W Yogyakarcue zakończyło się Międzynarodowe Seminarium Teologiczne organizowane przez nasze Zgromadzenie.
Wzięło w nim udział także kilku sercanów z Polski: ks. Leszek Poleszak SCJ i ks. Krzysztof Napora SCJ – członkowie Międzynarodowej Komisji Teologicznej; ks. Artur Sanecki SCJ – radny generalny; pracujący w USA ks. Zbigniew Morawiec SCJ oraz ks. Radosław Warenda SCJ – wicesekretarz generalny, który odpowiadał za oprawę medialną tego wydarzenia. Poniżej prezentujemy list, jaki uczestnicy spotkania przesłali do członków naszego Zgromadzenia.
Drodzy Współbracia,
od 20 do 25 lipca 2017 r. byliśmy w Yogyakarcie (Indonezja) na seminarium teologicznym Zgromadzenia, które nosiło tytuł “Charyzmaty i pobożności: w stronę inkulturowanej tożsamości sercańskiej”. Na seminarium zgromadziło się ponad 50-ciu współbraci z ponad 20-stu krajów. To była doprawdy międzynarodowa grupa.
Podczas seminarium – wraz z konferencjami generalnymi, które odbyły się w Lizbonie (2008) pt. Theologia cordis, w Brusque pt. Missio cordis (2010) oraz w Taubaté (2014) pt. Anthropologia cordis – udało się pogłębić więź naszego charyzmatu z formami pobożności, które ten charyzmat wyrażają i nadają mu formę. Potwierdziliśmy bogactwo dziedzictwa duchowego o. Dehona, który musi być uaktualniany w nowych formach. Jednocześnie zrozumieliśmy, w jaki sposób nasza tożsamość musi wyrażać się, koniecznie w sposób, który pomoże nam pozostawać w kontakcie z różnymi formami społecznymi i kulturowymi, gdzie posługujemy.
Seminarium zostało przygotowane z pomocą kontynentalnych komisji teologicznych (niektóre powstały niedawno). Prezentacja każdego z kontynentów została opracowana w dużym stopniu w swoim kontekście kulturowym. Obok słuchania dyskusji i refleksji mieliśmy także okazję wziąć udział w ważnych kościelnie i kulturowo wydarzeniach: Msza z odnowieniem ślubów w scholastykacie; udział w balecie Ramayana przed hinduską świątynią Prambanan; wizyta w buddyjskiej świątyni Borobudur; pielgrzymka do sanktuarium Matki Bożej w Sendansono i tej, zbudowanej w stylu jawajskim, poświęconej Najświętszemu Sercu Jezusa w Ganjuran. Wszystko to było możliwe dzięki doskonałej organizacji i znakomitemu przyjęciu przez prowincję indonezyjską. Mamy wobec nich dług szczerej wdzięczności.
Zadaniem kontynentalnych komisji teologicznych było rozwijanie bogactwa intuicji tych dni. To jednak zakłada szersze zaangażowanie całego Zgromadzenia. Seminarium było tylko początkiem, aby wspólnoty lokalne, zespoły prowincjonalne, komisje różnych podmiotów mogły rozwijać to, co udało się nam wypracować w tych dniach. Rozpoczęta w Indonezji refleksja ma być wznawiana i pogłębiana. Na przykład: adoracja eucharystyczna, w czasie której stajemy przed obliczem Bożej miłości, oraz życie duchem wynagrodzenia, do którego wezwani są sercanie. Nasz charyzmat jest bogaty i aktualny. Obowiązkiem każdego z nas jest uczynić go żywym budując naszą tożsamość, którą musimy nieustannie pogłębiać i dawać świadectwo miłości, która wzbogaca jedność z Sercem Chrystusa, co przekłada się na wierną praktykę.
Z Yogyakarty wysyłamy pozdrowienia z życzeniami, aby nasze Sint Unum mogło codziennie rozwijać się coraz bardziej i abyśmy “z otwartym sercem i umysłem” mogli wprowadzać Królestwo Boże na ziemi.
Za: www.scj.pl.
