W Kancelarii Kongregacji ds. Kanonizacyjnych zostało oficjalnie złożone “Positio” Sługi Bożego ks. Elia Cominiego, kapłana salezjanina (Calvenzano, 7 maja 1910 – Salvaro, 1 października 1944).Fot.: ANS
“Positio” to dokument, który zaświadcza o heroiczności życia i cnót Sługi Bożego; obejmuje on dwa wielkie tomy, z których pierwszy liczy 590 stron, a drugi – 1.130 stron z dołączonymi ośmioma tablicami.
W ten sposób zakończył się długi okres pracy, zapoczątkowanej przez
Postulatora Generalnego – ks. Luigiego Fiorę w dniu 28 marca 1992 roku.
Kilka miesięcy potem Postulatorem Generalnym został ks. Pasquale
Liberatore, podczas gdy swoje zadanie jako Wicepostulator realizował
nadal ks. Rino Germani. Etap diecezjalny procesu został przeprowadzony
przez Kurię w Bolonii, a liczył 60 sesji od 1995 do 2001 roku; w tym
czasie zostało przesłuchanych 48 świadków, a wśród nich ks. Angelo
Viganň i ks. Giorgio Zanardini.
Po przekazaniu Akt do Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, ks. Germani
wykonał olbrzymią pracę związaną z opracowaniem “Positio”, co uczynił
pod kierunkiem Relatora Procesu – ojca Cristoforo Bove, O.F.M. Conv., i
Postulatora Generalnego – ks. Enrico dal Covolo.
Chociaż nie mamy tu do czynienia z procesem męczeństwa, to jednak
najbardziej znanym wydarzeniem z życia ks. Elia Cominiego jest jego
heroiczna śmierć. Wraz z ojcem Martino Capellim, zakonnikiem ze
zgromadzenia dehonianów, ks. Elia był torturowany przez nazistów,
ponieważ był uważany za “szpiega” partyzantów. Obaj zrezygnowali z
wolności, aby pozostać z innymi 67 osobami, które zostały aresztowane.
“Albo uwolnią wszystkich, albo nikogo” – powtarzali obaj kapłani. Przed
rozstrzelaniem ks. Elia i ojciec Martino, podobnie jak bp Versiglia i
ks. Caravario, wzajemnie się wyspowiadali. Następnie ks. Elia
wypowiedział głośno formułę absolucji względem pozostałych więźniów.
Jego ciało zostało potem wrzucone do Renu.
