W Rodzinie Salezjańskiej, podobnie jak w całym Kościele Powszechnym, z upływem lat zwiększał się wkład świeckich w ewangelizację i wzrosła ich odpowiedzialność za misje. Przykładem w tym względzie jest “Comunità della Missione di Don Bosco” (CMB), wspólnota założona i składająca się z osób świeckich, z której trzy w tym roku weszły w skład członków 142. Wyprawy Misyjnej.
Panna Covito, która zdobyła dyplom z socjologii, mająca spore doświadczenie na polu pracy z niepełnosprawnymi, przebywała już w Angoli w ramach działalności „Volontariato Internazionale per lo Sviluppo" (VIS). Po dwuletnim pobycie w Brazylii poszukiwała swojego powołania: „Poszukuję powołania świeckiego, z rolą i charyzmatem, jakie Kościół proponuje świeckim, ukierunkowanego na życie, które skupia się na modlitwie, indywidualnej i wspólnotowej, i zaangażowaniu w ramach Kościołów lokalnych. Najlepszą formą byłaby ta – pisze – już istniejąca, związana z pewnym typem doświadczenia, małymi wspólnotami, które realizują misję duszpasterską wspólnie z parafiami i innymi wspólnotami, odpowiednio do miejsc i panujących warunków".
Pociągnięta przez świat młodzieżowy, po nawiązaniu kontaktu z CMB, zaczęła interesować się osobą świętego z Turynu, jego duchowością i sposobami urzeczywistnienia charymatu salezjańskiego, właściwymi dla CMB. Dopełniła „Aktu Zaangażowania", który związał ją oficjalnie ze wspólnotą i Rodziną Salezjańską, po czym natychmiast wyraziła swoją całkowitą gotowość wyjazdu na misje: „Wyślijcie mnie tam, gdzie, waszym zdaniem, mogę być użyteczna, wyjeżdżam z wami!".
Natomiast Angelo Ravoaviarinony od najmłodszych lat zna Ks. Bosko: wzrastał w oratorium w Vohimasina, w pobliżu placówki salezjańskiej w Fianarantsoa. Już w 2000 r. wszedł w kontakt z wolontariuszami CMB, którzy przybyli, aby pomóc Malgaszom z tej społeczności. Po wstąpieniu do młodzieżowej grupy CMB, udał się do Bolonii, gdzie wspólnota została założona i ma swoją siedzibę. Tam zgłębiał duchowość i salezjańską tożsamość charyzmatyczną, ubogacając swoje zaangażowanie wśród i na rzecz młodzieży.
Następnie, także w oratorium, poznał Irene, z którą kontynuował swoje wzrastanie w wierze i miłości ukierunkowanej na młodych. Oboje kontynuowali swoją drogę formacji, która, po trzech latach, doprowadziła ich do poświęcenia swojego życia młodym we wspólnocie CMB. W 2009 r., po ośmiomiesięcznym pobycie na misjach w Burundi, Angelo poślubił Irene.
Tę młodą parę bardzo szybko zapytano o gotowość wyjazdu w ramach "missio ad gentes"; było to wyzwanie, przed którym oboje się nie cofnęli. Po narodzinach małego Ireneo ten wyjazd się konkretyzuje: Angelo i Irene udadzą się na dwa lata do Burundii, gdzie dokończą swoją formację i prawdopodobnie złożą swój „Akt Oddania" jako definitywni członkowie wspólnoty CMB.
ANS – Turyn
Za: www.infoans.org
