W niedzielę 8 maja o godz. 21.05 Polskie Radio program 1 nada sztukę prof. Kazimierza Brauna „Mój syn Maksymilian”. W rolach głównych wystąpią: Danuta Szaflarska i Adam Woronowicz. Spektakl wyreżyserował Wojciech Markiewicz z okazji trwającego w Polsce Roku św. Maksymiliana, ogłoszonego przez Senat RP.
„Mój syn, Maksymilian. Rzecz o Maksymilianie Marii Kolbem i jego
matce, Mariannie Kolbowej" to biograficzny dramat o św. Maksymilianie oparty o
listy pomiędzy nim a jego matką Marianną Kolbową.
W grudniu 1941 r., a więc po męczeńskiej śmierci syna w
niemieckim obozie koncentracyjnym w Auschwitz, Marianna przywozi do
Niepokalanowa otrzymane od niego przez wiele lat listy – na przechowanie.
Otrzymuje do przejrzenia w jego celi swoje listy do niego. Czytając je, widzi
piszącego je syna. Dialoguje z nim w myśli. Kilka razy narzuca się jej
wyobraźni obraz jego aresztowania, właśnie w tej celi. Matka słucha następnie
odczytanego jej przez braci franciszkanów opisu śmierci i męczeństwa ojca
Maksymiliana.
Danuta Szaflarska jest znaną i lubianą aktorką, nestorką
polskiego kina. Laureatką wielu nagród filmowych i teatralnych. Uczestniczką
Powstania Warszawskiego.
Adam Woronowicz to aktor teatralny i filmowy. Występował w Teatrze
Rozmaitości w Warszawie, a obecnie aktor stołecznego Teatru Powszechnego. Grał
m.in. rolę tytułową w filmie „Popiełuszko. Wolność jest w nas".
Autor dramatów o św. Maksymilianie prof. dr hab. Kazimierz Braun
(ur. 1936) – reżyser teatralny, specjalista od Norwida i Różewicza, teatrolog,
krytyk teatralny, prozaik, dramaturg i tłumacz.
Studiował polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w
Poznaniu oraz reżyserię w PWST w Warszawie. Doktorat uzyskał na Uniwersytecie
Poznańskim, habilitował się na Uniwersytecie Wrocławskim, a następnie również w
warszawskiej PWST.
Jest autorem licznych publikacji z dziedziny historii teatru,
dramatów i powieści. Jego najsłynniejsze prace naukowe to m.in. „Teatr
wspólnoty" (1972), „Nowy teatr na świecie" (1975), „Przestrzeń teatralna"
(1982), „Wielka reforma teatru w Europie" (1984) i „Krótka historia teatru
amerykańskiego" (2005).
Debiutował w teatrze Wybrzeże. Reżyserował w teatrach Warszawy,
Torunia, Łodzi, Krakowa i Lublina, ale także w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie,
Irlandii i Niemczech. Prowadził Teatr im. J. Osterwy w Lublinie (1967-1974), a
w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu był dyrektorem i kierownikiem artystycznym
(1975-1984).
Po tym, jak w 1984 roku z powodu działalności opozycyjnej
odsunięty został od kierowania teatrem oraz prowadzenia wykładów, wyjechał do
Stanów Zjednoczonych. Tam też mieszka i pracuje, reżyserując i wykładając,
m.in. na New York University w Nowym Jorku, University of California w Santa
Cruz i Uniwersytecie Stanu Nowy Jork w Buffalo.
Napisał ponad 30 książek, wśród których są prace naukowe i
powieści i powieści publikowane po polsku, angielsku i czesku. Otrzymał szereg
nagród artystycznych, literackich i naukowych, m.in. fundacji Guggenheima,
Fulbrighta i Turzańskich oraz Fundacji Japońskiej.
