10 listopada na cmentarzu Czerniakowskim w Warszawie bernardyni pożegnali swojego współbrata o. Eligiusza Zapałę. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył bp Marian Duś w asyście ponad 40 kapłanów.W uroczystościach wzięła udział rodzina zmarłego, przedstawiciele klasztorów bernardyńskich w Polsce z prowincjałem o. Czesławem Gnieckim OFM i wierni warszawskiej parafii.
Józef Zapała urodził się 23 września 1949 roku w Lubomierzu, w ówczesnym województwie nowosądeckim, w archidiecezji krakowskiej.
W roku 1969 wstąpił do zakonu bernardynów. Po studiach filozoficzno-teologicznych w Krakowie, w 1974 roku składa uroczystą profesję zakonną. Święcenia kapłąńskie przyjął 23 czerwca 1976 roku w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Jego życie zakonne i duszpastertwo związane było z czterema klasztorami: Leżajskiem – gdzie niezwykle ofiarnie oddawał się pracy katechetycznej, Zakopanem – gdzie był gwardianem i proboszczem, z Piotrkowem Trybunalskim – gdzie pełnił funkcję zastępcy przełożonego, później gwardiana i w końcu z Warszawą – gdzie oprócz bieżących obowiązków klasztornych pełnił funkcję rekolekcjonisty i misjonarza ludowego.
"Był dobrym, wytrawnym kaznodzieją – wspomina o. Kazimierz Kowalski. – Ja w tej chwili nie dysponuje ścisłymi danymi. Ale pamiętam, kiedy tak próbowaliśmy zsumować ilość przeprowadzonych misji i rekolekcji, to zamyka się ona mniej więcej w liczbie sześciuset".
"Pracy nigdy nie unikał – mówił o. Kowalski. – Miał kapitalne powiedzonka góralskie, dobry humor, cięty dowcip, to wszystko sprawiało, że był duszą wspólnotowego życia w klasztorze".
Chorował na serce, umarł nagle 7 listopada 2010 roku, w warszawskim klasztorze bernardynów, na Czerniakowie.
red.
