Śp. Brat Fidelis Bronisław Goś, profes wieczysty Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Polsce Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, jubilat w zakonie, zmarł 24 października 2015 r. w Niepokalanowie, w wieku 92 lat, przeżywszy 65 lat w Zakonie.
Śp. br. Fidelis urodził się 4 kwietnia 1923 roku, w Lipie (powiat przasnyski) jako najmłodszy z czwórki dzieci Wojciecha i Józefy. Rodzice tworzyli przykładną, katolicką rodzinę, czynnie angażowali się w życie Kościoła będąc członkami Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego i Żywego Różańca. Dbali, aby ich dzieci od najmłodszych lat uczęszczały na katechezę oraz były właściwe przygotowywane do przyjęcia sakramentów świętych. Największą ich troską było pokazanie uczciwym, pobożnym życiem, że Bóg jest największą wartością.
W 1938 roku Bronisław ukończył Publiczną Szkołę Powszechną trzeciego stopnia w Drążdżewie. W tym roku zaczął odkrywać, że Bóg powołuje go szczególnej relacji z Nim. Sam tak o tym pisał: „W 1938 roku w sąsiedniej parafii odbywały się misje święte, w których bardziej pogłębiłem swoją świadomość religijną, i które wywarły dodatni wpływ na kształtowanie się mego młodzieńczego charakteru. Obiecałem sobie wtedy uciec od świata a poświęcić się na wyłączną służbę Bogu”. Jednak wybuch wojny wstrzymał realizacje planów młodego Bronisława. Okupacja niemiecka niosąca ogrom cierpień i zniszczeń dotknęła również jego. Bronisław Goś został zagrożony przymusową pracą w Rzeszy. W celu uniknięcia wywózki zapisał się do rzemiosła krawieckiego i podjął prace w zakładzie swojego szwagra. Niebezpieczeństwa i trudne warunki nie osłabiły jego gorliwości religijnej. Regularnie uczęszczał do kościoła, przystępował do sakramentów oraz pogłębiał swoją wiarę przez lekturę przedwojennej literatury, szczególnie „Rycerza Niepokalanej” i „Rodziny Serafickiej”. Po zakończeniu wojny chcąc wyrazić Bogu wdzięczność za ocalenie życia udał się pieszo na Jasną Górę. Po 1945 roku proponowano br. Fidelisowi, aby kontynuował naukę i podjął pracę umysłową, jednak odmówił ceniąc bardziej życie na wsi i pracę w zaciszu domowego zakładu krawieckiego.
3 maja 1947 roku został przyjęty do Rycerstwa Niepokalanej i wówczas powróciło młodzieńcze pragnienie poświęcenia życia Bogu. Na decyzję wstąpienia do Franciszkanów wpłynęły dwa wydarzenia. Pierwszym była choroba, w czasie której złożył ślub, że jeżeli wyzdrowieje poświęci się wyłącznie dla sprawy Bożej. Drugim faktem, który przekonał go do podjęcia życia zakonnego, było autentyczne świadectwo życia braci w Niepokalanowie. W podaniu o przyjęcie do klasztoru pisał, że poznawszy sposób życia zakonników w Niepokalanowie uznał, że tylko tam może zrealizować cel swojego życia.
17 stycznia 1949 roku Bronisław Goś przekroczył furtę klasztorną. Od początku swego pobytu w Niepokalanowie dał się poznać jako człowiek sumienny i odpowiedzialny. Bracia cenili jego pracowitość, gotowość do pomocy, dobre maniery. Widziano w nim także szczerą i głęboką duchowość. Do życia zakonnego podchodził w sposób bardzo rzetelny. Cenił sobie ascezę, dbał o rozwój życia modlitwy i zdobywanie wiedzy. Był zafascynowany postacią o. Maksymiliana i ideą zdobywania świata dla Jezusa przez Niepokalaną. 7 grudnia 1949 roku rozpoczął nowicjat i przybrał imię Fidelis. Rok później złożył pierwsze śluby zakonne. 8 grudnia 1953 roku na ręce o. Anzelma Kubita złożył profesję wieczystą.
Br. Fidelis całe życie zakonne spędził w Niepokalanowie. Pracował przede wszystkim w dziale odzieżowym i krawieckim. Doskonalił swoje umiejętności przez zdobywanie tytułów rzemieślniczych. Swoją wiedzą i doświadczeniem dzielił się z młodszymi braćmi przyuczając ich do zawodu krawca.
Osoba śp. brata Fidelisa jest pięknym przykładem realizacji powołania brata zakonnego. Przez pokorne i wierne wypełnianie swoich obowiązków odkrywał wielkie bogactwo charyzmatu franciszkańskiego – życia prostego, ubogiego, oddanego Bogu. Nie szukał wielkich światowych spraw, bo jego udziałem stało się doświadczenie, że „jeden dzień życia zakonnego jest szczęśliwszy niż tysiąc gdzie indziej” (św. Maksymilian M. Kolbe). Potrafił swoje talenty i zdolności uczynić darem dla bliźnich i własnym życiem pociągać ich do pójścia za Chrystusem.
Br. Iwo M. Achtelik, który był wychowawcą aspirantów w Niepokalanowie pisał o bracie Fidelisie: „można mieć nadzieję, że będzie z niego dobry zakonnik”. Obecnie można śmiało stwierdzić, że nadzieja br. Iwo się spełniła. Śp. br. Fidelis był dobrym zakonnikiem.
Pogrzeb śp. brata Fidelisa Bronisława Goś odbył się dnia 28 października 2015 roku o godz. 10.00 w Niepokalanowie. Kondukt żałobny z kaplicy św. Maksymiliana do bazyliki poprowadził o. Mirosław Bartos, Gwardian klasztoru Niepokalanów. Mszy świętej przewodniczył o. Wiesław Pyzio, Prowincjał. Okolicznościową homilię podczas Mszy świętej wygłosił o. Zbigniew Rzezak z Niepokalanowa. Kondukt żałobny na cmentarz klasztorny poprowadził i przewodniczył modlitwom przy grobie o. Marian Płuciennik, Wikariusz klasztoru Niepokalanów.
o. Piotr Żurkiewicz
Sekretarz Prowincji
