Biskup Jerzy Mazur na rozpoczynający się Adwent skierował do wiernych List Pasterski, który będzie odczytany w kościołach w Pierwszą Niedzielę Adwentu. List ten nawiązuje do rozpoczynającego się Roku Życia Konsekrowanego i wzywa do gorącej modlitwy w intencji konsekrowanych, o łaskę wierności otrzymanemu powołaniu i realizowanym charyzmatom.
Siostry i Bracia, Umiłowani Diecezjanie!
1. Pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy kolejny rok liturgiczny, który przygotowuje nas na przyjście Pana. W adwentowym czasie Kościół, słowami Chrystusa, wzywa nas do modlitwy i czuwania: Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie (Mk 13, 35).
Dzisiejszą niedzielą rozpoczynamy również nowy rok duszpasterski, którego hasłem są słowa: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Te słowa są skierowane do nas wszystkich. Tę zachętę do nawracania się i wiary w Ewangelię wypowiedział Ten, który przyszedł na świat dla naszego zbawienia, który jest Drogą, Prawdą i Życiem.
Cały nadchodzący rok duszpasterski winien nam pomóc bardziej zrozumieć niebezpieczeństwo grzechu i być przez nas przeżywany jako czas nawrócenia, odnowy osobistej i wspólnotowej poprzez spotykanie się z Chrystusem i umacnianie się na drodze wiary. To z kolei winno prowadzić nas do zaangażowania w życie wspólnoty, do wypraszania łaski nawrócenia naszym bliźnim i pomagania im poprzez słowo oraz świadectwo naszego chrześcijańskiego życia w nawracaniu się i ufnym posłuszeństwie Słowu Bożemu.
Ten rok będzie bogaty w inicjatywy duszpasterskie, które pozwolą nam przygotować się godnie do 1050. rocznicy chrztu Polski, a także do Światowych Dni Młodzieży oraz do IV Krajowego Kongresu Misyjnego i Roku Życia Konsekrowanego, który dzisiaj rozpoczynamy w Kościele powszechnym.
2. Słowo Boże na drodze nawrócenia i wiary
Wszyscy potrzebujemy nawrócenia, które oznacza przemianę naszego życia, naszych myśli, pragnień, planów i decyzji. Autentyczne nawrócenie jest przede wszystkim owocem łaski Bożej i otwartości człowieka, który tej łaski doznaje. Nawrócenie, jakie dokonuje się w życiu człowieka, zawsze potrzebuje głoszenia i przyjęcia prawd wiary, nauczania apostolskiego, które nazywamy kerygmatem. Najważniejszą prawdą objawienia jest obietnica zbawienia oraz wezwanie człowieka do wiary i przemiany życia w Bogu, który jest Miłością. By mogło się dokonać w człowieku prawdziwe nawrócenie do Boga, niezbędne jest głoszenie tego zbawczego orędzia i przyjęcie Dobrej Nowiny, którą jest Jezus Chrystus. Tego uczy nas sam Jezus Chrystus, który rozpoczął głoszenie swojego posłannictwa od zwiastowania prawdy: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1, 15).
Bóg objawiający się w Ewangelii uświadamia nam, że jesteśmy grzesznikami, ale jeszcze bardziej ukazuje swoje nieskończone miłosierdzie. W Chrystusowej przypowieści O synu marnotrawnym każdy z nas może odnaleźć siebie, rozpoznać swój grzech i radość z uzyskanego przebaczenia. W przypowieści O zaginionej owcy uświadamiamy, że Bóg nie rezygnuje z żadnego człowieka i każdego chce ocalić. Ta wielka miłość Boża wyrażona w różnych przypowieściach została potwierdzona postępowaniem Chrystusa wobec grzeszników. Sparaliżowany człowiek usłyszał: Odpuszczają ci się Twoje grzechy (Mt 9, 2), do kobiety cudzołożnej Chrystus powiedział: Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz (J 8, 11), a skruszony łotr na krzyżu otrzymał zapewnienie: Powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju (Łk 23, 43). Naszym zadaniem pozostaje więc jeszcze głębsze otwarcie na Słowo Boże, aby zrozumieć, że Bóg pozwala nam podnieść głowę i zacząć od nowa, z taką czułością, która nas nigdy nie zawiedzie i zawsze może przywrócić nam radość (EG, 3).
Słowo Boże, które jest głoszone i przyjmowane przez nas, prowadzi nas do uznania faktu, że Bóg istnieje, że jest Panem i Stwórcą wszystkiego. Prowadzi nas nie tylko do przyjęcia Ewangelii, jako prawdy życia, ale do przylgnięcia do Chrystusa. Prowadzi nas do wiary i zawierzenia Bogu całego naszego życia, powierzenia Jego miłości wszystkich naszych spraw. Takie spotkanie z żywym Jezusem Chrystusem przemienia
i wiedzie do nawrócenia oraz napełnia nasze serca i życie radością Ewangelii. Uwierzmy w Słowo Boże, które umacnia, przemienia i leczy, które może zmienić wiele w naszym życiu, ukazując nam nowe życie, drogę do prawdziwego szczęścia.
Cieszę się, że w parafiach podejmowane są konkretne inicjatywy związane z formacją biblijną. Z wielką radością patrzymy, jak wielu naszych diecezjan bierze Pismo Święte do ręki i w gronie rodziny, czy we wspólnotach parafialnych, czyta oraz rozważa, co do nich mówi Bóg. Jest grupa ludzi, która z zapałem uczestniczy w zajęciach Szkoły Animatorów Biblijnych. W nowym roku duszpasterskim dołóżmy starań, aby każda rodzina gromadziła się na lekturze Pisma Świętego. Niech Słowo Boże staje się dla nas lampą na codziennej drodze życia.
3. Życie sakramentalne na drodze nawrócenia i wiary
Wezwanie do nawrócenia zawiera konieczność głębszego praktykowania życia sakramentalnego. Jednak może to nastąpić tylko wtedy, gdy człowiek odkryje, jak wielkim bogactwem są poszczególne sakramenty święte. W nowym roku duszpasterskim w sposób szczególny pragniemy podkreślać znaczenie sakramentu pokuty i pojednania. Pragniemy pomóc odkryć w tym sakramencie źródło Bożego Miłosierdzia. Dobre przeżycie tego sakramentu jest naszym duchowym powstaniem z martwych. Bóg przywraca nam życie łaski. Miłość Chrystusa zachęca nas do częstej spowiedzi świętej, aby nie tylko zwalczać grzech, ale rozwijać dobro. Grzech będzie towarzyszył nam do końca ziemskiego życia, ale Bóg nigdy nie męczy się przebaczaniem nam (EG 3).
Zachęcam do częstej spowiedzi świętej, praktyki pierwszych piątków miesiąca i codziennego rachunku sumienia. Zachęcam do modlitwy za osoby, które nas irytują. Taka modlitwa będzie pięknym krokiem ku miłości, przebaczeniu i wspaniałym aktem ewangelizacji.
Wielką pomoc w odkrywaniu wartości sakramentów stanowi Nowenna pierwszych sobót miesiąca, którą rozpoczęliśmy w październiku. Ma ona podtrzymać ożywienie religijne po peregrynacji obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w naszej diecezji. Te spotkania modlitewno-ewangelizacyjne w gronie rodzinnym winne pomóc nam na nowo odkryć wartość każdego sakramentu na drodze naszego nawracania się i wiary. Dlatego nieustannie zachęcam wszystkie rodziny, aby znalazły czas na wspólną modlitwę
i katechezę przed rodzinnym obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. Te spotkania jednocześnie scalają rodziny, które narażone są na różnego rodzaju zagrożenia. Zachęcając was do tych spotkań słowami św. Jana Pawła II, przypominam: Rodzina, która modli się zjednoczona, zjednoczoną pozostaje.
4. Wezwanie do nawrócenia duszpasterskiego
Ojciec Święty Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium wezwał cały Kościół do duszpasterskiego nawrócenia. Opisując to nawrócenie, posłużył się następującymi określeniami: misyjne przeobrażenie Kościoła, nawrócenie misyjne czy nawrócenie pastoralne. Nawrócenie pastoralne to przede wszystkim wyjście na poszukiwanie tych, w których sercach Jezus jeszcze nie zakrólował. Papież Franciszek uczy nas: Wszyscy jesteśmy wezwani do misyjnego wyjścia (…), wyjścia z własnej wygody i zdobycia się na odwagę, by dotrzeć na wszystkie peryferia świata potrzebujące światła Ewangelii (EG 21). Oby jak najwięcej z nas odnalazło w sobie ewangeliczną radość i zapał misyjny. Potrzebujemy wszyscy tego misyjnego nawrócenia i uświadomienia sobie, że cały Kościół jest misyjny. Te zagadnienia będzie nam przybliżał także IV Krajowy Kongres Misyjny, który odbędzie się w Warszawie i we wszystkich diecezjach w czerwcu 2015 roku, jego hasłem będą słowa: Radość Ewangelii źródłem misyjnego zapału.
