Jan Paweł II
NIE LĘKAJCIE SIĘ DAWAĆ ŚWIADECTWA STYLOWI ŻYCIA, KTÓRY BYŁ WŁAŚCIWY FRANCISZKOWI. POZDROWIENIA DLA „MŁODZIEŻY FRANCISZKAŃSKIEJ” Z SYCYLII
Rzym, 29 października 1981 r.
Najdroższa Młodzieży!
Miło mi przyjąć was wszystkich, należących do „Młodzieży Franciszkańskiej” na Sycylii i serdecznie powitać was oraz Braci Mniejszych Konwentualnych, którzy wam towarzyszą w tym spotkaniu w przeddzień Zgromadzenia Krajowego w Asyżu.
Wiem, że w różnych miejscach na Sycylii, w których działacie, urzeczywistniacie ciekawą drogę wiary i formacji franciszkańskiej, czerpiąc inspirację w szczególności z duchowości bł. Maksymiliana Kolbego, w podwójną rocznicę: 40 śmierci i 10 jego wyniesienia do czci ołtarzy. Wiem, że jesteście zaangażowani w katechizacji i w różnych dziełach awansu społecznego.
Gratuluję wam szczerze nie tylko tego, że zasilacie te ideały, starając się wprowadzać je w praktykę, lecz także tego, że czyniąc to, jesteście siłą dla Kościoła i dajecie pewne gwarancje dla przyszłości świata. Wasze poświęcenie się dla braci jest znakiem, że mimo tylu cieni, na świecie jaśnieje światło, dobra woła przezwycięża gnuśność i wzmacniają się przesłanki dla nowego humanizmu, który pozwoli odnaleźć wartości miłości, przyjaźni, modlitwy i kontemplacji: wszystkie te cechy, które były znakami charakterystycznymi Biedaczyny z Asyżu i tych, którzy jak wy idą dzisiaj śladami jego urzekającej przygody, w osiem wieków od jego narodzin.
Czerpiąc inspirację z seraficznej postaci Franciszka, nie lękajcie się dawać świadectwa zawsze i wszędzie temu stylowi życia, który był właściwy Świętemu i który przez wieki pozostał charakterystyczny dla nadzwyczajnego kierunku ubóstwa ewangelicznego, pokory i anty konformizmu; i wyróżnia się także przez dostojną prostotę osobistą, przez szacunek wobec brata i przez wierną wspólnotę z Kościołem.
Od dnia, w którym Ukrzyżowany Chrystus z Kaplicy św. Damiana powiedział do młodego Franciszka: „Idź i napraw mój Kościół”[1], stał się nieustraszonym obrońcą i odnowicielem Kościoła swojego czasu. Również wy czyńcie to samo, krocząc wytyczoną przez niego drogą. W czasie pobytu w Asyżu odnówcie wasze dobre postanowienia; i raz zahartowani u źródeł inspiracji franciszkańskiej, zanieście do swoich domów, do swoich stowarzyszeń przykład dobroci i świadectwo waszej pewności chrześcijańskiej.
Niech wam zawsze towarzyszy moje specjalne Błogosławieństwo Apostolskie, którego chętnie udzielam wam i waszym drogim.
(aj)
[1] Thiomae a Celano, Vita II, n. 10
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski
