Z okazji swoich nominacji biskupich dwaj nowi arcybiskupi, fr. Martin KMETEC i fr. Dominique MATHIEU, udzielili wywiadu dla Veritas – Glasnik Sv. Antuna Padovanskoga (Veritas – Posłaniec Św. Antoniego Padewskiego), miesięcznika franciszkańskiego wydawanego w Chorwacji.
W bardzo serdecznej rozmowie z korespondentami Veritas mówili o swoim powołaniu misyjnym, doświadczeniu na Bliskim Wschodzie, dialogu ekumenicznym i międzyreligijnym, wizycie papieża Franciszka w Iraku, życiu chrześcijan na tych terenach, wyzwaniach stojących przed nimi jako nowymi pasterzami diecezji, pasji dla języków obcych i innych ciekawych tematach.
Osiem wieków temu, pośród nieustających konfliktów, święty z Asyżu chciał spotkać się z muzułmańskim przywódcą w Egipcie. Choć było to bardzo ryzykowne przedsięwzięcie o niepewnym skutku, Franciszek szedł do niego z pokorą i odwagą, a sułtan docenił życzliwość jego gestu. Papież Franciszek, zainspirowany naszym świętym, udaje się na Bliski Wschód, aby dodać otuchy żyjącym tam chrześcijanom, ale także spotkać się z dzisiejszymi przywódcami muzułmańskimi i promować braterstwo ludzkie. Franciszkanie są obecni na tych terenach od wieków i dlatego nie dziwi fakt, że papież posyła ich i stawia na czele diecezji, jak Bejrut, Jerozolima, Izmir i Teheran.
Fr. Martin, arcybiskup Izmiru, i fr. Dominique, arcybiskup Teheranu, jako członkowie kustodii prowincjalnej Bliskiego Wschodu i Ziemi Świętej dobrze znają sytuację na tym historyczno-geograficznym obszarze. W wywiadzie stwierdzają, że 33. podróż apostolska papieża Franciszka do Iraku jest ważna przede wszystkim dla tego kraju, ale jest też zachętą i znakiem nadziei dla chrześcijan na całym Bliskim Wschodzie. Jest to zarazem krok naprzód w promowaniu ludzkiego braterstwa z naszymi braćmi muzułmanami.
Arcybiskupi mówią o znaczeniu i wyzwaniach dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego. Nawet jeśli jest to piękna wartość – wyjaśnia fr. Dominique – „na Wschodzie silna przynależność do własnej grupy nie ułatwia integracji z innymi i żywo podtrzymuje segregację”. Mimo to odbywają się spotkania ekumeniczne i międzyreligijne, które – jak zauważa fr. Martin – „są bardzo pozytywne, ale niestety często utrudniają je problemy i napięcia społeczno-polityczne”. Fr. Martin wyraża swoje zadowolenie, że zakonnicy z kustodii Bliskiego Wschodu wnieśli duży wkład w promowanie dialogu w tym regionie.
Odpowiadając na pytanie, w jaki sposób rozpoznali powołanie misyjne, obaj stwierdzają, że odczuwali je już bardzo długo przed wyjazdem. Fr. Martin opowiada, że już jako student „marzył o udaniu się do innych krajów nie dla jakiejś przygody, ale by głosić Chrystusa”. To pragnienie pójścia na misje osiągnęło punkt kulminacyjny sześć lat po święceniach, gdy we Fraternus Nuntius przeczytał zachętę ministra generalnego fr. Lanfranco SERRINI, aby pomóc współbraciom w Libanie. Z kolei fr. Dominique, kończąc swoją posługę w Belgii i Europie Centralnej, poprosił o wyjazd do Libanu. Potwierdza on, że już od dzieciństwa był „zafascynowany nowymi światami, a gdy został zakonnikiem, niemal zawsze był blisko świata islamskiego”.
Arcybiskupi przedstawili ponadto sytuację w swoich diecezjach. Izmir jest starożytną stolicą biskupią, której przewodził św. Polikarp, słynny biskup i męczennik z czasów wczesnochrześcijańskich. Jest tu około pięciu tysięcy katolików i pochodzą oni z różnych miejsc. Obecnie przebywa tam również wielu imigrantów z Syrii i innych krajów. Opiekę duszpasterską sprawuje piętnastu kapłanów diecezjalnych i zakonnych. W diecezji jest wiele miejsc pielgrzymkowych, jak choćby związanych ze św. Pawłem (Kolosy, Milet, Efez, Ikonium), a także dom Najświętszej Maryi Panny i inne.
Natomiast archidiecezja Teheran – relacjonuje fr. Dominique – pod względem terytorialnym jest rozległa, ale mieszka tam zaledwie około dwóch tysięcy katolików obrządku rzymskiego. Jest to mała, ale znacząca trzódka, z którą dzielimy tysiącletni bagaż kulturowy i duchowy, co pobudza nas do życia w jedności, modląc się jedni za drugich i pomagając sobie nawzajem.
Fr. Zvonimir PERVAN
Za: www.ofmconv.net
