21 marca 2021 roku, w godzinach porannych, zmarł w szpitalu w Zlinie (Czechy) ks. Stanisław Maliński MIC. Żył 89 lat, w Zgromadzeniu 67, w kapłaństwie 54.
Stanisław Maliński syn Józefa i Franciszki z d. Bryła, urodził się 4 czerwca 1931 r. w Zabostowie Małym, par. Łowicz-kolegiata. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Popowie (I-IV) potem w Kompinie (V-VI). W latach 1944-47 pomagał rodzicom w gospodarstwie. W latach 1947-48 uczęszczał do szkoły zawodowej w Łowiczu i pracował jako uczeń krawiecki w zakładzie rzemieślniczo-wychowawczym. W latach 1948-51 był uczniem Liceum Biskupiego w Lublinie, tam ukończył X klasę. Po śmierci ojca przeniósł się do Warszawy, został przyjęty do NSD (1951-52) i uczęszczał do XI klasy przy ul. Otwockiej; ponieważ nie złożył egzaminu dojrzałości, dlatego warunkowo został przyjęty jako student Wydziału Przygotowawczego Metropolitalnego WSD z zamieszkaniem poza seminarium (Milanówek 1952-53). Klasę XI ukończył w Pruszkowie w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Korespondencyjnej stopnia licealnego i w 1953 r. otrzymał świadectwo dojrzałości.
Do Zgromadzenia został przyjęty we wrześniu 1953 r., a po odbyciu nowicjatu w Skórcu złożył tam pierwsze śluby 4 października 1954 r. Po ślubach został skierowany na studia filozofii do Gietrzwałdu (1954-56), a następnie w 1956 r. na teologię do Warszawy. W latach 1960-61 był alumnem IV roku studiów we Włocławku. Z powodu słabych wyników w nauce poprosił o przerwę w studiach i zdecydował się pozostać bratem zakonnym we wspólnocie. Przełożeni zaakceptowali jego decyzję i dopuścili go do profesji wieczystej, którą złożył w Skórcu 15 sierpnia 1961 r. Jako brat zakonny został posłany do domu grudziądzkiego. W 1964 r. przełożony prowincji umożliwił mu kontynuację studiów w WSD w Siedlcach, gdzie został przyjęty na II rok teologii. W 1965 r. poprosił o ponowne przeniesienie go do stanu kleryckiego i takie pozwolenie otrzymał w 1966 r. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze siedleckiej z rąk bpa Wacława Skomoruchy, sufragana diecezji siedleckiej czyli podlaskiej, dnia 20 maja 1967 r.
Po święceniach został skierowany do pracy duszpastersko-katechetycznej w Górze Kalwarii. W roku 1970 został przeniesiony do domu grudziądzkiego w charakterze współpracownika w duszpasterstwie i katechety. W latach 1971-78 pełnił obowiązki zastępcy przełożonego domu, zaś w latach 1978-87 był przełożonym domu zakonnego w Grudziądzu, a w latach 1981-84 był tam także ekonomem domu. W 1987 r. został przeniesiony do pracy duszpastersko-katechetycznej w Głuchołazach. W 1990 r. na zaproszenie biskupa diecezji Nitra Jana Chryzostoma Koreca został oddelegowany przez przełożonego prowincji do pracy w tamtej diecezji. Ksiądz biskup przeznaczył go jako wikariusza do parafii Drietoma k. Trencina i Trencin-Hradec. W 1992 r. został przeniesiony do parafii Brumov-Bylnice i Nedasov w archidiecezji Olomouc w charakterze wikariusza parafii. Równocześnie ks. prowincjał zlecił mu obowiązki p.o. przełożonego, a w 1993 r. został tam zastępcą przełożonego domu. W 1995 r. został przeniesiony do domu zakonnego w Drietomie i został tam radnym domowym. W 1996 ponownie został przeniesiony do domu w Brumovie-Bylnicach i mianowany I radnym oraz ekonomem domu, a w 1999 II radnym oraz ekonomem (1999-2001). Na powyższe urzędy ponownie został powołany w 2002 r., a przełożony wikariatu obowiązki ekonoma domowego nadal powierzał ks. Jubilatowi do 2017 r. W Brumov-Bylnice pozostał do końca życia, czynnie wspierając współbraci w pracy duszpasterskiej mimo podupadającego zdrowia.