Także całe nasze przygotowywanie się do Światowych Dni Młodzieży w 2016 roku we wszystkich diecezjach i w Krakowie wymaga naszego większego zaangażowania się w ten program, a szczególnie ludzi młodych. Trzeba wiele zmienić w naszym duszpasterstwie oraz naszym nastawieniu. Jak mówi papież Franciszek: nie możemy dłużej pozostawać w spokoju, w biernym oczekiwaniu (EG 15). W naszej diecezji podjęto już szereg przygotowań, zarówno o charakterze organizacyjnym, jak i formacyjnym. Powstało Diecezjalne Centrum Światowych Dni Młodzieży. Ponad 400 młodych wolontariuszy podjęło systematyczną formację, aby jak najlepiej przygotować się do tak ważnego wydarzenia. Słowami papieża Franciszka zachęcam was ludzie młodzi: Miejcie odwagę płynąć pod prąd. Odważcie się być szczęśliwymi!
Jednym z konkretnych przygotowań do tego świętowania będzie peregrynacja Krzyża Światowych Dni Młodzieży i ikony Matki Bożej w dniach od 14 do 27 czerwca 2015 roku. To św. Jan Paweł II 30 lat temu, dając młodzieży świata ten krzyż, powiedział: Nieście go na cały świat, jako znak miłości Pana Jezusa do ludzkości i głoście wszystkim, że tylko w Chrystusie umarłym i zmartwychwstałym jest zbawienie i odkupienie.
Zapraszam już dzisiaj wszystkich, a szczególnie młodych, jako pielgrzymów wiary do spotkania się pod tym krzyżem, znakiem miłości Jezusa do nas. Zachęcam was do włączenia się w to wspaniałe dzieło na rzecz waszych rówieśników, którzy przybędą z różnych miejsc świata do naszej diecezji i do Krakowa. Jest to również okazja, abyśmy doświadczyli wiary Kościoła ludzi młodych z całego świata. Ukażmy im wszystkim naszą wspaniałą polską gościnność, otwierając drzwi naszych domów i dzieląc się z nimi naszą wiarą.
5. Rok Życia Konsekrowanego
Dzisiejszą niedzielą w całym Kościele powszechnym rozpoczyna się Rok Życia Konsekrowanego. Św. Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Vita consecrata podkreślił, że życie konsekrowane, głęboko zakorzenione w przykładzie i w nauczaniu Chrystusa Pana, jest darem Boga Ojca udzielonym Jego Kościołowi za sprawą Ducha Świętego (VC 1). Rok Życia Konsekrowanego jest więc sposobnością, aby dziękować Panu Bogu za dar osób konsekrowanych. Należą do nich siostry i bracia z zakonów oraz zgromadzeń czynnych i kontemplacyjnych, członkinie i członkowie instytutów świeckich, jak również osoby żyjące w indywidualnych formach życia konsekrowanego, czyli dziewice, wdowy i pustelnicy. Z wdzięcznością polecamy Chrystusowi i Jego Najświętszej Matce wszystkie osoby konsekrowane w naszej diecezji. Dostrzegamy wszelkie dobro, jakie czynią one dzięki swojej modlitwie, pracy ewangelizacyjnej i świadectwu życia.
Wszystkich diecezjan proszę o gorącą modlitwę w ich intencji, o łaskę wierności otrzymanemu powołaniu i realizowanym charyzmatom. Niech w naszych codziennych modlitwach nie zabraknie również czasu, aby prosić Pana Boga o liczne i dobre powołania do życia konsekrowanego. To On powołuje kobiety i mężczyzn do całkowitego oddania się Jemu dzięki radom ewangelicznym.
Niech ten adwentowy czas zadumy, modlitwy i czuwania sprzyja rozpoczęciu realizacji naszego programu duszpasterskiego wzywającego nas do nawrócenia i wiary.
Prośmy więc Maryję, Gwiazdę Nowej Ewangelizacji, która wypowiedziała w różnych miejscach objawień słowa wzywające nas do nawrócenia, modlitwy i pokuty, o pomoc w spotykaniu się z Jej Synem, o przemianę naszego życia oraz odnajdywanie radości płynącej z wiary i entuzjazmu w ewangelizacji.
Na ten czas duchowego wzrostu wszystkim z serca błogosławię:
w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
+ Jerzy Mazur SVD
Biskup Ełcki
