Bangladesz jest najgęściej zaludnionym państwem świata. Na obszarze 147 tys. km2 żyje ponad 161 milionów ludzi. Dlatego niezwykle trudno wprowadzić tam skuteczny reżim sanitarny związany z pandemią koronawirusa.
Ojcowie Mariusz Pacuła SVD oraz Cyprian Pinto SVD pracują w Bangaldeszu od 2018 roku. Są pierwszymi i jak na razie jedynymi werbistami pracującymi w tym kraju. To najmłodsza misja Zgromadzenia.
Zostaliśmy zaskoczeni przez sytuację. To było bezprecedensowe doświadczenie dla nas wszystkich – pisze pochodzący z Indii o. Cyprian Pinto SVD. – Kościół Katolicki jako pierwszy ogłosił zawieszenie funkcjonowania wszystkich swoich instytucji. Tym samym zamknięto kościoły i stacje misyjne.
Pandemia koronawirusa rozpoczęła się w Bangladeszu w marcu 2020 roku. Pierwsze 3 przypadki zanotowano już 8 marca. Do końca miesiąca przyrost zachorowań był niewielki, ale już w kwietniu liczba zakażeń wzrosła drastycznie. 26 marca wprowadzono w kraju całkowitą kwarantannę. Początkowo miała trwać do 4 kwietnia, ale przedłużono ją do 30 maja.
Wraz z rozwojem pandemii rósł niepokój w społeczeństwie. Ten niepokój był niezwykle namacalny. Widzieliśmy to także wśród naszych wiernych, szczególnie w czasie obchodów Wielkiego Tygodnia – dodaje o. Pinto.
Werbiści prowadzą Parafię Niepokalanego Poczęcia Maryi w Chittagong, 3-milionowym mieście portowym. Jedna czwarta populacji miasta to niskoopłacani pracownicy fabryki tekstyliów oraz pracownicy dorywczy, którzy żyją z tego, co uda i mi się zarobić każdego dnia. To te grupy ludzi ucierpiały najbardziej w związku z sanitarnymi obostrzeniami wprowadzonymi przez rząd. Warto też pamiętać, że w Bangladeszu 25% ludzi żyje poniżej progu ubóstwa, co oznacza, że muszą egzystować za mniej niż 2 dolary dziennie.
W pierwszych tygodniach pandemii odmawialiśmy specjalną modlitwę o ochronę przed pandemią. Otrzymaliśmy ją z diecezji. Gdy zamknięcie kraju zaczęło się przedłużać, ludzie stawali się coraz bardziej niespokojni. Niektórzy zaczęli desperacko szukać jakiejkolwiek pomocy – pisze dalej o. Pinto. – 9 maja zdecydowaliśmy się wyjść z pomocą do potrzebujących. Razem z parafialną Radą Pastoralną wybraliśmy 50 rodzin, które najbardziej potrzebowały pomocy. Były to rodziny pracowników dorywczych, którzy z dnia na dzień stracili możliwość jakiegokolwiek zarobku. Dzięki wsparciu hojnych parafian dostarczyliśmy im żywność i drobną pomoc finansową. Mamy świadomość, że nasza pomoc była jak przysłowiowy wdowi grosz. Chcielibyśmy móc zrobić więcej.
Choć oficjalnie mówi się, że rozprzestrzenianie się koronawirusa w Bangladeszu jest pod kontrolą, to liczba przypadków zakażeń stale rośnie. Dlatego, jak przyznają nasi misjonarze, przyszłość jest niepewna.
Niepokoimy się, jaka przyszłość czeka ponad milionową grupę uchodźców Rohingya stłoczonych w obozie Cox’s Bazar. Wybuch niekontrolowanych zachorowań wśród nich jest bardzo prawdopodobny, tym bardziej, że zbliża się pora deszczów monsunowych – martwi się o. Pinto.
Cox’s Bazar został całkowicie zamknięty 9 kwietnia. Jakiekolwiek wyjścia czy wejścia do obozu są całkowicie zakazane.
Z kolei o. Mariusz Pacuła SVD mieszka obecnie w Noakhali na południowym-wschodzie kraju, gdzie kończy studiowanie lokalnego języka. W ostatniej relacji sprzed kilku tygodni pisał o zaledwie kilku przypadkach zakażeń koronawirusem w regionie, ale wpomniał że i tak sytuacja jest bardzo trudna. Oddziałom szpitalnym, gdzie przebywają pacjenci zakażeni koronawirusem, brakuje najbardziej podstawowych rzeczy, np. pościeli czy moskitier.
Gdy rozeszła się wieść o epidemii, duża część personelu szpitali nie stawiła się do pracy. Szpitale zamknięto głównie przez brak podstawowej ochrony osobistej pracowników – pisze o. Mariusz, który obecnie pełni funkcję przełożonego werbistowskiej misji w Bangladeszu. – Na leczenie przyjmuje się bardzo niewielu pacjentów, a ludzie ubodzy mają niewielkie szanse, by ktoś się nimi profesjonalnie zajął. Modlę się, by mieszkańcy Bangladeszu mieli siłę wszystko to przetrzymać.
13 czerwca liczba zakażeń koronawirusem w Bangladeszu przekroczyła całkowitą liczbę zakażeń w Chinach. 29 czerwca zanotowano rekordową liczbę 4014 dziennych zachorowań. 30 czerwca 2020 roku w kraju potwierdzono 145 483 przypadki zachorowań, z czego zmarło 1847 osób. 59 624 osoby wyzdrowiały.
Na podst. “Arnoldus Nota” (czerwiec 2020)
Za: www.werbisci.pl
