Relikwie św. Teresy z Lisieux będą obecne na środowej audiencji ogólnej papieża Franciszka 7 czerwca. Zapowiedział to ks. Olivier Ruffray, wikariusz generalny diecezji Bayeux i Lisieux, a zarazem administrator sanktuarium w Lisieux, w którym trwa obecnie jubileuszowy Rok św. Teresy, ogłoszony z okazji 150. rocznicy jej urodzin i setnej rocznicy jej beatyfikacji.
Relikwie będą mogły przybyć do Watykanu, gdyż w dniach 6-16 czerwca trwać będzie peregrynacja relikwii św. Teresy do Rzymu. Odbędzie się ona na zaproszenie prowadzonego przez jezuitów Papieskiego Kolegium „Russicum”, którego jest ona patronką. Powstało ono w 1929 roku decyzją papieża Piusa XI w obliczu wielkiego napływu do Rzymu emigrantów z bolszewickiej Rosji i wiadomości o prześladowaniach chrześcijan w tym kraju. Od początku podstawowym zadaniem uczelni było kształcenie księży katolickich, przede wszystkim obrządków wschodnich, z Rosji lub pochodzenia rosyjskiego i wschodniosłowiańskiego, a także studia w zakresie obrzędowości, duchowości i kultury wschodniej.
Najprawdopodobniej relikwiom św. Teresy będą towarzyszyć relikwie jej rodziców, św. Zelii i św. Ludwika Martin.
Odpowiedzialna za obchody jubileuszowe w sanktuarium w Lisieux Sonia Dumesnil przypomina, że w grudniu 2022 r. delegacja sanktuarium wręczyła papieżowi dwa listy, zawierające kilka propozycji: zaproszenie dla Franciszka do Lisieux, prośbę o ogłoszenie św. Teresy patronką wszystkich księży świata oraz prośbę o publikację listu apostolskiego związanego z jubileuszem terezjańskim.
„Ponieważ papież nie może przyjechać do Lisieux, więc Teresa przybywa na spotkanie z papieżem” – tłumaczy ks. Ruffray, odnosząc się do zaplanowanej na 23 września wizyty Franciszka w Marsylii, która będzie jedynym etepem jego pobytu we Francji.
Przyszła święta urodziła się jako Teresa Martin w 1873 roku w Alençon we Francji. Była najmłodszym z dziewięciorga dzieci (czworo z nich umarło jeszcze przed jej narodzinami). Z powodu przeszkód prawnych (zbyt młodego wieku) przyjęcie do nowicjatu wybłagała podczas audiencji u papieża Leona XIII, który obchodził 50-lecie kapłaństwa, na kolanach prosząc: „Ojcze Święty, pozwól, abym dla uczczenia Twego jubileuszu mogła wstąpić do Karmelu w piętnastym roku życia”. Co prawda papież, nie chcąc czynić wyjątku, nie zgodził się od razu na prośbę Teresy, ale rok później przyjęto ją do klasztoru.
Wstąpiła do Karmelu, w którym przebywały już dwie jej starsze siostry, a trzecia siostra wstąpiła tam po śmierci ojca, którym się opiekowała. W czasie krótkiego życia zakonnego, jako Teresa od Dzieciątka Jezus, doświadcza ogromnej radości z oddania się Bogu, ale też przeszła przez ciemności zwątpienia i próby wiary. Wiele przykrości wycierpiała ze strony innych karmelitanek. Zmarła na gruźlicę 30 września 1897 roku w wieku zaledwie 24 lat.
„Dzieje duszy” – pisane w ukryciu jako swego rodzaju autobiografia – wydane dopiero po śmierci, opisują drogę Teresy do świętości poprzez trudy codziennego życia, jakim towarzyszyło całkowite zaufanie woli Bożej. Będąc już karmelitanką, święta ciągle poszukiwała swojego osobistego powołania, które w końcu tak opisała: „Nareszcie znalazłam moje powołanie, moim powołaniem jest miłość. Tak, znalazłam swoje miejsce w Kościele. W sercu Kościoła, mojej Matki, będę Miłością, w ten sposób będę wszystkim i moje marzenie zostanie spełnione”. Świadectwo jej cierpień fizycznych i duchowych spisane zostały na łożu śmierci przez jej rodzoną siostrę i wydane jako „Żółty zeszyt”.
Chociaż św. Teresa od Dzieciątka Jezus żyła w klauzurowym klasztorze karmelitanek, jest patronką misji. W ten sposób ukazuje ona jak istotna w Kościele jest modlitwa i prymat życia duchowego nad aktywizmem. Nawet jeśli Kościół nie posiada bogatych środków do prowadzenia misji, dzięki wierze i modlitwie Ewangelia może skutecznie docierać do ludzi, którzy jej potrzebują. Papież Pius XI beatyfikował św. Teresę w 1923 roku, a kanonizował w dwa lata później. W 1927 roku została, obok św. Franciszka Ksawerego (który przemierzył jako misjonarz kilkanaście krajów, ochrzcił i katechizował setki tysięcy pogan), patronką misji. W 50 lat po śmierci została ogłoszona – obok św. Joanny d’Arc – główną patronką Francji, a w 100. rocznicę śmierci – doktorem Kościoła. Od 1994 roku jej doczesne szczątki peregrynują po całym świecie.
Kościół katolicki wspomina św. Teresę od Dzieciątka Jezus w dniu 1 października.
pb (KAI/I.Media) / Watykan
