – karmelitańskiej duchowości tak, jak tego uczą św. Teresa i św. Jan od Krzyża, których dzieła o życiu modlitwy były zawsze moją ulubioną lekturą”.
Uzyskawszy stosowne pozwolenia obydwu przełożonych generalnych na przejście do karmelitów bosych, a także pozwolenie Kongregacji do spraw Kościołów Wschodnich na zmianę obrządku z syro-malabarskiego na łaciński, o. Józef rozpoczął we wspólnocie karmelitów bosych w Munster swój kanoniczny nowicjat przyjmując imię zakonne Józef od Matki Bożej Bolesnej. Profesję uroczystą w nowym zakonie złożył 19 marca 1995 r.
Otrzymawszy konwentualność w Munster pełnił funkcje asystenta angielskojęzycznej wspólnoty Świeckiego Karmelu, ponadto kapelana miejscowego szpitala i domów opieki społecznej. Od 5 marca 2011 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia przebywał w domu opieki w Hammond, prowadzonym przez polskie siostry albertynki. Prosząc przełożonego prowincjalnego o pozwolenie na pobyt poza klasztorem pisał: „Mam nadzieję, że przebywając tam, będę nadal mógł służyć Zakonowi i Kościołowi poprzez moją modlitwę, cierpliwe znoszenie chorób i słabości oraz służąc nadal kapłańską posługą siostrom albertynkom i przebywającym tam innym chorym i potrzebującym”. Zmarł w Hammond po długiej chorobie 18 września 2016 r. w wieku 91 lat.
Źródła: Akta personalne o. Józefa z Archiwum Prowincji i Kurii Prowincjalnej, Katalogi Prowincji, biograficzne notatki o. Józefa.
Opracował: o. Jerzy Zieliński OCD
Za: www.karmel.pl
