27 stycznia minęła 70 rocznica wyzwolenia niemieckiego obozu zagłady Auschwitz – Birkenau. W tym dniu przed Bramą Śmierci KL Auschwitz II–Birkenau odbyły się uroczystości, upamiętniające Ofiary dramatu, jaki miał miejsce tutaj w czasie II Wojny Światowej.
Ten dzień przypomina nam, o ogromie ludzkich cierpień, jakie przynosi ze sobą każda wojna.
Obóz Auschwitz był miejscem, gdzie w szczególny sposób niszczono ludzi, poprzez zimno, głód, pracę w nieludzkich warunkach, bicie i tortury , eksperymenty medyczne, stosowane nawet na dzieciach, by wreszcie ofiary masowo uśmiercać gazem, a ich ciała palić w specjalnie skonstruowanych spalarniach – krematoriach.
Symbolem ofiar niemieckiego obozu Auschwitz stał się św. Maksymilian Kolbe , numer obozowy 16670 . W tym miejscu zła i nienawiści o. Kolbe dawał współbraciom miłość i dobroć aż po ofiarowanie swego życia dla ocalenia bliźniego, nieznanego współwięźnia .
O. Maksymilian Kolbe , kapłan, franciszkanin z Niepokalanowa nie oddał życia za zakonnika czy księdza. On ofiarował swe życie w zamian za ocalenie człowieka, który w krytycznym momencie pamiętał o swoich najbliższych – żonie i dzieciach. Płakał na tyle głośno nad losem swoich najbliższych, że głos ten mógł usłyszeć właśnie współwięzień – o. Kolbe.
Św. Maksymilian Kolbe zmarł w bunkrze głodowym w bloku 13, zwanym Blokiem Śmierci, wraz z innymi 9 współwięźniami – wszyscy zapłacili życiem za ucieczkę jednego więźnia. Kiedy po 14 dniach głodówki inni więźniowie zmarli , a o. Kolbe wciąż żył i z bunkra głodowego słychać było jego śpiew i modlitwy , Niemcy dobili go zastrzykiem trucizny – fenolu, 14 sierpnia 1941 r.
Ciało o. Kolbe zostało spalone w krematorium wraz z innymi ofiarami ówczesnego niemieckiego systemu zagłady ludności.
Natomiast Franciszek Gajowniczek, któremu o. Kolbe uratował życie, został przeniesiony do obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen, gdzie doczekał się wyzwolenia przez wojsko amerykańskie. Po wojnie dawał wielokrotnie świadectwo dobroci, solidarności i heroizmu o. Kolbe. Był obecny na beatyfikacji . o. Kolbego w Rzymie , 17 października 1971 r. .i na kanonizacji , również w Rzymie , 10 października 1982 r. Dożył 94 lat , zmarł śmiercią naturalną w 1995 r. . Pochowany został na klasztornym cmentarzu w Niepokalanowie.
W homilii kanonizacyjnej , papież Jan Paweł II podkreślił , że życie człowieka zależy wyłącznie od Boga, mówiąc: : „Ojciec Maksymilian Kolbe, więzień obozowy, upomniał się w obozie śmierci o prawo do życia niewinnego człowieka – jednego z milionów. Ten człowiek (Franciszek Gajowniczek) żyje po dzień dzisiejszy, i jest wśród nas obecny. Ojciec Kolbe upomniał się o prawo do życia, wyrażając gotowość pójścia na śmierć w jego zastępstwie, ponieważ tamten był ojcem rodziny i jego życie potrzebne było najbliższym. Ojciec Maksymilian Maria Kolbe potwierdził w ten sposób prawo Stwórcy do życia niewinnego człowieka, dał świadectwo Chrystusowi i miłości. Pisze bowiem apostoł Jan: “Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci” (l J 3.16).
Podczas swej II pielgrzymki do Ojczyzny papież Jan Paweł II przybył do Niepokalanowa w dniu 18 czerwca 1983 r., gdzie odbyły się uroczystości dziękczynne za dar kanonizacji św. Maksymiliana.
Franciszkańskie uroczystości ku czci św. Maksymiliana Kolbe mają miejsce w Harmężach k/ Oświęcimia i na terenie byłego obozu KL Auschwitz – Birkenau przy miejscu śmierci o. Kolbe , rokrocznie 14 sierpnia.
Anna Dziemska
Foto: Anna Dziemska
Homilia Ojca Świętego JANA PAWŁA II na mszy kanonizacyjnej św. Maksymiliana Kolbe
