Home DokumentyPolskie dokumenty o życiu konsekrowanymSympozja IV Konferencji życia konsekrowanego w Polsce2000: Częstochowa "Rozpoznać czas nawiedzenia" Nowak Stanisław Abp, Rozważanie podczas Apelu Jasnogórskiego

Nowak Stanisław Abp, Rozważanie podczas Apelu Jasnogórskiego

Redakcja

 

Abp Stanisław Nowak, Metropolita Częstochowski

ROZWAŻANIE PODCZAS APELU JASNOGÓRSKIEGO

Jasna Góra, 04 maja 2000 r.

 

Maryjo, Królowo Polski, sławna w cudownym wizerunku na Jasnej Górze! Przychodzą dziś do Ciebie osoby życia konsekrowanego ze swoim najwyższym po Ojcu świętym przełożonym, prefektem Kongregacji do Spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, kardynałem Eduardo Martinezem Somalo.

Ty jesteś najpiękniejszym po Chrystusie obrazem Boga. W Twojej ikonie chcą oni oglądać blask Bożego piękna, które w niezwykły sposób ukazało się na obliczu Chrystusa w czasie przemienienia na górze. Ty jesteś także wizerunkiem Kościoła – Oblubienicy bez zmarszczki i skazy. Tego Kościoła, który naśladując Ciebie, zachowuje dziewiczo nienaruszoną wiarę, mocną nadzieję i miłość. Wyznajemy, że Ty zawsze czyniłaś wolę Ojca, żyjąc nieustannie swoim oddaniem, które się objawiło w dniu zwiastowania i w całym życiu. Ty, posłuszna aż do granic trwania pod krzyżem – ukazujesz nam, jak wzniosłe jest posłuszeństwo, przez które Syn Twój odkupił świat. Ty, Dziewica Niepokalana i Matka, objawiłaś swoim życiem doskonałość dziewiczej miłości, a zarazem będąc Matką Syna Bożego i ludzkości, wskazujesz, jak płodne jest dla świata dziewictwo poświęcone Bogu. Ty, która umiałaś żyć ubogo i cicho w szarości życia codziennego – dajesz nam wzór, jak mężnie pokonywać różnego rodzaju trudności, jakie się piętrzą przed tymi, którzy chcą być ubodzy na podobieństwo Twojego Syna w zmaterializowanym świecie.

Maryjo, Patronko i najlepsza Matko, która od wieków do cichych murów pustelni, klasztorów i domów życia zakonnego i apostolskiego, a także mieszkań ludzi świeckiej konsekracji prowadziłaś dusze szukające Boga całą swoją istotą, całym sercem i całym umysłem – stajemy dziś przed Tobą z potrójnym słowem:

jestem przy Tobie,
pamiętam,
czuwam.

Te trzy słowa osoby życia konsekrowanego pragną wypowiedzieć w czasie tego kongresu ze szczególną powagą. Stają przecież na progu nowego tysiąclecia chrześcijaństwa. Życie konsekrowane jest szczególnie intensywnym życiem dla Boga i w Bogu. Osoby konsekrowane każdą cząstką swojej istoty chcą być przynależnością, bliskością i intymnością wobec Boga. Wołają więc dziś do Ciebie: jesteśmy przy Tobie w Twoim trwaniu przy Bogu i w Twoim życiu Jezusem. Chcemy być blisko Boga za każdą cenę, nawet za cenę śmierci.

Osoby żyjące życiem zakonnym, apostolskim i konsekrowanym w swej Bogu poświęconej świeckości – trwają w przeżywaniu tego, że są w wiecznej pamięci Boga. W Nim tylko pokładają nadzieję. Żyją na świecie, ale nie chcą być z tego świata. Wypowiadają więc przed Tobą, Maryjo, Matko nadziei, wolę pamięci o Bogu i Jego obietnicach. Chcą być znakiem nadziei i oparciem dla świata, który gubi się w beznadziei i pogrąża w rozpaczy. W ich egzystencji zawiera się wołanie do wszystkich: “Jest Bóg, jest sens, jest życie wieczne, którego przedsmak już tu na ziemi kosztujemy w kontemplacji i pokucie. Chcemy być świadkami Twoimi na zawsze”.

Ludzie żyjący konsekracją – jak poucza adhortacja Vita consecrata – są wyznaniem Trójcy Przenajświętszej, znakiem braterstwa międzyludzkiego i objawieniem Bożej miłości w świecie przez ciągle objawiający się czyn dobroci, ekspiacji za grzechy, apostolstwa. Chcą oni dziś przed Tobą, Maryjo, Matko pięknej miłości, wypowiedzieć Bogu mocne przyrzeczenie: czuwam. Wielkie to i trudne słowo. Oznacza zdecydowane pragnienie, natężenie woli, energię ducha, by zawsze pełnić wolę Bożą. Czuwam i pragnę czuwać – modlił się tu, na Jasnej Górze, tyle razy Ojciec święty Jan Paweł II. Wyrażał w tym najświętszą miłość i oddanie się Bogu i jakąś wielką konsekrację samego siebie dla Kościoła i ludzkości.

Maryjo, Królowo osób konsekrowanych! Dziś wołamy wszyscy do Ciebie: zachowaj świętość stanu zakonnego, apostolskiego i konsekrowanego w świecie. Konsekrowani są światu koniecznie potrzebni. Świat byłby bez nich bardzo biedny i staczałby się ku rozpaczy. Niech nie braknie powołań klauzurowych, kontemplacyjnych, apostolskich świeckich. Daj nam świętych zakonników i zakonnice. Daj nam prawdziwych braci i siostry ludzi, zwłaszcza cierpiących, ubogich i zniewolonych. Daj nam żyjących świadków Ewangelii. Niech będą do Ciebie podobni. “Niech podążają radośnie, wraz z wszystkimi braćmi i siostrami, ku niebieskiej Ojczyźnie i ku światłu, które nie zna zmierzchu” (VC 112).

Polecamy Ci, nasza Matko, osobę Ojca świętego, obecnego tu kardynała Martineza Somalo, cały Kościół święty, przełożonych zakonów i odpowiedzialnych instytutów, rzesze sióstr i braci zakonnych, kapłanów pracujących na różnych odcinkach życia. Polecamy Ci klasztory, pustelnie, domy zakonne i miejsca pracy ludzi żyjących konsekracją; zawierzamy nowicjaty i postulaty. Za Ojcem świętym modlimy się dziś bardzo gorąco:

“Maryjo, wizerunku Kościoła – Oblubienicy bez zmarszczki i skazy, która naśladując Ciebie “zachowuje dziewiczo nienaruszoną wiarę, mocną nadzieję i szczerą miłość” – wspomagaj osoby konsekrowane w ich dążeniu do wieczystej i jedynej szczęśliwości” (VC 112). W dniu wspomnienia świętego Floriana, patrona strażaków, polecamy Ci, Matko nasza, rzesze polskich strażaków, wiernych Kościołowi i człowiekowi. Błagamy Cię także, chroń nas od zarazy, głodu, ognia i wojny.

“Ty, coś płomieni innych nie znała,
Tylko miłością Bożą pałała,
Spraw, niechaj pożar dom nasz omija”

Archiwum KWPZM

SERWIS INFORMACYJNY KONFERENCJI WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH W POLSCE

Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zgoda