Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył Orderem Odrodzenia Polski dominikanów: o. Jana Andrzeja Kłoczowskiego – Krzyżem Komandorskim i o. Tomasza Pawłowskiego – Krzyżem Kawalerskim.
Uroczystość odbyła się 30 czerwca w Warszawie. Odznaczenia dla działaczy opozycji demokratycznej związanych ze Studenckim Komitetem Solidarności w Krakowie oraz Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWA przyznane zostały „za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce i za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej”.
Zwracając się do zebranych prezydent Kaczyński wyraził radość, że skończył się już czas zapomnienia o działaczach opozycyjnych. – Sądzę, że czas, w którym państwa działalność była niedoceniana, wręcz zapomniana skończył się nie tylko przejściowo, ale na zawsze – powiedział.
Prezydent zaznaczył, że opozycyjna działalność SKS-u i Grupy NOWEJ „to była wielka rzecz, to było otwarcie w szczególności oczu wielu polskich inteligentów na ówczesną rzeczywistość”. – To było poszerzenie horyzontów, jeżeli chodzi o życie intelektualne. I w końcu był to cichy front ludzi, którzy na co dzień żyli normalnym życiem, a dodatkowo, można powiedzieć, bez żadnej dla siebie korzyści, prowadzili tą wspaniałą działalność – zauważył prezydent .
Lech Kaczyński podkreślił, że w opozycyjną działalność w latach osiemdziesiątych zaangażowanych było znacznie więcej niż kilkaset osób. – Kilkaset osób to mit, kilka tysięcy, co najmniej to prawda, a w warunkach totalitaryzmu to nie jest mało, to stworzyło nową jakość, zapalnik, z którego zrodziła się „Solidarność” – dodał.
Dominikanin o. Tomasz Pawłowski urodził się 18 stycznia 1927 roku w Poznaniu. Do zakonu wstąpił w 1949 r. Był pierwszym duszpasterzem akademickim krakowskiej „Beczki”, którą kierował przez 20 lat. Jego najbliższym współpracownikiem i następcą był o. Jan Andrzej Kłoczowski. W latach 70-tych i 80-tych "Beczka" angażowała się intensywnie w życie społeczne i polityczne kraju. Z inicjatywy kard. Karola Wojtyły i pod jego opieką, w "Beczce" odbywały się wykłady nielegalnego Latającego Uniwersytetu, stworzonego przez niezależne środowiska inteligenckie w Warszawie, Krakowie i kilku innych miastach.
O. Jan Andrzej Kłoczowski urodził się 5 lipca 1937 w Warszawie. Z wykształcenia jest historykiem sztuki. W 1960 ukończył studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, pracował jako asystent w Katedrze Historii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1963 wstąpił do zakonu dominikanów. Po ukończeniu nowicjatu odbył studia teologiczne i filozoficzne. W latach 1966-1971 uczestniczył w seminarium ks. prof. Mariana Jaworskiego, po ukończeniu którego przyznano mu tytuł lektora teologii. W 1975 r. obronił pracę doktorską na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL. W latach 1970-1986 był duszpasterzem krakowskiego duszpasterstwa akademickiego "Beczka".
Jest wykładowcą w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie oraz filozofii i fenomenologii religii w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 1990 obronił rozprawę habilitacyjną na Wydziale Filozoficznym PAT. Otrzymał nominację na stanowisko kierownika Katedry Filozofii Religii na Wydziale Filozoficznym PAT. Jest profesorem zwyczajnym PAT. Od 1990 pełnił funkcję regensa Polskiej Prowincji Dominikanów, w latach 1990-1998 był rektorem Kolegium Filozoficzno-Teologicznego Dominikanów w Krakowie.
W latach 1973-1993 członek zespołu redakcyjnego miesięcznika W drodze, w latach 1992-1996 członek redakcji miesięcznika Znak, od 1997 redaktor Logos i Ethos. Zasiadał w Komisji Filozofii i Teologii Komitetu Badań Naukowych. Jest autorem licznych prac z dziedziny filozofii, religii i teologii, m.in. Człowiek Bogiem człowieka, Pytania do Junga, Skandal historyczności. Od kilkunastu lat w każdą niedzielę w południe odprawia tzw. Dwunastkę, mszę z "kazaniem filozoficznym", na której gromadzą się tłumy krakowian.
Ponieważ o. Kłoczowski nie mógł uczestniczyć w uroczystości w Pałacu Prezydenckim, odznaczenie zostanie mu wręczone w innym czasie.
