Wspólnota Domu Rzymskiego ze smutkiem żegna brata Piotra Grybosia, który zasnął w Panu nad ranem 4 lutego 2014 roku. Brat Piotr urodził się 29 czerwca 1917 w Białej Niżnej (diecezja Tarnowska). W 1934 wstąpił do Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego, a 15 sierpnia 1936 złożył śluby zakonne. Pracował między innymi w Krakowie i Poznaniu. W 1971 roku skierowany został do pracy w Sanktuarium Mentorellskim w pobliżu Rzymu. Od 1981 roku przez ponad 32 lat posługiwał w Domu Generalnym w Rzymie. Do końca uczestniczył w życiu wspólnoty, będąc w niej postacią wyjątkową. Zmarł nad ranem 4 lutego 2014 roku, w 97 roku życia, z czego 78 przeżył jako zmartwychwstaniec.
Znany z wyjątkowej pracowitości opiekował się zakrystią i ogrodem, przygotowywał posiłki i dbał o gości. W wolnych chwilach rozwjał swoje zainteresowania, uczestniczył aktywnie w spotkaniach braci współpracowników pracujących w Rzymie. Jego pasją była poezja. Przy okazji świąt i uroczystości czytał swoje wiersze. Jego autentyczna i głęboka religijność była wzorem i mobilizacją dla wielu. Żył duchowością zmartwychwstańczą i przekazywał ją młodym pokoleniom. Do końca pełen wdzięczności wobec Boga i współbraci powtarzał w czasie Eucharystii i wspólnotowych posiłków: Dziękuję! Bardzo dziękuję! Odchodząc, poostawił nam w prezencie nie tylko swoje wiersze ale także cenne osobiste zapiski duchowe.
„O życie ludzkie jakże cennym jesteś! Gdyż tylko za krótki moment twego istnienia na ziemi, otrzymasz od swego Twórcy bezmierną nieskończoność szczęśliwości” (zapiski duchowe Brata Piotra)
