Franciszek
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNICZEK XV KAPITUŁY GENERALNEJ WYBORCZEJ UNII ŚWIĘTEJ KATARZYNY ZE SIENY, MISJONAREK SZKOŁY
Rzym, Sala Klementyńska, 04 stycznia 2025 r.
Drogie siostry, dziękuję za przybycie!
Cieszę się, że mogę spotkać się z wami z okazji waszej Kapituły Generalnej oraz stulecia założenia Unii Świętej Katarzyny ze Sieny, Misjonarek Szkoły. Szkoła to misja – nie zapominajcie o tym!
Wybrałyście wymagający temat na wasze spotkania: „Zrozumieć teraźniejszość, aby wspólnie pojąć przyszłość Unii w drodze z Kościołem”. Zrozumieć teraźniejszość, pojąć ją, aby zrozumieć przyszłość; w drodze, nie w miejscu – ci, którzy stoją w miejscu, są martwi! – w drodze z Kościołem. To piękne! Temat ten wpisuje się w dziedzictwo, jakie pozostawiła wam Czcigodna Luigia Tincani, która wskazywała na potrzebę twórczego odpowiadania na pytania współczesnych mężczyzn i kobiet, zwłaszcza tych obojętnych wobec wiary i dalekich od Kościoła, poprzez promowanie chrześcijańskiego humanizmu. Aby to osiągnąć, wasza założycielka zaproponowała trzy postawy, które Św. Jan Paweł II streścił następująco: «Stałe dążenie do świętości, solidne przygotowanie teologiczne i zawodowe oraz życzliwy i serdeczny styl życia wobec wszystkich, a zwłaszcza wobec młodych» (Przemówienie do Unii Św. Katarzyny ze Sieny Misjonarek Szkoły, 2 stycznia 1995 r.). Podoba mi się ten „styl życia życzliwy i serdeczny”. Zdarzało mi się spotykać zakonnice o twarzach „kwaśnych”, co nie jest życzliwe i nie pomaga przyciągać ludzi. Ocet jest paskudny, a siostry o twarzach jak ocet – lepiej nie mówić! Krótko mówiąc: świętość, przygotowanie i życzliwość – tego od was oczekuję.
Pierwsze: świętość. To słowo, które może przerażać, do tego stopnia, że często trudno nam je zastosować do siebie samych. A jednak jest to powołanie wspólne dla nas wszystkich (por. Sobór Watykański II, Konst. dogm. Lumen gentium, 40) i podstawowy cel naszego życia. Ale świętość jest radością, przyciąga i daje duchową radość. Oczywiście, nie jest łatwo osiągnąć świętość, ale z łaską Bożą możemy ją osiągnąć. Jakże ważna jest ta misja dziś, zwłaszcza wobec młodych! Wy, jako osoby konsekrowane, realizujecie ją przede wszystkim przez naśladownictwo Chrystusa, poprzez profesję rad ewangelicznych, życie sakramentalne, codzienne słuchanie i medytację Słowa Bożego, modlitwę i życie wspólnotowe (por. tamże, 44), zgodnie z dominikańskim mottem: „Contemplata aliis tradere”. Bądźcie mocno zakorzenione w tych fundamentach, aby wasz apostolat był solidny i owocny. Żeby „tradere”innym, trzeba mówić dobrze, życzliwie. Istnieje wielki wróg tego – plotki. Proszę, unikajcie plotek. Plotki zabijają, zatruwają. Proszę, zero plotek między wami, zero! Idźmy dalej i zero plotek.
Przejdźmy do drugiej postawy: przygotowanie. Można by powiedzieć, używając współczesnego terminu, „profesjonalizm”, ale nie w ograniczonym sensie skuteczności funkcjonalnej, lecz w ewangelicznym znaczeniu poświęcenia, realizowanego przez nieustanne zgłębianie wiedzy i umiejętności, osobistą refleksję i braterską wymianę myśli na temat zdobytych prawd, przez aktualizację metod dydaktycznych i komunikacyjnych, aby przyswajać «wszystko, co dobre w dzisiejszym dynamizmie społecznym» (Sobór Watykański II, Konst. past. Gaudium et spes, 42), z otwartością i dialogiem ze wszystkimi. Pan Jezus ukazywał nam, że rozmawiał ze wszystkimi, z wyjątkiem… Była jedna osoba, z którą Pan nigdy nie rozmawiał: diabeł. A kiedy diabeł podszedł, aby zadać mu pytania, Pan nie dialogował z nim. Odpowiedział mu Słowem Bożym, Pismem Świętym. Proszę, rozmawiajcie ze wszystkimi, z wyjątkiem diabła. Diabeł przychodzi do wspólnoty, patrzy na zazdrość, te wszystkie ludzkie rzeczy – nie tylko kobiece, ale wszystkich ludzi – i tam działa. Z diabłem się nie rozmawia. Zrozumiałyście? Z diabłem się nie rozmawia.
Bądźcie zwiastunkami życzliwości, która jest darem Ducha Świętego, oraz radości, przeżywając każde spotkanie z uznaniem i szacunkiem dla unikalności drugiego człowieka.
Drogie siostry, dziękuję wam za waszą pracę, zwłaszcza w dziedzinie młodzieży! Widzę, że brakuje młodych sióstr… Ile macie nowicjuszek na świecie? [odpowiadają: „Około dziesięciu”]. To mało. Poszukujcie powołań, starajcie się! Kontynuujcie swoją pracę z otwartością i odwagą, które was cechują, gotowe do odnowy tam, gdzie to konieczne, ze świętością życia, dobrym przygotowaniem i życzliwością. Błogosławię wam i modlę się za was. I proszę was, nie zapominajcie modlić się za mnie.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
