‘Piętnastolatkowie’ w Rzymie

Dla upamiętnienia 15 rocznicy święceń kapłańskich, 9 współbraci z obu polskich Prowincji Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego udało się do Rzymu, by śladami swego Założyciela, św. Wincentego Pallottiego, odbyć rekolekcje kursowe, odświeżając tym samym swoją znajomość pallotyńskich korzeni i źródeł apostolskiego charyzmatu Stowarzyszenia.
Po piętnastu latach, od poniedziałku 1 czerwca do piątku 5 czerwca 2009 r., 9 spośród 16 wyświęconych w 1994 r. współbraci pallotynów z polskich Prowincji Chrystusa Króla i Zwiastowania Pańskiego przebywało w Rzymie w Domu Prowincjalnym włoskiej Prowincji pw. Królowej Apostołów przy Via Guiseppe Ferrari, służącym również za „Wieczernik” czyli Międzynarodowe Centrum formacji pallotyńskiej („Cenacolo”: Centro Internazionale di Formazione pallottina).

W tym czasie powrotu do korzeni pallotyńskiego powołania, przemierzali ulicami Wiecznego Miasta śladami Ojca Założyciela. Te nietypowe, trzydniowe w sensie ścisłym, rekolekcje kursowe poprowadził dla całej grupy ks. Stanisław Stawicki, członek Regii Świętej Rodziny, aktualnie oddelegowany do pracy formacyjnej w Sekretariacie Generalnym SAC w Rzymie.

Pierwszy rekolekcyjny dzień poświęcony był – z racji dobiegającego już końca jubileuszowego Roku Świętego Pawła – odwiedzeniu miejsc, które zgodnie z tradycją związane są z rzymskim pobytem i męczeństwem Apostoła Narodów. Odwiedziny te krzyżowały się wielokrotnie z miejscami i uliczkami, którymi w swoim czasie przemierzał Rzym, św. Wincenty Pallotti. Na zakończenie tego dnia, w krótkiej wieczornej konferencji zatytułowanej „Pallotti w szkole Pawłowej”, ks. Stanisław Stawicki ukazał więc, jak wiele wspólnego łączy św. Pawła i św. Wincentego Pallottiego. Zakończeniem pierwszego dnia modlitwy i refleksji była wspólnie sprawowana msza św. w kościele parafialnym pw. Królowej Apostołów i wieczorna rekreacja, przygotowana przez rektora goszczącej nas wspólnoty, ks. Nicola Gallucci.

Dzień drugi był poświęcony odwiedzeniu miejsc ściśle związanych z życiem i charyzmatem Ojca Założyciela. Po długiej wędrówce uliczkami Wiecznego Miasta, współbracia dotarli do San Salvatore in Onda, czyli Domu Generalnego. Tu nastąpiło swoiste „zjednoczenie” pokoleń, gdyż wieczorną mszę św., pod przewodnictwem ks. wicegenerała Zenona Hanasa, wspólnie koncelebrowali najmłodsi tegoroczni Współbracia-noprezbiterzy, piętnastoletni jubilaci oraz członkowie Wspólnoty zamieszkującej Dom Generalny wraz ze studentami. We mszy św. uczestniczyły jeszcze siostry Pallotynki z Polski oraz tzw. „rzymskie”, wraz z osobami świeckimi należącymi do Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.

Dzień trzeci, choć nie do końca zaplanowany w tym duchu, okazał się mieć charakter na wskroś misyjny. Wczesnym świtem współbracia „Piętnastolatkowie” udali się do Bazyliki św. Piotra, by wspólnie przeżyć Eucharystię w Krypcie św. Piotra, nieopodal grobowca Sługi Bożego Jana Pawła II. Okazało się, że mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks. bp. Jan Ozga z Kamerunu. Następnie po mszy św., udali się najpierw do kościoła św. Sylwestra (San Silvestro in Capite), należącego do Prowincji Irlandzkiej. To w przyległym do tegoż kościoła domu, miała miejsce III Kapituła Generalna, która dokładnie 100 lat temu podzieliła „najmniejsze” Stowarzyszenie, wtedy jeszcze „pobożne” (Pia Società delle Missioni), na Prowincje. Uczestniczyło w niej 19 ojców kapitulnych. Rzeczywistość polska (Jajkowce i Wadowice), dostała się bezpośrednio pod skrzydła Zarządu Generalnego.

Następnym punktem „misyjnego dnia” rekolekcji rzymskich stało się nawiedzenie Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, gdzie przyjął i oprowadził współbraci po „swojej dykasterii” ks. Tadeusz Wojda SAC.

Pielgrzymkę i rekolekcyjno-jubileuszowy czas, przeżyty nie tylko w duchu charyzmatu św. Wincentego Pallottiego, ale także w jego bezpośredniej bliskości, zakończyło wspólnie „kursowe spotkanie” w jednym z uroczych i zacisznych miejsc rzymskiego Zatybrza, zapewne równie dobrze znanego Ojcu Założycielowi.

W 1994 r., sakrament święceń przyjęło 16 pallotynów. Wszyscy do dziś trwają w kapłaństwie. Dlatego pobyt w Rzymie 9 spośród nich oraz zjednoczonych z nimi duchowo pozostałych współbraci spełnił nie tylko zamiar odbycia „jubileuszowych rekolekcji”, ale przede wszystkim nabrał charakteru swoistego wyrazu wdzięczności wobec Boga oraz wszystkich ludzi, którzy stanęli na drodze powołania „Piętnastolatków” i przyczynili się do rozwoju, pogłębienia i utrwalenia ich kapłańskiej i pallotyńskiej drogi życia.

Ks. Piotr Jan Karp SAC