Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO PRZEDSTAWICIELI DZIEŁA ZAKONNEGO „MAŁE DZIEŁO ODKUPIENIA”
Rzym, 30 stycznia 1984 r.
Z wielką radością spotykam się dziś z wami, drodzy uczniowie i byli uczniowieMałego Dzieła Odkupienia, które w 40. rocznicę swego założenia w Visciano, w diecezji Nola, pragnie uczcić tę szczęśliwą rocznicę pielgrzymką do grobów Apostołów i Męczenników – rocznicę, która przypada w sposób znaczący w Roku Świętym Odkupienia.
Wszystkim wam przekazuję moje serdeczne powitanie i pozdrawiam was w imię Pana; kieruję szczególnie pełną uczucia myśl ku Ojcu Arturo D’Onofrio, założycielowi i przełożonemu generalnemu zasłużonego Małego Dzieła, które w swoim łonie wydało na świat dwie wspólnoty zakonne: Misjonarzy Opatrzności Bożej oraz Małe Apostołki Odkupienia. Także tym misjonarzom i tym apostołkom kieruję moje pozdrowienie i wdzięczne uznanie za ofiarną działalność, jaką prowadzą we Włoszech i w Ameryce Łacińskiej na rzecz dzieci i młodzieży.
W świetle programowego hasła: „Kochać i sprawiać, aby był kochany Jezus, Kościół, Papież, dusze – z Maryją, przez Maryję i w Maryi”, wasze Dzieło w ciągu tych 40 lat działalności promowało formację moralną, religijną, obywatelską i zawodową około 25 000 chłopców – sierot, opuszczonych i ubogich – kształcąc szeregi drukarzy, spawaczy, tokarzy, mechaników, ślusarzy, frezerów, elektryków, nawijaczy, elektromechaników, techników radiowo-telewizyjnych, stolarzy, krawców, szewców, kamieniarzy i innych. Cieszy również fakt, że wasze Dzieło przygotowało dla Kościoła 45 kapłanów, z których 24 służy w różnych diecezjach, a pozostali pełnią swoje szczególne apostolstwo wśród młodzieży.
Jest to bilans krzepiący, który dobrze rokuje dla przyszłości waszych instytucji powstałych dla chwały Boga i dla służby człowiekowi. Życzę, aby ten duet – chwała Boga i służba człowiekowi – nadal był zawsze wyróżniającą cechą waszego istnienia i działania w łonie Kościoła i społeczeństwa.
Do tego pozdrowienia dodaję teraz słowo uznania dla wszystkich, którzy są odpowiedzialni i zaangażowani w kierowanie i ożywianie waszych instytucji, a także słowo pochwały dla was, uczniów i byłych uczniów, którzy dziś napełniacie tę aulę, świadcząc waszym entuzjazmem i wiarą o żywotności i dobroci zasad oraz metod wychowawczych, którymi kierują się wasze szkoły. Odczuwa się, że szkoła dała wam coś więcej niż tylko proste wykształcenie; roznieciła w waszych sercach ideały jasne, mocne i życiodajne; uczyniła was świadomymi obowiązków, które wykraczają poza sprawy osobiste i zawodowe, bo uwrażliwiła was na wielkie sprawy sprawiedliwości i braterstwa społecznego; dała wam pewność waszego chrześcijańskiego powołania i „nadziei, która nie zawodzi” (Rz 5,5).
Obchody 40-lecia waszego Dzieła, które bierze nazwę i inspirację z Odkupienia, stanowią ponadto dla was szczególną okazję do celebrowania Jubileuszu Odkupienia w pełnej zgodności z waszą specyficzną duchowością. Chrystus Odkupiciel, który prowadził was jakby za rękę w tych latach waszych narodzin i rozwoju, niech pozwoli wam głęboko przeżywać wymagania tego roku łaski i miłosierdzia, pokuty i pojednania. Krzyż, który zajmuje w waszej duszy miejsce szczególne, niech będzie sztandarem, który oświeca wasze kroki. Umiejcie w nim rozpoznawać spotkanie winy z niewinnością, okrucieństwa z dobrocią, śmierci z życiem; narzędzie wyzwolenia z niewoli grzechu i wyniesienia do blasków łaski uświęcającej. W nim właśnie jaśnieje i dokonuje się tajemnica pokuty i pojednania. Do tych wzniosłych rzeczywistości Rok Święty pragnie przyciągnąć umysły i serca wiernych. Aby odpowiedzieć odpowiednio na to orędzie, trzeba odnowić – poprzez sakrament pokuty – nowe relacje z Bogiem i sprawić, by odrodziły się przyjazne i pokojowe stosunki z braćmi. Trzeba wyrwać z duszy korzenie nienawiści, która wysusza serce i prowadzi do wyschnięcia źródła miłości i dobra; trzeba powrócić do ewangelicznego ideału tej heroicznej miłości, którą Chrystus nie obawiał się ofiarować swoim uczniom:„A Ja wam powiadam: miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze tym, którzy was nienawidzą, i módlcie się za tych, którzy was prześladują i oczerniają” (Mt 5,44). Te słowa ukazują, że pojednanie jest konstytutywną koniecznością Królestwa Bożego. Nikt nie może nazywać się chrześcijaninem, jeśli nie potrafi „zwyciężać zła dobrem” (Rz 12,21) i jeśli nie jest zdolny szerzyć dobroci, hojności i wielkoduszności.
Najdrożsi bracia i siostry, przyjmijcie te myśli i te wezwania z tym samym uczuciem, z jakim je wam przekazałem, i zachowujcie je zawsze w sercu. Najświętsza Dziewica, którą czcicie pod tytułem Maryi Pocieszycielki z Carpinello, niech wam towarzyszy i wyjedna u swego Syna Jezusa, Odkupiciela człowieka, abyście potrafili wcielać w czyn wasze dobre postanowienia i wasze święte aspiracje na przyszłość. Niech Ona będzie jeszcze i zawsze wśród was, jak w Wieczerniku, aby wam dawać światło i pociechę.
Z tym życzeniem i z tą modlitwą udzielam wam apostolskiego błogosławieństwa, które chętnie rozszerzam na wszystkich waszych bliskich i tych, którzy są wam drodzy.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana
